လက္နဲ႔ေရး ေျခနဲ႔ဖ်က္

လူေကာင္းတစ္ဦး ေကာင္းမြန္စြာ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္ပစ္တာမ်ိဳးကို ဗမာ စကားမွာ “လက္နဲ႔ေရးတာ ေျခနဲ႔ဖ်က္တယ္”လို႔ ေျပာဆိုတယ္။ ဒီလို အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္သူမ်ားက လူရိုး လူေကာင္းမ်ား မဟုတ္ပါ။

အခုတစ္ေလာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေနတဲ့ “ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာအေရး”မွာ လူႀကီးလူေကာင္း ဆိုသူ မ်ားကိုယ္တိုင္က ဒီအမႈမ်ိဳးကို အားရပါးရ က်ဴးလြန္ေနၾကတာမ်ား ေတြ႔ရပါတယ္။ 

ထိုင္းနယ္စပ္ နယ္စပ္၊ တရုတ္နယ္စပ္က ေတာ္လွန္ ေရးအုပ္စု ထဲက ေခါင္းေဆာင္ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း ရိုဟင္ဂ်ာ မိမိဘာမွ မသိတဲ့ ရခိုင္ ျပည္နယ္က လူမ်ိဳးစု ျပသနာမ်ားမွာ အမ်ားႀကိဳက္လိုက္ေလွ်ာ ဆင္ေျခမွားနဲ႔ သံေယာင္ လိုက္ၿပီး “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတာ မရွိဘူး ဘာညာ ထေျပာတာေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ အဲ့ဒီ အထဲက ေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူ တစ္ခ်ိဳ႔ကို “ရခိုင္ ျပည္နယ္မွာ လူမ်ိဳး ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိသလဲ၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးစီက ဘယ္ေဒသေတြမွာ ေနထိုင္သလဲ၊ သူတို႔ရဲ႔ ဓေလ့ စရိုက္က ဘာေတြလဲ၊”လို႔ ေမးလိုက္ရင္- တစ္စြန္းတစ္မွ မသိ၊ ပါးစပ္ဟေနၿပီး-၊ ဘာဗဟုသုတမွ မရွိဘဲ ကုလားမုန္းစိတ္နဲ႔ “ရိုဟင္ဂ်ာ မရွိဘူး” ဆိုတာေလာက္ပဲ ၾကက္တူေရြးလို အလြတ္က်က္- တေယာထိုးေနေလ့ ရွိတယ္။

မြတ္စလင္ ဆိုရင္ တစ္ဘက္သတ္ အမုန္းစိတ္နဲ႔ အရာရာကို ဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိတယ္။ မြတ္စလင္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာျဖစ္ ျဖစ္ “လူ” ဆိုတဲ အသိတရားေလာက္ ထားၿပီး “လူ-လူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္နဲ႔ ေတြးၾကည့္ဘို႔ကို ေမ့ေလွ်ာ့ ေနၾကတယ္။” ဒီေလာက္ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ပဲ ေနာက္လိုက္ ႏွစ္ေယာက္တစ္ပိုင္းေပၚ ဗိုလ္က်ၿပီး လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္ ဘာညာ ထေအာ္ေနတာ- လူရွက္ရမွန္းေတာင္ သိရဲ႔လား- မသိဘူး။ 

လႊတ္ေတာ္ ဆိုတဲ့ အထဲမွာလည္း ၾကည့္ပါ။ လူႀကီးလူေကာင္းလို႔ ထင္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဘာ ဗဟုသုတမွ မရွိ- ထင္ရာ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနတယ္။ အေတာ္လည္း အထင္ႀကီးဘို႔ ေကာင္းတဲ့ ဗဟုသုတမ်ားပါ။ ရြာထဲမွာ- “ႏြားမအုပ္ ဂ်ိဳကုပ္ကုပ္ ဗိုလ္လုပ္ ေနရင္”ရင္ သူ႔ႏြားမေတြၾကားထဲမွာ သူဟာ အရွက္မကြဲႏိုင္ေပမယ့္၊ ဘာေျပာ ေျပာ ကမၻာကသိ ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျပာေလသမွ် “ဒီေလာက္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့ သူကမ်ား လူထုကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ေနရသလား၊ ဒီလို ဆိုရင္ ဒီလူထုက ဒီထက္ ပိုၿပီး တံုးေနတာတာေပါ့၊” လို႔ ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုးကိုပါ အရွက္ခဲြသလို ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။

