ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ႐ုိဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးတုိ႔ ခံစား ေနရေသာ ဒုကၡမ်ား
“ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးတုိ႔ ခံစားေနရေသာ ဒုကၡမ်ား”
(၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁၈ ရက္၊ မေလးရွား ႏုိင္ငံတြင္ ျပဳလုပ္သည့္ “လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈ မ်ားႏွင့္ ကုထုံးမ်ား”ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္တ့ဲ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေဝေဝႏု၏ ေဆြးေႏြး တင္ျပခ်က္)
ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ ႐ုိဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးေတြရဲ႔ ကိစၥကုိ တင္ျပခြင့္ ရသည့္ အတြက္ မ်ားစြာ ဂုဏ္ယူ မိပါတယ္္။ ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ တက္ေရာက္ လာၾကတ့ဲသူ ေတြထံက ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ မ်ဳိးစုံ ခံစားေန ရတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးေတြ အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ လက္ေတြ႔ဆန္တ့ဲ အာမခံခ်က္ေတြ ကၽြန္မ ယူေဆာင္ သြားႏုိင္ေအာင္ ေပးစြမ္း ႏုိင္ၾက လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိ ပါတယ္္။ ကၽြန္မကုိ တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားတ့ဲ ဦးေဆာင္ က်င္းပသူ မ်ားကုိလည္း ေက်းဇူး အထူးတင္ ရွိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားလုိ ပါတယ္။
ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံ ေနရမႈေတြကုိ လုိရင္း တုိရွင္း တိတိက်က် တင္ျပ သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္္။
ျမန္မာ အစုိးရက ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ ႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈကုိ ျငင္းပယ္တ့ဲအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႔ ရပ္တည္မႈအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိေနပါတယ္။ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေတြက တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ၿပီး ရက္စက္တ့ဲဥပေဒလုိ႔ ေျပာေနၾကတ့ဲ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒဟာ ႏုိင္ငံတကာစံခ်ိန္စံညႊန္းေတြနဲ႔ ကုိက္ညီမႈမရွိသလုိ ပုဒ္မသုံးခုမွာလည္း “ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ လူမ်ဳိးႀကီးရွစ္မ်ဳိးနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႔မ်ဳိးႏြယ္စုေတြသာ တုိင္းရင္းသား (ႏုိင္ငံသား) ျဖစ္တယ္”လုိ႔ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုတစ္ခုလုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳခ့ဲေပမယ့္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဥပေဒနဲ႔ ဖယ္ရွားပစ္ခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ ခြဲျခားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တ့ဲဥပေဒ၊ နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္လာခ့ဲတာ ဒီကေန႔ထိျဖစ္ပါတယ္။ အဆုံးစြန္ေျပာရရင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ လူသားမ်ဳိးႏြယ္အျဖစ္ေတာင္ သတ္မွတ္ပုံမရေတာ့ပါဘူး။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ လူမႈစီးပြားဘဝေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းသလဲဆုိရင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ႐ုန္းကန္ေနေနရၿပီး ဘဝေတြဟာလည္း ေသတာနဲ႔မျခား ျဖစ္တည္ေနပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္အစုိးရ အဆက္ဆက္က ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ အသက္ရွင္ရပ္တည္မႈအတြက္ အဓိကအေရးပါတ့ဲ အခြင့္အေရးအားလုံးကုိ ဘယ္ေလာက္အထိ ပိတ္ပင္တားျမစ္ခ့ဲသလဲဆုိရင္ -
