(ဓါတ္ပုံ - DPI/Samsul Said)

ဒီဝတၱဳ ကေလးရဲ႕ နာမည္ကို ႐ိုဟင္ဂ်ာမေလး လို႔ ေပးရျခင္း အေၾကာင္း ကေတာ့ ကၽြန္မ ေလးစား ႏွစ္သက္ ရတဲ့ အကုိႀကီး အဆိုေတာ္ လား႐ႈိး သိန္းေအာင္ ရဲ႕ ႐ိုဟင္ဂ်ာမေလး သီခ်င္းကို ဂုဏ္ႁပုေသာ အားျဖင့္ ေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဝတၱဳ ကေလးဟာ အနည္းငယ္ေသာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ပညာတတ္ အသိုင္း အဝိုင္းရဲ႕ အနည္းငယ္ေသာ ဒုကၡကိုသာ ထင္ဟပ္ ျပသႏိုင္စြမ္း ႐ွိၿပီး တကယ့္ လက္႐ွိ ဘဝမွာ ျဖစ္ပ်က္ ခံစား ေနရတဲ့ မ်က္ႏွာမြဲ ပညာမဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ တို႔ရဲ႕ ေန႔တဓူဝ ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစား ေနရတဲ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေသာ ဒုကၡမ်ား ကိုေတာ့ စာဖြဲ႔ျခင္း အလို႔ငွာ ကၽြန္မ အလ်ဥ္း မစြမ္း ႏိုင္ပါ။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ တို႔ရဲ႕ ဒုကၡ မ်ားဟာ ေျပာျပ၍ ကုန္ႏိုင္ မည္မဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ပါ။

********

ညဖက္ ဘူးသီးေတာင္ ဗလီႀကီးမွာ ေဒါက္တာ လြန္းေအာင္ တေယာက္ ေအ႐ွာ (ညပိုင္း ဝတ္ႁပုျခင္း) အၿပီး ဗလီ အျပင္ဖက္မွာ မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕နဲ႔ စကားလက္ဆံု က်ေန ပါတယ္။ မိတ္ေဆြ တေယာက္က…

‘ဆရာ ဒီအပတ္ တနဂၤေႏြေန႔ ၁၀ တန္း ေအာင္စာရင္း ထြက္မယ္ ၾကားတယ္ ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ့ မယ္လာ (အလွဴပြဲႀကီး) စားရ ေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ ဆရာ့ သမီးကို ဆရာ ကိုယ္တုိင္ ဖိဖိ စီးစီး သင္ေပး ထားဒါ ဆိုေတာ့ သူထူးထူး ခၽြန္ခၽြန္ ေအာင္မွာ ေသခ်ာတယ္’

‘ဟာ ႐ွားကဲရ္ဘိုင္ ဒီသတင္း ခင္ဗ်ား ဘယ္က ၾကားဒါလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဒီ တနဂၤေႏြ ထြက္မယ္ ၾကားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာ ပါ့မလားလို႔’

‘ေသခ်ာတယ္ ထင္တယ္ ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္ ပညာေရးမွဴး႐ုံး က ဝန္ထမ္း ကိုေအာင္ေက်ာ္ စီက ၾကားဒါ’

‘ဒါဆို ေသခ်ာ မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ လိုက္အုံး မယ္ဗ်ာ။ သမီးကို ဒီသတင္း သြားေပး လိုက္အံုး မယ္။ သမီးက သူ႔ေအာင္စာရင္း ဘယ္ေတာ့ ထြက္မလဲ အရမ္းသိ ခ်င္ေနဒါ။ အားလံုးဘဲ ျပန္မယ္ဗ်ာ’

ေဒါက္တာ လြန္းေအာင္ တေယာက္ အိမ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ျပန္လာ ခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ ေတာ့ သမီးက အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းမွာ သူ႔ေမာင္ေလး၊ ညီမေလး ေတြကို စာသင္ ေပးေနေလရဲ႕။

‘သမီးေရ၊ ဒီအပတ္ တနဂၤေႏြ သမီးတို႔ ေအာင္စာရင္း ထြက္မွာ ေသခ်ာ တယ္ သမီးေရ။ ေဖေဖ အခုဘဲ ဗလီ က ၾကားခဲ့ဒါ’

‘ဟင္… တကယ္ ေဖေဖ.. အမေလး ေဖေဖ ရယ္ သမီး ေၾကာက္လိုက္ဒါ။ သမီးရဲ႕ Result က ဘယ္လို ေနမလဲ မသိ ဘူးေနာ္’

