ေပါက္ေတာၿမဳိ႕သုိ႔ တစ္ေခါက္
ေဒၚခင္လွ
RB News
25.6.2015
ကၽြန္မရဲ့ဖခင္ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြၿမဳိ႕မွာ တာ၀န္က်စဥ္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ သႀကၤန္တြင္း ပိတ္ရက္ စစ္ေတြၿမဳိ႕က ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ အတူ ေပါက္ေတာၿမဳိ႕ကုိ သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ရခုိင္ျပည္နယ္ တစ္ခုလုံးမွာ အလြန္နာမည္ႀကီးေနတဲ့ အသက္ တစ္ႏွစ္ခြဲ အရြယ္သာရွိတဲ့ မြတ္စလင္ ကေလးငယ္ တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ပေယာဂဆရာေလးကုိ ေတြ႔ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးက မွန္းၿပီးေပးတဲ့ ေရကုိ ေသာက္ရင္ ကင္ဆာေရာဂါက အစ ေပ်ာက္ကင္းတယ္လုိ႔ သိရလုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔တေတြ သြားခဲ့ရတာပါ။ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလး ရွိတဲ့ မြတ္စလင္ရြာ အ၀င္၀မွာ ေကာက္ရုိး တန္းလ်ားရွည္ေတြ ရွိၿပီး၊ ရခုိင္၊ ဟိႏၵဴ၊ မြတ္စလင္ အားလုံးတည္းခုိေနၾကတယ္။ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလွသလုိ အစားအေသာက္၊ ေရအုိးေတြနဲ႔ ေရေတြလည္းေရာင္းေနၾကတာ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔လည္း ေကာက္ရုိးတန္းလ်ားမွာဘဲ အိပ္ၾကတယ္။ မနက္ရွစ္နာရီေလာက္မွာ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးကုိ သူ႔ဦးေလးက ခ်ီၿပီး ေခၚလာတယ္။
ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးက ဒုိအာေတြ ဖတ္ရြတ္ၿပီး မန္းမႈတ္ေနတာ ျမင္ရတယ္။ လူေတြက ေရအုိးေတြ ကုိယ္စီနဲ႔ တန္းစီၿပီး ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မအပါအ၀င္ လူေတြအားလုံးက ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးကုိ ျမင္ခ်င္ေနၾကတာပါ။ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးက အသားညဳိညဳိ၊ ႏွာတံစင္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အသက္က တစ္ႏွစ္ခြဲ အရြယ္ေလာက္သာ ရွိေပမယ့္ သူ႔ရဲ့ ဖတ္ရြတ္ မန္းမႈတ္ေနပုံကေတာ့ အံ့မခန္းပါဘဲ။ ကၽြန္မတုိ႔လည္း ေရမန္းေတြယူၿပီး စစ္ေတြၿမဳိ႕ကုိ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ေန႔ကုိ တစ္ႀကိမ္ပဲ လာမန္းေပးတယ္ဆုိေတာ့ လူေတြက ေကာက္ရုိး တန္းလ်ားမွာဘဲ ေစာင့္ေနၾကရတယ္။
ေပါက္ေတာၿမဳိ႕က မြတ္စလင္ေတြကုိ ခုိး၀င္ ဘဂၤလီ တံဆိပ္တပ္ၿပီး ဒုကၡသည္ စခန္းေတြမွာ အက်ဥ္းခ်ထားတာကုိ ေတြ႔ရလုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅၄ ႏွစ္က ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းကုိ ေရးရတာပါ။ ဒီလူေတြက မေန႔တစ္ေန႔ကပဲ ခုိး၀င္လာတယ္လုိ႔ ေျပာသံၾကားတုိင္း ကၽြန္မ မယုံဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ ငါးစုႏွစ္က ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ လူေတြက မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ခုိး၀င္လာသူေတြ ျဖစ္ပါ့မလား။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ လူမ်ဳိးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေနာက္ပုိင္း ေပါက္ေတာက မြတ္စလင္ေတြလည္း ခုိး၀င္ ဘဂၤလီ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ အမုန္းတရား မႈိင္းတုိက္ၿပီး ႏုိင္ငံသားကုိ ႏုိင္ငံမဲ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေအာင္ ျပန္စစ္တာ အဓိပၸာယ္မဲ့ေနပါတယ္။ အုိးအိမ္ အတည္တက် ေနထုိင္လာတဲ့ သူကုိ ဒုကၡသည္ စခန္းပုိ႔ၿပီး ဒုကၡမ်ဳိးစုံ ေပးထားတယ္။ ဒါေတြကုိ လူေတြ သိၾကပါတယ္။ မသိေယာင္ေဆာင္ ေနတာပါ။ အမုန္းတရားရဲ့ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအမုန္းအတရားေတြကုိ မၾကာခင္ ျမင္လာၾကမယ္လုိ႔ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ ေပါက္ေတာက ဒုကၡသည္ေတြ ဒုကၡအေပါင္းက လြတ္ေျမာက္ၿပီး ႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး အျမန္ဆုံး ရၾကပါေစ။
ေဒၚခင္လွ (ယူေကေရာက္ ဒုကၡသည္)
ကၽြန္မရဲ့ဖခင္ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြၿမဳိ႕မွာ တာ၀န္က်စဥ္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ သႀကၤန္တြင္း ပိတ္ရက္ စစ္ေတြၿမဳိ႕က ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ အတူ ေပါက္ေတာၿမဳိ႕ကုိ သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ရခုိင္ျပည္နယ္ တစ္ခုလုံးမွာ အလြန္နာမည္ႀကီးေနတဲ့ အသက္ တစ္ႏွစ္ခြဲ အရြယ္သာရွိတဲ့ မြတ္စလင္ ကေလးငယ္ တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ပေယာဂဆရာေလးကုိ ေတြ႔ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးက မွန္းၿပီးေပးတဲ့ ေရကုိ ေသာက္ရင္ ကင္ဆာေရာဂါက အစ ေပ်ာက္ကင္းတယ္လုိ႔ သိရလုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔တေတြ သြားခဲ့ရတာပါ။ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလး ရွိတဲ့ မြတ္စလင္ရြာ အ၀င္၀မွာ ေကာက္ရုိး တန္းလ်ားရွည္ေတြ ရွိၿပီး၊ ရခုိင္၊ ဟိႏၵဴ၊ မြတ္စလင္ အားလုံးတည္းခုိေနၾကတယ္။ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလွသလုိ အစားအေသာက္၊ ေရအုိးေတြနဲ႔ ေရေတြလည္းေရာင္းေနၾကတာ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔လည္း ေကာက္ရုိးတန္းလ်ားမွာဘဲ အိပ္ၾကတယ္။ မနက္ရွစ္နာရီေလာက္မွာ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးကုိ သူ႔ဦးေလးက ခ်ီၿပီး ေခၚလာတယ္။
ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးက ဒုိအာေတြ ဖတ္ရြတ္ၿပီး မန္းမႈတ္ေနတာ ျမင္ရတယ္။ လူေတြက ေရအုိးေတြ ကုိယ္စီနဲ႔ တန္းစီၿပီး ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မအပါအ၀င္ လူေတြအားလုံးက ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးကုိ ျမင္ခ်င္ေနၾကတာပါ။ ကေလးငယ္ ပေယာဂဆရာေလးက အသားညဳိညဳိ၊ ႏွာတံစင္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အသက္က တစ္ႏွစ္ခြဲ အရြယ္ေလာက္သာ ရွိေပမယ့္ သူ႔ရဲ့ ဖတ္ရြတ္ မန္းမႈတ္ေနပုံကေတာ့ အံ့မခန္းပါဘဲ။ ကၽြန္မတုိ႔လည္း ေရမန္းေတြယူၿပီး စစ္ေတြၿမဳိ႕ကုိ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ေန႔ကုိ တစ္ႀကိမ္ပဲ လာမန္းေပးတယ္ဆုိေတာ့ လူေတြက ေကာက္ရုိး တန္းလ်ားမွာဘဲ ေစာင့္ေနၾကရတယ္။
ေပါက္ေတာၿမဳိ႕က မြတ္စလင္ေတြကုိ ခုိး၀င္ ဘဂၤလီ တံဆိပ္တပ္ၿပီး ဒုကၡသည္ စခန္းေတြမွာ အက်ဥ္းခ်ထားတာကုိ ေတြ႔ရလုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅၄ ႏွစ္က ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းကုိ ေရးရတာပါ။ ဒီလူေတြက မေန႔တစ္ေန႔ကပဲ ခုိး၀င္လာတယ္လုိ႔ ေျပာသံၾကားတုိင္း ကၽြန္မ မယုံဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ ငါးစုႏွစ္က ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ လူေတြက မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ခုိး၀င္လာသူေတြ ျဖစ္ပါ့မလား။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ လူမ်ဳိးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေနာက္ပုိင္း ေပါက္ေတာက မြတ္စလင္ေတြလည္း ခုိး၀င္ ဘဂၤလီ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ အမုန္းတရား မႈိင္းတုိက္ၿပီး ႏုိင္ငံသားကုိ ႏုိင္ငံမဲ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေအာင္ ျပန္စစ္တာ အဓိပၸာယ္မဲ့ေနပါတယ္။ အုိးအိမ္ အတည္တက် ေနထုိင္လာတဲ့ သူကုိ ဒုကၡသည္ စခန္းပုိ႔ၿပီး ဒုကၡမ်ဳိးစုံ ေပးထားတယ္။ ဒါေတြကုိ လူေတြ သိၾကပါတယ္။ မသိေယာင္ေဆာင္ ေနတာပါ။ အမုန္းတရားရဲ့ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအမုန္းအတရားေတြကုိ မၾကာခင္ ျမင္လာၾကမယ္လုိ႔ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ ေပါက္ေတာက ဒုကၡသည္ေတြ ဒုကၡအေပါင္းက လြတ္ေျမာက္ၿပီး ႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး အျမန္ဆုံး ရၾကပါေစ။
ေဒၚခင္လွ (ယူေကေရာက္ ဒုကၡသည္)