တကယ္ သိေနတဲ့ လူေတြက ကမၻာမွာ အမ်ားႀကီးပါ။ ျမန္မာကို ျမန္မာစ ျပန္သင္ေပးမယ့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ေရတြက္လို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ရွိေနတယ္။ ဒီေန႔ ဗမာလို႔ ခံယူေနသူထဲက ၉၉.၉၉၉၉ ရာႏႈန္းက ကခ်င္ အေၾကာင္း၊ ကခ်င္ သမိုင္းကို လံုး၀ မသိ၊ ကရင္လို႔ ခံယူေနသူထဲက ၉၉.၉၉၉၉ ရာႏႈန္းက ခ်င္းအေၾကာင္း၊ ခ်င္းသမိုင္းကို လံုး၀ မသိ၊ မြန္လို႔ ခံယူေနသူထဲ ၉၉.၉၉၉၉ ရခိုင္အေၾကာင္း ရခိုင္သမိုင္း ရခိုင္ေဒသ ဆိုတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို လံုး၀ မသိ-၊ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး မ်က္မျမင္ ဆင္စမ္းၿပီး- ထင္ရာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာ မ်ား- အဲ့ဒါေတြ အားလံုးကို သိေနတဲ့ ကမၻာ့ ပညာရွင္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြကို မူႀကိဳက ကေလးေလးေတြ လို ယူဆေနရတယ္။

သာမန္လူထုက သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ျဖစ္ေနလို႔ တစ္ဦးအေၾကာင္း တစ္ဦး မသိတာ ဘာမွ အျပစ္မရွိေပမယ့္- ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ သမိုင္းပညာရွင္ေတြကေတာ့ သိကိုယ္သိရမယ့္ ကိစၥပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက သမိုင္းပညာရွင္ေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုရဲ႔ ျဖစ္တည္မႈကိုေတာင္ သိေအာင္ မေလ့လာ ရင္- သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ပညာရွင္လို႔ ဘြဲ႔ရေအာင္ ဘာေတြကိုမ်ား ေလ့လာေနပါသလဲ၊ စာတမ္းျပဳစုေနပါသလဲ၊ ႏိုင္ငံေတာ္က ေပးစာကမ္းစာ လစာမ်ားကို အလကား လိမ္စားေနပါသလား- ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြ တန္းစီၿပီး ထြက္လာဦးမွာပါ။

အလားတူပဲ ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုးကို ဦးေဆာင္မယ္၊ တိုးတက္ေအာင္လုပ္မယ္၊ အက်ိဳးျပဳမယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားက လည္း မိမိႏိုင္ငံမွာ တည္ရွိေနတဲ့ လူသားေတြ၊ လူမ်ိဳးေတြ၊ ဓေလ့စရိုက္ေတြကိုေတာင္ မသိဘဲ- ဒီႏိုင္ငံတစ္ခုလံုး ကို ဘယ္လို ဦးေဆာင္မွာလဲ။ မိမိအိမ္မွာ သားသမီး ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းမသိဘဲ ဒီမိသားစု အားလံုးကို အလုပ္ အေကၽြးျပဳမယ္လို႔ ႀကံဳး၀ါးေနတာမ်ား မိမိအိမ္တြင္းကေတာင္ ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္ပါ့မလား။ ဆုိတာေလာက္ကို ဆင္ျခင္ေစလိုတယ္။

ပိုဆိုးတာက ရိုးရိုး မသိတာထက္-၊ တမင္ မသိဟန္ေဆာင္တဲ့ ကိစၥပါ။ သမိုင္းတစ္ခုကို မသိလို႔ မသိဘူး ေျပာတာ- သူ႔မွာ သိေအာင္ေလ့လာဘို႔ အခြင့္အေရးရွိေနပါတယ္။ သိေနလွ်က္နဲ႔ သမိုင္းကို ေဖ်ာက္တာက သူ႔ အတြက္ ေလ့လာမယ္ လို႔ ေျပာဘို႔ အခ်ိန္ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ သမိုင္းကို ေဖ်ာက္မိတာ မွားပါတယ္၊” လို႔ ၀န္ခံရမယ့္ အခ်ိန္ကိုသာ ေရာက္လာပါတယ္။ 

လူႀကီး လူေကာင္း တစ္ဦး လုပ္ေနၿပီး- အမွား၀န္ခံရတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္လာရရင္ မသင့္ေတာ္ေပမယ့္- ၀န္ခံရ မယ့္ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာေနပါၿပီ။ အခု- အခ်ိန္မွီစဥ္မွာ ၀န္ခံလိုရင္ ၀န္ခံလို႔ရေအာင္--၊ ရခိုင္သမိုင္းဆရာ ရမၼာ၀တီ ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႔ ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးစႏၵမာလာလကၤာရ ေရးသားတဲ့ ရခိုင္ရာဇ၀င္သစ္က်မ္း ပထမ အုပ္ စတုတၳတြဲ-က သမုိင္းတစ္ခ်က္ကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါမယ္။ 