(၁) ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ သမုိင္းဆုိင္ရာ အေထာက္အထားေတြ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံရၿပီး၊ ရခုိင္ေဒသမွာ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေနထုိင္လာခ့ဲၾကတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္ ၿဗိတိသွ်ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႔ေတြနဲ႔ပါလာတ့ဲ အိႏၵိယႏြယ္ဖြားမ်ား ျဖစ္သေယာင္ ပုံေဖာ္ခ့ဲၾကပါတယ္။
(၂) ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ မူလအမည္ကုိ ဘဂၤါလီဟူ၍ အဓမၼေျပာင္းလဲေစခုိင္းခ့ဲပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈေတြမွာ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ ႏုိင္ငံမ့ဲအျဖစ္ ဖန္တီးခ့ဲၾကပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားက မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ မိမိတုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာလုိ႔ ေျပာၾကားခ့ဲေပမယ့္ ရခုိင္ေဒသလူဦးေရ ၃.၃သန္းရဲ႔ ၂၉ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရ အဆက္ဆက္က ဘဂၤါလီလုိ႔ အတင္းအဓမၼ စာရင္းေရးသြင္းခ့ဲၾကပါတယ္။
(၃) အဲဒီလုိပဲ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံသားဥပေဒကုိ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျပ႒ာန္းၿပီး ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ ႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈကုိ အစိုးရက ႐ုပ္သိမ္းခ့ဲပါတယ္။ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢက ႀကီးၾကပ္လုပ္ေဆာင္ခ့ဲတ့ဲ ႏုိင္ငံတကာသေဘာတူညီခ်က္ေတြမွာ ကမာၻတစ္ဝန္း ႏုိင္ငံမ့ဲသူမရွိေရးနဲ႔ အကာအကြယ္ေပးေရး သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းထားခ့ဲေပမယ့္ ျမန္မာအစုိးရကေတာ့ ခုိးဝင္လာသူဆုိတ့ဲ စကားလုံးကုိ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သုံးလ်က္ရွိပါတယ္္။
(၄) မၾကာေသးမီက သန္းေခါင္ေကာက္ယူမႈမွာလည္း အစုိးရအသိအမွတ္ျပဳထားတ့ဲ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးအတြက္ပဲ ကုတ္နံပါတ္သတ္မွတ္ေပးၿပီး ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ေပးျခင္းမရွိခ့ဲပါဘူး။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ျမန္မာအစုိးရကုိယ္တုိင္က ႏုိင္ငံတကာသတင္းဌာနေတြကုိတစ္မ်ဳိး၊ ျပည္တြင္းမီဒီယာေတြကုိတစ္မ်ဳိး ကြဲျပားျခားနားစြာ သတင္းထုတ္ျပန္ခ့ဲပါတယ္္။ ႏုိင္ငံတကာသတင္းဌာနေတြကုိ ေျပာၾကားရာမွာ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ အျခားဆုိတ့ဲ ၉၁၄ မွာ ေဖာ္ျပၿပီး ႐ုိဟင္ဂ်ာဟူ၍ ေရးခြင့္ရွိသေယာင္ေယာင္ ေျပာၾကားခ့ဲပါတယ္။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုတစ္စုျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ ကုိယ့္လူမ်ဳိးအမည္ကုိေတာ့ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ျပခြင့္ေပးတ့ဲ သေဘာမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္္။ ဒါေပမ့ဲ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဘဂၤါလီလုိ႔မေရးရင္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံရာမွာ လုံးဝစာရင္းမေကာက္ဖုိ႔ ညႊန္ၾကားထားပါတယ္္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလုိ႔ ေရးသြင္းျခင္းကုိ လက္မခံလုိ႔ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈမွာ ပါဝင္ခြင့္မရခ့ဲပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီ ၂ဝ၁၄ခုႏွစ္ လူဦးေရသန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံမႈအတြက္ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢလူဦးေရရန္ပုံေငြအဖြဲ႔နဲ႔ ဥေရာပသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႔ အပါအဝင္ အေနာက္အုပ္စုႏုိင္ငံေတြက ေငြေၾကးကူညီေထာက္ပ့ံေပးတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ခုလုိမ်ဳိး လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြဟာ အလြန္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ပါတယ္။
