အစၥလာမ္မုန္း ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီမႈမ်ား
ေဌးလြင္ဦး
RB News
6.11.2012
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၂၀၁၂ ခု ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္ မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈႀကီးမ်ားဟာ အစၥလာမ္မုန္း ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီမႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ရျခင္းပါ။ ဒါကို သိလွ်က္ ျဖစ္ေစ၊ မသိဘဲ ျဖစ္ေစ ျမန္မာမ်ားက လိမ္ေနေပ မယ့္-၊ ကမၻာကလည္း သိတယ္၊ ျမန္မာမ်ားထဲက အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ားကလည္း သိေနပါ တယ္။
ႏုိင္ငံေရး ေလာကမွာေတာ့ လာမယ့္ (၂၀၁၅ ခု) ေရြးေကာက္ပြဲမွာ လူမ်ားစုက ၿငိဳျငင္သြားမလား ဆိုတဲ့ စုိးရိမ္စိတ္မ်ားနဲ႔ ေျဗာင္လိမ္ေနမႈေတြ၊ ေခါင္းေရွာင္မႈေတြ၊ အျပန္ခိုက္ရန္ေဒါသ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ေလွ်ာခ်မႈေတြ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က မြတ္ဆလင္မ်ားသာ ျမန္မာျပည္ထဲကို ၀င္လာခဲ့တယ္ ဆိုမႈေတြနဲ႔- ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားက ႏုိင္ငံခြဲေထာင္မယ္ ဆိုတဲ့ ၀ါဒျဖန္႔မႈေတြ ေဖါင္းပြေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါကို မ်က္လံုး၊ နား၊ ႏွလံုးသား ရွိသူမ်ား အမွန္ကို ခ်စ္ခင္တတ္သူမ်ား- ေသခ်ာစီစစ္ဘို႔ လိုပါတယ္။- မ်က္လံုးနဲ႔ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ-၊ (၁) အျပန္အလွန္ တုိက္ခိုက္တယ္ ဆိုရင္- ဘာျဖစ္လို႔ မြတ္ဆလင္ ရြာ၊ မြတ္ဆလင္ၿမိဳ႔၊ မြတ္ဆလင္ရပ္ကြပ္မ်ားခ်ည္း မီးေလာင္ပ်က္စီး-ရပါသလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ မြတ္ဆလင္မ်ား သာ ေသေၾကပ်က္စီး ေသၾကသြားရတာလဲ။
မြတ္ဆလင္ လူအုပ္ႀကီး တစ္ခုက ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ ရြာတစ္ရြာကို ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးပစ္ တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားမ်ား ရွိပါသလား။ သက္ေသျပေပးဘို႔ လုိပါတယ္။
အစိုးရက ေျဗာင္လိမ္ေနတာ ရွိေသးတယ္။ လူေပါင္း ၁၀၀၊ ၂၀၀ ေလာက္ပဲ ေသတယ္ ဆုိတာမ်ိဳးပါ။ ကမၻာ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက သိေနပါၿပီ လူေပါင္း ေသာင္းခ်ီေသေၾကခဲ့ရတယ္။ အေလာင္းေဖ်ာက္ထားတာ ေတြ၊ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ျမႇဳပ္ႏွံထားတာေတြ- သက္ေသခံ ပစၥည္း အမ်ားႀကီး ရထားပါၿပီ။ ခံရသူ အားလံုး မြတ္ဆလင္ခ်ည္းပါပဲ။ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ စုေပါင္းျမႇဳပ္ထားတဲ့ သခ်ိဳင္းတစ္ ခုေလာက္ သက္ေသျပၾကည့္ပါ။-