“၁၂၃၄-၃၇၊- ခု၊ ငႏွလံုးမင္း လက္ထက္၊ ကုလားႏွင့္ သက္တုိ႔ ပူးေပါင္းဆိုးသြမ္းၾကရာ- ငႏွလံုးမင္းသည္ ျပည္စိုးႀကီး ဓမၼေဇယ်ကို ရဲမက္ ငါးေသာင္းေပး၍ ကုလားျပည္သို႔ ကုလားျပည္သို႔ ခ်ီတက္ တိုက္ခိုက္ေစသည္။ ထိုစစ္ပြဲ ေအာင္ႏိုင္ၿပီးေနာက္ ငႏွလံုးမင္း၏ အမိန္႔အရ စစ္သူႀကီး ဓမၼေဇယ်သည္ ကုလား ထက္၀က္ကို သံု႔ပန္း အျဖစ္ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။-

ထိုအနက္- ဆင္စာ၊ ျမင္းစာစုရန္ သံု႔ပန္း ၁၀၀၀၀။ ဒိုင္း၀င္းကာ သံု႔ပန္း ၂၀၀၀။ သစ္၀ါးခုတ္ သံု႔ပန္း ၁၀၀၀။ လယ္ယာလုပ္ သံု႔ပန္း ၁၀၀၀၀။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိုက္ပ်ိဳး ဆက္သ သံု႔ပန္း ၂၀၀၀။ မိဘုရား၊ သားေတာ္ သမီးေတာ္မ်ား အလုပ္အေကၽြးျပဳရန္ သံု႔ပန္း ၂၀၀၀။ ကမန္ေလးသည္ေတာ္မ်ား အတြက္ သံု႔ပန္း ၁၀၀၀။ ထမ္းစဥ္ထမ္း သံု႔ပန္း ၂၀၀။ တံငါလုပ္ငန္း သံု႔ပန္း ၁၀၀၀။ ရက္ကန္းလုပ္ငန္း သုံ႔ပန္း ၁၀၀၀။ မိလႅာလုပ္ငန္း (ရခိုင္ အေခၚ ဟရီ) သံု႔ပန္း ၁၀၀၀။ လက္သမား သံု႔ပန္း ၅၀၀၊ ပန္းတိမ္း ပန္းဘဲ သံုးပန္း ၁၀၀၀။ (စုစုေပါင္း လူဦးေရ ၃၂၇၀၀) ကို ျဖစ္ေစတယ္။

ဒီသမိုင္းခ်က္မွာကိုက- ကုလားနဲ႔ သက္ ပူးေပါင္းဆိုသြမ္းတယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကည့္ရင္- အဲ့ဒီ လူမ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးက နဂိုကတည္းက ရွိေနတယ္။ သူတုိ႔က ဘုရင့္အာဏာကိုေတာ္လွန္ပုန္ကန္တယ္ ဆိုတဲ့ စကား အနက္ကို ေပးတယ္။ ဒါကို ထားလိုက္ပါ။- အဲ့ဒီေခတ္ အဲ့ဒီ အခါ (လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ေက်ာ္က) ေျမာက္ဦးႏိုင္ငံေတာ္ မွာ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ။ အဲ့ဒီ လူဦးေရထဲကို သံု႔ပန္း အျဖစ္ ဖမ္းလာတဲ့ လူဦးေရ သံုးေသာင္း ႏွစ္ ေထာင္ခုနစ္ရာက ဘယ္လို ၀င္ေရာသြားသလဲ။ သံု႔ပန္းေတြက အကုန္လံုး ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာေတြ ျဖစ္ကုန္ သလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာေတြက သံု႔ပန္းေတြကို မ်ိဳးမပြားရေလေအာင္ အကုန္သတ္ပစ္ခဲ့သလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ သံု႔ပန္းေတြကို သင္းကြပ္ပစ္ခဲ့သလား။- ပညာရွင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ႀကီးမ်ား စဥ္းစားေစလိုတယ္။ 

ရမၼာ၀တီ ဆရာေတာ္ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သမိုင္းကို ေျခနဲ႔ဖ်က္လို႔ ရမယ္ထင္ရင္လည္း ဖ်က္ၾကေပါ့။ ဖ်က္ရင္း ဖ်က္ရင္း ေျမာက္ဦးနန္းေတာ္ထဲက အစၥလာမ့္ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ ဗလီကို ဖ်က္ခဲ့တာေတာင္ ကမၻာမွာ ေပၚလာ ေနၿပီ။ အဲ့ဒီ ဗလီကလည္း နန္းေတာ္ထဲမွာ မြတ္စလင္ေတြ မရွိဘဲ- ေျမာက္ဦးဘုရင္ေတြက အပ်င္းေျပ ေဆာက္ ထားတာလို႔ ထင္ေနရင္ေတာ့--၊ အဲ့ဒီေလာက္ အသိဗဟုသုတ ကင္းမဲ့တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႔ ဦးေဆာင္မႈ မွာ သာယာယဇ္မူးေနတဲ့ လူသားေတြရဲ႔ ဇာတ္က မၾကာမွီ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားရမွာပါ။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးကို ျမႇင့္တင္တာ အသိပညာ ျဖစ္သလို၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးကို တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစတာလည္း အသိပညာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား သတိထားမိႏိုင္ၾကပါေစ။