အစုိးရက ဖြဲ႔စည္းေပးခ့ဲတ့ဲ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔ရဲ႔ အစီရင္ခံစာမွာ ရဲဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အသတ္ခံရၿပီး အေလာင္းရွာမေတြ႔တ့ဲအတြက္ ရဲဝန္ထမ္းေတြကုိ ပုိမုိေကာင္းမြန္တ့ဲ လက္နက္ေတြ တပ္ဆင္ေပးဖုိ႔ ေထာက္ခံတင္ျပတာေတြ ေတြ႔ရွိရပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိး ၂၅ ဦး အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္ခံရတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိး ၂၅ ဦးကုိ ေဆးကုသေပးခ့ဲရေၾကာင္း ေျပာၾကားတ့ဲအတြက္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႔မွာ အကူအညီေပးေနတ့ဲ MSF အဖြဲ႔ရဲ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္း လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ေတြကုိ ျမန္မာအစုိးရက ပိတ္ပင္တားျမစ္ခ့ဲပါတယ္္။ အခုဆုိရင္ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လူသားခ်င္းစာနာမႈအကူအညီေတြေပးေနတ့ဲ ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ တုိက္ခုိက္တာေတြ၊ ပိတ္ပင္တာေတြ ရွိေနပါတယ္။ လြန္ခ့ဲတ့ဲလက တုိက္ခုိက္ခံရမႈေတြကုိ အခုဒီမွာ ျဖန္႔ေဝထားတ့ဲ မတ္လထုတ္သတင္းစာေစာင္မွာ ဖတ္႐ႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။
႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြဟာ အဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႔က ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ စနစ္တက် ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း သိသာပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ဖိႏွိပ္တုိက္ခုိက္ခ့ဲလုိ႔ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ေနထုိင္ေနရတာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြဟာ လြတ္လပ္စြာသြားလာခြင့္မရဘဲ ကန္႔သတ္ခံရျခင္း၊ အာဏာပုိင္ေတြဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ လက္ထပ္ထိမ္းျမားရျခင္း၊ ပညာေရး က်န္းမာေရး က႑ေတြမွာပါ ကန္႔သတ္ခံေနၾကရပါတယ္။ လက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္နဲ႔ ကေလးေမြးဖြားခြင့္ တားျမစ္ကန္႔သတ္ခံထားရတ့ဲအတြက္ ႐ုိဟင္ဂ်ာကေလးငယ္ ေျခာက္ေသာင္းေလာက္ ေမြးစာရင္းလက္မွတ္ မရရွိၾကေသးပါဘူး။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကားေရးတြင္လည္း ဘယ္ေလာက္အထိ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနၾကရသလဲဆုိရင္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ အၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္ၿပီးတ့ဲေနာက္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူငယ္ ႏွစ္ေသာင္းခန္႔ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ဆုံး႐ံႈးခ့ဲၾကရၿပီး တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ပညာသင္ၾကားခြင့္ မရရွိေတာ့ပါဘူး။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးအမ်ားစုဟာ လုံေလာက္တ့ဲ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈလည္း မရရွိၾကပါဘူး။
႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ စီးပြားေရးဘဝေတြလည္း လုံးဝရပ္ဆုိင္းသြားခ့ဲပါၿပီ။ ကုိယ္ပုိင္စိုက္ပ်ဳိးေျမအားလုံးရဲ႔ သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္ကုိ အစုိးရက စီမံေပးေနတ့ဲ စံျပေက်းရြာသစ္ေတြနဲ႔ လုံျခံဳေရးစခန္းေတြအတြက္ဆုိၿပီး သိမ္းဆည္းခံရသလုိ၊ ကုိယ္ေနထုိင္တ့ဲ ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္ေတြကေန အတင္းအဓမၼ ဖယ္ရွားခံရတာကလည္း ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ဖက္သတ္တုိက္ခုိက္ခံရလုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးတစ္သိန္းခြဲဟာ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ကစၿပီး ဒီကေန႔အထိ အဆင့္မမီတ့ဲ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ခ်ဳိ႔တ့ဲစြာေနထုိင္ေနၾကရပါတယ္။ အိမ္ေတြမီး႐ိႈ႔ခံခ့ဲရတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးတခ်ဳိ႔ဆုိရင္လည္း အက်ဥ္းေထာင္မွာေနရတ့ဲပုံစံလုိမ်ဳိး သံဆူးႀကိဳးကာရံထားတ့ဲ ရပ္ကြက္ဝင္းအတြင္းမွာ ထိန္းသိမ္းခံေနၾကရပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာသြားလာခြင့္ မရရွိၾကပါဘူး။ အဲဒီဒုကၡသည္စခန္းက လူေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႔ မူလေျမေနရာေတြမွာ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးေရး အစီအစဥ္ေတြလည္း ျမင္သာထင္သာမရွိေသးပါဘူး။
လြန္ခ့ဲတ့ဲလက ႏုိင္ငံတကာအကူအညီေပးေရးအဖြဲ႔ေတြ စစ္ေတြၿမိဳ႔က ထြက္ခ့ဲရတ့ဲေနာက္ပုိင္းမွာ လူသားခ်င္းစာနာမႈအေထာက္အပ့ံဆုိတာကုိေတာင္ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ကေလးေတြ အစားအေသာက္ အာဟာရျပတ္လုိ႔ ေန႔စဥ္ေသဆုံးေနၾကရသလုိ၊ ေသာက္သုံးေရ စားနပ္ရိကၡာနဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ဆုိးရြားေနပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ စနစ္တက် အကြက္ခ်ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ေစာ္ကားေနတာေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ ျပည္တြင္းေရးသက္သက္ပါလုိ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးတစ္ေသာင္းေက်ာ္ဟာ ကုိယ့္အိမ္၊ ကုိယ့္ေဒသေတြကုိစြန္႔ခြာၿပီး မေလးရွားႏုိင္ငံအပါအဝင္ အိမ္နီးခ်င္းအာဆီယံႏုိင္ငံေတြဆီကုိ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကရလုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ ျပႆနာဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြဆီ ကူးစက္လာခ့ဲတာပါ။
ဒါေၾကာင့္ တရားမွ်တမႈကုိ ျမတ္ႏုိးတ့ဲ ျပည္သူေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြကုိ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာက -
(၁) ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကေန အကာအကြယ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေပးၾကပါ။ လူ႔ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ အဓိကလုိအပ္ခ်က္ေတြျဖစ္တ့ဲ လုံျခံဳတ့ဲေနအိမ္၊ အစားအစာ၊ သန္႔ရွင္းတ့ဲေသာက္သုံးေရ၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ပညာေရးကိစၥေတြကုိ စဥ္းစားေတာင္းဆုိေပးၾကပါ။ လက္ရွိအေျခအေနအရဆုိရင္ ဆုိးရြားတ့ဲရာသီဥတုနဲ႔ အစားအေသာက္မလုံေလာက္မႈေၾကာင့္ အလြယ္တကူေသဆုံးႏုိင္တာေၾကာင့္ ပုိမုိလုံျခံဳေဘးကင္းတ့ဲေနရာေတြဆီ ေျပာင္းေရႊ႔ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီကိစၥေတြအတြက္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြ အပါအဝင္ ေနအိမ္စြန္႔ခြာထြက္ေျပးၿပီး ဒုကၡသည္ျဖစ္ေနတ့ဲ ရခုိင္ျပည္နယ္က ဘယ္လူမ်ဳိးကုိမဆုိ လူသားခ်င္းစာနာမႈ အကူအညီေတြေပးေနတ့ဲ NGO ေတြကုိ ျမန္မာအစိုးရက အကာအကြယ္နဲ႔ အကူအညီေတြ ေပးဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။
(၂) ျမန္မာအစုိးရက ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ မိမိတုိ႔ရဲ႔ မူလလူမ်ုိးအမည္ (႐ုိဟင္ဂ်ာ) အျဖစ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ေနတ့ဲ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္လတာ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေရးသြင္းခြင့္ေပးဖုိ႔ အားလုံးက ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးပမ္းေပးၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘဂၤါလီလုိ႔ အတင္းအဓမၼေရးသြင္းခံရရင္ တရားမဝင္လာေရာက္ေနထုိင္သူအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးခံရဖြယ္ရွိပါတယ္။