(၂) ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၀င္ေနတာ- ဘဂၤလားဘက္က လူသားမ်ားလား၊ တရုတ္ဘက္က လူသားမ်ားလား ေသခ်ာ ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာထဲကို ၀င္တယ္ေျပာလုိက္ရင္ အဲ့ဒီ လူမ်ားက ဗမာေတြ ျဖစ္ကုန္ ေရာ့လား။ ဒီေမးခြန္းကို ဟုတ္တယ္ ေျပာလိုက္ရင္- ျမန္မာေတြ မြတ္ဆလင္မ်ားကို တစ္ဘက္သတ္ မုန္းတီးေနတာ ေသခ်ာေနပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြၾကားထဲမွာ-၊ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လူမ်ား အိႏၵိယဘက္ဆီကို သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ၀င္သြားေတာ့- အိႏၵိယ အစိုးရ က ကိုယ့္လူေတြကို ကိုယ္ျပန္ေခၚပါလုိ႔ ေျပာတယ္။ “လူမလိုခ်င္ဘူး၊ ေျမပဲ လုိခ်င္တယ္”လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဟာ ျမန္ မာဘက္ကိုလည္း သူ႔လူေတြ ပို႔ၿပီး ေျမခ်ဲ႔ထြင္ဘို႔ ႀကိဳးစားတယ္ေပါ့။--- အေတာ္လည္း ဗဟုသုတနည္း တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားပါ။ ဒီလို ဗဟုသုတမ်ိဳးနဲ႔ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ျမန္မာျပည္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္ လိုျဖစ္လာမလဲ။
ဘဂၤလား သမိုင္းကို ျပန္လည္ေလ့လာၾကည့္ပါ။ အခု လက္ရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဆိုတာ နဂိုရွိေနတဲ့ ဘဂၤလားနယ္ႀကီးရဲ႔ ၅ ပံု ၂ ပံုမွ်သာ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ နယ္ႀကီးကို ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ဘို႔ အဂၤလိပ္အစိုးရက ဟိႏၵဴ ဘန္ေဂါ (အေနာက္ ဘန္ေဂါ)နဲ႔ မြတ္ဆလင္ ဘန္ေဂါ (အေရွ႔ဘန္ေဂါ) ဆုိၿပီး ၁၉၀၅ ခု ေအာက္ တိုဘာ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ခြဲျခားခဲ့တယ္။ ဘဂၤလီေတြဟာ လူမ်ိဳးတူ၊ ဓေလ့တူ၊ ဘာသာစကားတူ၊ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးတည္း ျဖစ္ၿပီး ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာသာ ကြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ လူမ်ိဳးခ်င္း ခ်စ္ခင္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔တို႔ လူမ်ိဳးၾကား ခြဲျခားပစ္တာကို မေက်နပ္လို႔ ပူးေပါင္းေရးကို အစဥ္ႀကိဳးစားတယ္။ စာဆို ေတာ္ႀကီး ရာဘင္ျဒာ နာ့သ္ တဂိုးကလည္း “အာေမ ခ်ဴနာ ဘန္ဂလာ (ငါခ်စ္တဲ့ ေရႊေျမ ဘန္ဂလာ)” ဆိုတဲ့ တမ္းခ်င္းႀကီးကို ေရးသားခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေပါင္ ဒီလို ႀကိဳးစားေတာ့ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းႏိုင္ခဲ့တယ္။
အိႏၵိယ သမိုင္းမွာ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ အလြန္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဆူးဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ဟာ ဘဂၤလား လူမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က သူတို႔ ဘဂၤလားနယ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြ ျဖစ္တယ္။
အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႔ ေသြးထုိးမႈေၾကာင့္ အိႏၵိယမွာ ဟိႏၵဴ၊ မြတ္ဆလင္ အေရးအခင္းႀကီး ျဖစ္ေတာ့ ဘဂၤလားမွာ မြတ္ဆလင္မ်ားရာ ေဒသက ဟိႏၵဴေတြ အေနာက္ ဘန္ေဂါကို ေျပာင္းသြားတာ ရွိသလို၊ အေနာက္ဘန္ေဂါက မြတ္ဆလင္ေတြက အေရွ႔ဘန္ေဂါကို ေျပာင္းလာေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ ဒီ အထိ ဘန္ေဂါက ဘန္ေဂပါပဲ။ မကြဲ မၿပဲ ရွိေနဆဲပါ။
၁၉၄၇ အိႏၵိယ လြတ္လပ္ေရး ယူေတာ့ မြတ္ဆလင္ေတြကို သီးျခားခြဲေပးလိုက္တယ္။ ဒီအခါ- ပါကစၥ တန္ဘက္မွာ အဆင္ေျပေပမယ့္- ဘန္ေဂါဘက္မွာ မခြဲႏိုင္ မခြာႏိုင္ အမ်ိဳးေတြ၊ တစ္နယ္ထဲသားေတြ ဒုကၡမ်ိဳးစံုကို ႀကံဳရပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ချမာ အင္အားမမွ်ေတာ့ အိႏၵိယနဲ႔ ပါကစၥတန္ (ႏုိင္ငံေရး) ၾကားမွာ ညပ္ၿပီး ဘန္ေဂါႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားပါေတာ့တယ္။ ဒီအခါမွာလည္း အေရွ႔ဘန္ေဂါ အေနာက္ ဘန္ေဂါ လူေတြသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီ အေျပာင္းအေရႊ႔ လုပ္ရျပန္ပါတယ္။ မြတ္ဆလင္မ်ားရာ အေရွ႔ ဘန္ေဂါကို အေရွ႔ပါကစၥတန္ ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ပါကစၥတန္က အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ ပါကစၥတန္ကသာ နယ္ ေျမပိုမိုက်ယ္ျပန္႔ေစဘို႔ စိတ္၀င္စားေပမယ့္- ဘန္ေဂါ လူမ်ိဳးေတြက သူတို႔ဘ၀သည္ ပါကစၥတန္လက္ ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ဘို႔၊ ခြဲခံထားရတဲ့ ဘန္ေဂါနယ္ႀကီး တစ္ႏိုင္ငံတည္းျဖစ္ဘို႔ကိုပဲ စိတ္၀င္စားခဲ့ပါ တယ္။ ဘဂၤလီေတြဟာ သူတုိ႔ လြတ္လပ္ေရးကို ႀကိဳးစားေတာ့ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ တယ္။ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကာလမွာ အေရွ႔ဘန္ေဂါက လူေတြ အိႏၵိယပိုင္ အေနာက္ဘန္ေဂါထဲကို မ်ားစြာ ေျပးခဲ့ရတယ္။
အေရွ႔ပါစၥတန္ ဆိုတဲ့နာမည္ကို ေျပာင္းၿပီး- ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ အေရွ႔ဘန္ေဂါဟာ- တဂိုး ႀကီးေရးခဲ့တဲ့ တမ္းခ်င္း “အာေမ ခ်ဴနာ ဘန္ဂလာ (ငါခ်စ္တဲ့ ေရႊေျမ ဘန္ဂလာ)” ဆိုတာကို ၁၉၇၂ ႏွစ္ ကစ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီ တမ္းခ်င္းကဗ်ာရဲ႔ ဆိုလိုရင္း အခ်ဳပ္က “ငါ ခ်စ္တဲ့ ေရႊေျမ ဘန္ဂလာ- ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းကင္ျပာေအာက္မွာ တစ္ခုတည္း-၊ အခုေတာ့ ေျမလႊာ ထက္မွာ ႏွစ္ျခမ္း ကြဲခဲ့ရ၊ ဘယ္အခါမ်ား ေစ့စပ္ရပါ့မလဲ၊” လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဆုိလိုတာက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ လို႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အေရွ႔ဘဂၤလားဟာ ဘဂၤလီမ်ား ကိုယ္ပိုင္ အခ်ဳပ္အျခားနဲ႔ ႏုိင္ငံ ျဖစ္ၿပီး ငါတို႔ ညီေနာင္ အေနာက္ဘဂၤလားကေတာ့- အိႏၵိယေအာက္မွာ ကၽြန္ျဖစ္ေနရတယ္။ ငါတို႔ခ်င္း ပူးေပါင္းမယ္၊ ငါတို႔ ဘဂၤလီက- ဘဂၤလားနယ္ တစ္ခုလံုးကို ျပန္ရေစရမယ္လို႔ စိတ္ဓါတ္သြင္းေပးျခင္း ျဖစ္တယ္။-