‘ေအာ္.. ငါ့သမီး ကလဲ၊ သမီး ဘာသာစံု ေကာင္းေကာင္း ေျဖႏိုင္ဒါဘဲ။ ဘာမွ စိုးရိမ္ စရာ မ႐ွိဘူး။ အင္႐ွာ အလႅာဟ္ (အလႅာ အ႐ွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ျဖင့္) ငါ့သမီး ထူးထူး ခၽြန္ခၽြန္ ေအာင္မယ္ ဆိ္ုဒါ ေဖေဖ ယံုၾကည္ ၿပီးသား’

‘အဲဒါ အားလံုး ေဖေဖ့ ေၾကာင့္ပါ ေဖေဖ။ ေဖေဖ ေဆးခန္းက တဖက္၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္း ေတြက တဖက္၊ မအားတဲ့ ၾကားထဲက သမီးကို ေန႔တိုင္း မွန္မွန္ အခ်ိန္ ပံုမွန္ ယူၿပီး စာသင္ ေပးခဲ့လို႔ သမီး အခုလို ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ေျဖႏိုင္ ခဲ့ဒါပါ ေဖေဖ’

‘ဟာ.. မမႀကီး ေအာင္စာရင္း ထြက္ေတာ့မယ္ ဟုတ္လား။ ေအာင္ရင္ ညီမတို႔ကို မုန္႔ဝယ္ ေကၽြးရ မယ္ေနာ္’

‘အမေလး… ဂုဏ္ထူး မ်ားမ်ား ထြက္ေအာင္သာ ဒူဝါလုပ္ (ဆုေတာင္း)။ နင္တုိ႔ကို မုန္႔ေတြေကာ အဝတ္ အစားေတြ ေကာ ဝယ္ေပးမယ္၊ စိတ္ခ်’

********

စေနေန႔ ည ၉ နာရီ

‘ေဖေဖရယ္၊ မနက္ဖန္ ေအာင္စာရင္း ထြက္ေတာ့မယ္၊ သမီး သြားမၾကည့္ ရဲေသးဘူး။ ေဖေဖ အရင္ သြား ၾကည့္ေပး ပါေနာ္၊ သမီး ေၾကာက္လို႔ပါ’

‘ေအာ္… ငါ့သမီးကလဲ၊ သမီး ဒီေလာက္ ေျဖႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဟာကို၊ ေအးပါကြာ၊ ေဖေဖ ဖဂ်ဲရ္ (မနက္ေစာေစာ ဝတ္ႁပုျခင္း) ဖတ္ၿပီး အျပန္ အရင္ ၾကည့္လာ ခဲ့မယ္။ သမီး ေနာက္မွ ေအးေအး ေဆးေဆး ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ သြားၾကည့္ေပါ့၊ ဟုတ္ၿပီလား။ မိန္းမေရ.. မနက္ျဖန္ အိမ္မွာ ဟင္းေကာင္းေကာင္း ခ်က္ထားေနာ္။ အိမ္ကို လူေတြ သတင္း လာေမးၾက မွာကြ’

‘ကၽြန္မ အကုန္ စီစဥ္ၿပီးသားပါ႐ွင္’


တနဂၤေႏြေန႔ မနက္ ၆ နာရီ

‘သမီးေရ.. သမီး.. ငါ့သမီး ဂုဏ္ထူး ၅ ခု ထြက္တယ္ကြ၊ Chemistry တခုဘဲ မထြက္ဒါ၊ ေဖေဖ ထင္တယ္၊ ဒါလဲ ဂုဏ္ထူး မွတ္ကပ္ေန မွာဘဲ’

‘ေဖေဖ.. တကယ္ေနာ္ ေဖေဖ.. သမီး ေပ်ာ္လိုက္ဒါ ေဖေဖရယ္’ ဟုဆိုကာ အေဖကို ဖက္၍ ငိုပါ ေလ ေတာ့သည္။

‘မိန္းမေရ.. မင္း သမီးကို ၾကည့္ပါ အုန္းကြာ၊ အ႐ူးမေလးက် ေနဒါဘဲ’ ဟုဆုိကာ မ်က္ရည္ လည္႐ႊဲျဖင့္ ေျပာလိုက္ ေသာအခါ ကုလားထိုင္ ေပၚတြင္ ငိုေနေသာ မိန္းမကို ေတြ႕ရေလသည္။ သား သမီး အငယ္ ေတြ ကေတာ့ ႁမူးတူး ခုန္ေပါက္ ေနၾကေတာ့သည္။ တေန႔လံုးလည္း အိမ္မွာ ဧည့္သည္ ေတြႏွင့္ စကား ေျပာ၍ လည္းမကုန္၊ ခ်က္ႁပုတ္၍ လည္း လက္မလည္ ႏိုင္ဘဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ စရာ အတိ ႏွင့္ ၿပီးခဲ့ေသာ မဂၤလာ ႐ွိေသာ ေန႔ တေန႔ပင္ ျဖစ္ပါ ေတာ့သည္။