(၃) ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာမိသားစုေတြအေနနဲ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးျဖစ္တ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈနဲ႔ တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးၾကေစလုိပါတယ္။ ျမန္မာအစုိးရရဲ႔ အခုေျပာစကားေတြအရ တခ်ဳိ႔တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရရွိၾကမွာျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလူဟာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ရွိမွာမဟုတ္သလုိ ပစၥည္းဥစၥာပုိင္ဆုိင္ခြင့္၊ ပညာသင္ၾကားခြင့္ေတြမွာလည္း ေမြးရာပါ ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္လုိ တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံသားျပဳျခင္းခံရသူရဲ႔ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကုိလည္း အစုိးရက အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ႐ုပ္သိမ္းခြင့္ကလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။
(၄) ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးက အလြန္အေရးႀကီးတ့ဲအတြက္ မေလးရွားမွာေရာက္ေနတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာကေလးေတြကုိ ပညာသင္ၾကားခြင့္ေပးဖုိ႔ မေလးရွားအာဏာပုိင္မ်ားကုိ ေတာင္းဆုိလုိပါတယ္။ ဒါမွလည္း အမွားနဲ႔အမွန္ကုိ ေဝဖန္ပုိင္းျခားသုံးသပ္ႏုိင္တ့ဲ၊ သေဘာထားမွ်တတ့ဲ မြတ္စ္လင္မ္ေတြ ျဖစ္လာၾကမွာပါ။ အေျခခံက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈလည္းေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလုိပါတယ္။
(၅) လာမယ့္ႏွစ္မွာ မေလးရွားႏုိင္ငံက အာဆိယံအဖြဲ႔ရဲ႔ အလွည့္က်ဥကၠ႒တာဝန္ယူတ့ဲအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံက ႐ုိဟင္ဂ်ာကိစၥကုိ ေဆြးေႏြးႏုိင္ေရးအတြက္ စီစဥ္ေပးေစလုိပါတယ္။ အခုလက္ရွိ အာဆီယံဥကၠ႒တာဝန္ယူထားတ့ဲ ျမန္မာအစိုးရကေတာ့ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္မ်ားအပါအဝင္ အာဆီယံအရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိပါ ႐ုိဟင္ဂ်ာကိစၥ ေဆြးေႏြးျခင္းကုိ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားကိစၥကုိ အစုိးရေတြေရာ၊ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြကပါ ပြင့္လင္း႐ုိးသားစြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီး ေရရွည္တည္တ့ံခုိင္ျမဲတ့ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေအာင္ ဝုိင္းဝန္းအေျဖရွာၾကေစလုိပါတယ္။
အာဆီယံရဲ႔ ဦးေဆာင္ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္သလုိ OIC ရဲ႔ အဖြဲ႔ဝင္ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္တ့ဲ မေလးရွားႏုိင္ငံအေနနဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးကိစၥကုိ စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ ပါဝင္ၿပီး အေျဖရွာဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းလိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္မေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာျပႆနာကုိ အာဆီယံအေနနဲ႔ လြန္ခ့ဲတ့ဲ ႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ကတည္းက သိရွိခ့ဲေပမယ့္ ထိေရာက္တ့ဲလုပ္ေဆာင္မႈ မရွိခ့ဲပါဘူး။ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ႔ အေျခအေနက အလြန္စုိးရိမ္စရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကုိ ျမန္မာ့ေျမေပၚက အၿပီးတုိင္ဖယ္ရွားပစ္ဖုိ႔ လူအေသအေပ်ာက္မ်ားတ့ဲ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္လုိ႔ ကၽြန္မ႐ုိးသားစြာ ယုံၾကည္ပါေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