ဒါေၾကာင့္ ဘဂၤလား ျပည္တြင္းစစ္ၿငိမ္းေတာ့ အိႏၵိယ အစိုးရက မင္းတို႔ ဘဂၤလားက လူေတြကို မင္းတို႔ ျပန္ေခၚလို႔ ေျပာေတာ့-၊ ဘဂၤလားအစိုးရက ငါတို႔ကို လူကိုခ်ည္း ျပန္မေပးနဲ႔ ငါတို႔ေျမ ငါတို႔ကို ျပန္ေပး လို႔ ေတာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္တယ္။ (ဘဂၤလားေျမက လက္ရွိ အိႏၵိယထဲမွာ ၅ ပံု ၃ ပံုပါ၀င္ေနတယ္၊ ဘဂၤ လား သမိုင္းဟာ သူ႔ေျမနဲ႔ သူ႔အခ်ဳပ္အျခာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ သမိုင္းရွိခဲ့တယ္။)
ဒီသမိုင္း၊ ဒီျဖစ္စဥ္၊ ဒီပဋိပကၡေတြဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံနဲ႔ သူ႔ရဲ႔ အေနာက္ဘက္ျခမ္းက ဆက္စပ္ေန တဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ားသာ ျဖစ္တယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဟာ သူ႔ရဲ႔ အေရွ႔ဘက္ ျမန္မာဘက္ အျခမ္းကို ဘယ္စဥ္က မွ စိတ္၀င္စားျခင္း မရွိခဲ့သလို၊ စိတ္၀င္စားေနဘို႔လည္း အခ်ိန္မရခဲ့ပါ။ ပါကစၥတန္က ဘဂၤလားကို အုပ္ ခ်ဳပ္စဥ္မွာေတာ့- အနည္းအက်ဥ္း စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး မရမွီက တည္းက ပါကစၥတန္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး အလီ ဂ်င္းနားကိုယ္တိုင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို မင္းျဖစ္ခ်င္ တဲ့ အတိုင္း လုပ္ပါလို႔ အလိုလိုက္ခဲ့ၿပီးသားပါ။- ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ျပန္လိုခ်င္ေနတဲ့ ေျမဟာ သူတို႔နဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ျမန္မာျပည္ ပိုင္နက္ထဲက ေျမမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ေျမျဖစ္တဲ့ အေနာက္ဘန္ေဂါသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါကို ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေလ့လာေစလိုပါတယ္။
(၃) ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား ႏိုင္ငံခြဲေထာင္မယ့္ ကိစၥ။ အေတာ္ေလး အ့ံၾသဘို႔ေကာင္းတဲ့ လုပ္ႀကံဖန္တီးမႈ ျဖစ္ေန ပါတယ္။ စဥ္းစားၿပီးလည္း ယံုၾကည္ေစလိုပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရစမွာ ေရာင္စံုသူပုန္ ေတြထတယ္။ ရခိုင္နယ္မွာ ဘုန္းႀကီး ဦးစိႏၱာ ဦးေဆာင္တယ္။ ဦးစိႏၱာရဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြက မြတ္ ဆလင္မ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မြတ္ဆလင္ေတြဘက္က မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ မူဂ်ာဟစ္ ေတြ ေပၚ လာခဲ့တယ္။ ပါကစၥတန္ အစိုးရက တစ္စံုတစ္ရာေထာက္ပ့ံေပးခဲ့တယ္။-
ျမန္မာအစိုးရက အမတ္ႀကီး ဦးေဖခင္ကို ပါကစၥတန္သံအမတ္ခန္႔အပ္ၿပီး ညိႇဳခိုင္းတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဆင္ေျပသြားတယ္။ ဒါေတြကို ကာဆင္ႀကီး၊ ကာဆင္ေလး ဦးေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႔မ်ားလို႔ သမိုင္းမွာ ရွိေန တယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ထိ ေတာျပန္မခုိခဲ့ဘူး။ ျမန္မာျပည္ပတ္လည္ မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ တစ္မ်ိဳးတည္းသာ သူပုန္ထခဲ့ျခင္း မဟုတ္သလို၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူခဲ့ျခင္းလည္း မဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ မူဂ်ာဟစ္ ဆိုတဲ့ သူပုန္မ်ားက ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ား မတိုင္မွီကတည္းက ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါၿပီ။ သူတုိ႔ ေတြ ရွိလည္း မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူေတြက လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာသလဲ။
ျမန္မာအစိုးရက လက္တြင္းႀကိတ္ ၀ါဒျဖန္႔တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ခြဲထြက္ေရး ေၾကျငာခ်က္- ဆုိတာဟာ မြတ္ဆလင္မ်ားကို လုပ္ႀကံဘို႔ ဖန္တီးခ်က္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေၾကျငာခ်က္- ဆိုတာ တစ္ကယ္ ဟုတ္ခဲ့ ရင္ ဘယ္အဖြဲ႔က ေၾကျငာတာလဲ၊ ဘယ္နယ္မွာ ရံုးစိုက္သလဲ။ တိက်ေအာင္ ေျပာဘို႔ လိုပါတယ္။ သက္ ေသျပဘို႔ လုိပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး အဲ့ဒီ ေၾကျငာခ်က္ ရွိတယ္ပဲ ထားဦး- ေၾကျငာတဲ့ အုပ္စုကို လိုက္လံဖမ္းဆီး ေခ်မႈန္းပစ္ေပါ့ မဆိုင္သူေတြကို သတ္ျဖတ္ေမာင္းထုတ္စရာမွ မလိုတဲ့ ကိစၥပါ။ ရွမ္းကလည္း လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာ တယ္၊ ကရင္နီကလည္း လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာတယ္။ ရခိုင္ကလည္း လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာတယ္။ အဲ့ဒီ ေၾကျငာခ်က္ေတြက ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းက ေၾကျငာတာ၊ ဘယ္မွာ ရံုးစိုက္တယ္၊ ဖံုးနံပါတ္၊ အီး ေမးလ္လိပ္စာ အကုန္ အျပည့္အစံုပါ၀င္တယ္။ အဲ့ဒီ ေၾကျငာတဲ့ အဖြဲ႔သည္သာ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခြဲျခားမႈနဲ႔ တရားခံျဖစ္ေနတာပါ။
ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကိုေတာ့- ဘယ္အဖြဲ႔မွန္း မသိ၊ ဘယ္သူမွန္းမသိ၊ ဘာဖံုးနံပါတ္မွလည္း မရွိ- စာရြက္တစ္ခု အတုလုပ္လိုက္ၿပီး- “မင္းတို႔က ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခြဲျခားသူေတြလို႔ အတင္းစြပ္စြဲေတာ့တယ္။” ႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရကိုယ္တုိင္က ဖန္တီးတယ္။ လက္သပ္ေမြး ဘုန္းႀကီးေတြကို ၀ါဒျဖန္႔ခိုင္းတယ္။ လူထုၾကားမွာ အယံုသြင္းၿပီး- မ်ိဳးျပဳတ္သတ္ျဖတ္ေလေတာ့တယ္။
မၾကာမွီ ကမၻာ့ခံုရံုးကို တက္ရေတာ့မယ့္ သို႔မဟုတ္ ကမၻာ့ခံုရံုးက ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ခံရမယ့္ တရားခံမ်ားရဲ႔ လက္ရာမ်ားကို တရားခံမ်ားကိုယ္တုိင္ ခံစားရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္၀မ္းကြဲသြားရၿပီ ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ လူ ထု အတြက္ေတာ့ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ကုစားရေတာ့မွပဲလို႔---- စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။