*********

ဆုျမတ္နႏၵာေအာင္ တေယာက္ ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီး တပတ္ေလာက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ ခဲ့ရ ေပမဲ့ တျဖည္းျဖည္း စိုးရိမ္ စိတ္ေတြ ဝင္လာ ရပါ ေတာ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးေတြ ကို ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္း ျပည္မ ဖက္ကို ခရီး သြားခြင့္ ပိတ္လိုက္ ၿပီး ပထမ ပုိင္းေတာ့ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္း ဘာသာ ရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔ စစ္ေတြ တကၠသိုလ္ မွ Master တက္ခြင့္ ရတဲ့ သူမ်ား သာ ရန္ကုန္ သြားေရာက္ ပညာ သင္ခြင့္ ႐ွိၿပီး ၁၉၉၈ ေလာက္ ကစၿပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္း ဘာသာ ရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြေကာ Master ရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြပါ ရန္ကုန္ ကို ပညာသင္ခြင့္ မရ ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ အမွတ္ ေကာင္းေကာင္း စစ္ေတြ တကၠသိုလ္ မွာ ႐ိုး႐ိုး ေမဂ်ာ တခုခု တက္၊ ေက်ာင္း ၿပီးရင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ေတြဟာ အစိုးရ ဝန္ထမ္းလည္း လုပ္ခြင့္ မ႐ွိဘဲ အိမ္မွာ က်ဴ႐ွင္ ေလးဘာေလး သင္ခ်င္ သင္၊ ဒါမွ မဟုတ္ မိဘ လက္ငုတ္ စီးပြါးေရး ႐ွိတဲ့ သူကလည္း အဲဒါေလး ဘဲ ဆက္လုပ္။ အဲဒါလည္း မ႐ွိ ယင္ေတာ့ ဟုိေယာင္ဝါး ဒီေယာင္ဝါး နဲ႔ ေဝေလေလ လုပ္ေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးေတြ ဟာ ဦးႏု အစိုးရ လက္ထက္ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္က အျခား တိုင္းရင္းသား မ်ားနည္းတူ တန္းတူ အခြင့္ အေရး ရခဲ့ ေပမဲ့ ၁၉၆၂ ဦးေနဝင္း အာဏာ ရ႐ွိၿပီး ေနာက္ပိုင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးေတြ ကို တျဖည္းျဖည္း နဲ႔ စံနစ္ တက် ခြဲျခား အုပ္ခ်ဳပ္ လာဒါ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ ပိျပားေရး လက္ထက္ ဦးခင္ညြန္႔ အာဏာ ႐ွိခ်ိန္ မွာ အဆိုး ဆံုးေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး ေတြကို စံနစ္ တက် ရည္႐ြယ္ ခ်က္႐ွိ႐ွိ နိမ့္ပါး ေအာင္ ဖ်က္စီး လာဒါ အခု ၂၀၀၉ မွာေတာ့ ဆိုးရင္း ဆိုးရင္း နဲ႔ ဒီထက္ ဆိုးစရာ လည္း မ႐ွိ ေတာ့ဘူး။ လူေတြ ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ လည္း က်ရင္း က်ရင္းနဲ႔ ကုန္းေကာက္ စရာ ေတာင္ မ႐ွိေတာ့ ပါဘူး႐ွင္။

ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီး ရက္ ၂၀ ခန္႔ အၾကာ ၿမိဳ႕နယ္ ပညာ ေရးမွဴး႐ုံးမွ ေခၚ၍ ကၽြန္မ နဲ႔ ေဖေဖ တို႔ သြားခဲ့ ၾကတယ္။ ပညာေရးမွဴး မွ ကၽြန္မရဲ႕ အမွတ္ စာရင္း နဲ႔ ကၽြန္မ ဟာ ရခုိင္ ျပည္နယ္ တခု လံုးမွာ ဒုတိယ၊ ရခိုင္ ျပည္နယ္ တခု လံုးမွာ ျမန္မာစာ ႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ အမွတ္ အမ်ားဆံုး ရ႐ွိ ေၾကာင္း ေျပာျပ ပါတယ္။ ေဖေဖ က ပညာေရးမွဴး အား

‘ဆရာ… အခုလုိ ၾကားရ တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ဝမ္းသာ ပါတယ္ဗ်ာ။ သမီးဟာ အခု ဆိုရင္ ရခုိင္ ျပည္နယ္ ရဲ႕ဂုဏ္၊ ေက်ာင္းရဲ႕ ဂုဏ္ကို ေဆာင္ႏိုင္ ခဲ့ၿပီ။ ေနာင္ကို လည္း ရခုိင္ ျပည္နယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ ေရး၊ ေဒသ ဖြံ႕ႁဖိုးေရးတုိ႔ကို က်ရာ ေနရာက စြမ္းစြမ္း တမန္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ လိမ့္မယ္ ဆိုဒါ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ၇ဲ ႀကီး အာမခံ ရဲပါတယ္ဗ်ာ။ သမီး ရန္ကုန္ ေဆးတကၠသိုလ္ မွာ ပညာ သင္ၾကား ႏိုင္ေရး အတြက္ ဆရာ တို႔ ကူညီ ေဆာင္႐ြက္ ေပးပါ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အႏႈးအညႊတ္ ေမတၱာ ရပ္ခံ ပါတယ္ဗ်ာ’

ပညာေရးမွဴးမွ… ‘ကၽြန္ေတာ္ တို႔လဲ ႀကိဳးစား ၾကည့္ပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒ ကို ေက်ာ္လြန္ ၿပီးေတာ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔လဲ ဘာမွ မတတ္ ႏိုင္ဘူးဗ်ာ… ဟုတ္ၿပီ ကိုလြန္ေအာင္ ေရ၊ ကၽြန္ေတာ္ လဲ အစည္း အေဝး ႐ွိလို႔ သြားလုိက္ အံုးမယ္… Good Luck ဗ်ာ’ ဟု ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြါ သြားပါ ေတာ့တယ္။

ပညာေရးမွဴး ႐ံုးက အျပန္ မွာေတာ ေဖေဖေကာ ကၽြန္မေကာ တလမ္းလံုး စကား တခြန္းမွ မေျပာ ႏိုင္ၾက ေတာ့ ပါဘူး။ ႏွစ္ေယာက္ စလံုး ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အေတြး ကုိယ္စီ နဲ႔ ဝမ္းသာ ရမွာလား၊ ဝမ္းနဲ ရမွာလား ပင္ခြဲ ျခား မသိ ႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး။ အိမ္ျပန္ အေရာက္ ေမေမ အိမ္ေပါက္ဝ မွ ဆီးႀကိဳ၍ အက်ဳိး အေၾကာင္း ေမးဒါ ကိုပင္ ျပန္ မေျဖ ႏိုင္ဘဲ အခန္းထဲ သို႔ တန္းဝင္၍ အားရ ပါးရ ငိုခ် လိုက္ပါ ေတာ့တယ္။

ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မလည္း ပတ္ဝန္းက်ုင္ ကခေလးေတြ အိမ္က ခေလး ေတြကို စာသင္ ရဒါ စိတ္မ ပါႏိုင္ ေတာ့ဘဲ စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔ ကပ္ေအာင္ ကိုမနည္း ႀကိဳးစား ေနရတယ္။ ေဖေဖ လည္းဒီ လိုပါဘဲ။ ေဆးခန္း ထိုင္ရ ဒါသိပ္ စိတ္မပါ ေတာ့ဘူး။ အရင္ဆို ေဆးကု ေနရ ရင္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ ေနတတ္ တဲ့ ေဖေဖ အခု ေတာ့ လူနာ ေတြကို တခါ တေလ ေဟာက္တတ္ ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ က နားလည္ ေပးၾက ပါတယ္။ ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ မေကာင္း ျဖစ္ေန တယ္ဆိုဒါ။ ေမေမ လည္း ဒီလို ပါဘဲ။ အိမ္မႈ ကိစၥ ေတြကို တာဝန္ အရ သာလုပ္ ေနရဒါ စိတ္မပါ ဘူးဆိုဒါ။ တခါ တေလ ကၽြန္မ မသိ ေအာင္ ငိုထားဒါ ေမေမ့ မ်က္ႏွာ က သက္ေသ ျပေန ပါတယ္။ ခေလး ေတြဆို ေအာ္ဟစ္ မက စားရဲ ေတာ့ဘဲ ဟင္းလည္း ဂ်ီမက် ေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ထမင္း ဝိုင္းမွာ ဘာအသံ မွ မၾကားရ ေတာ့ဘဲ ခပ္ျမန္ျမန္ သြက္သြက္ စားၿပီး အခန္း ထဲကို ခပ္ကုပ္ကုပ္ ဝင္၊ ကိုယ့္စာအုပ္ ကိုယ္ထုတ္ ၿပီး စာၾကည့္ ေနၾက ေလရဲ႕။ တအိမ္ လံုးလည္း တိတ္ဆိတ္လို႔။

‘အင္း.. မျဖစ္ေသး ပါဘူး။ ဒီအေျခ အေန က လြန္ေျမာက္ ေအာင္ ငါလုပ္ မွျဖစ္ ေတာ့မယ္။ ငါ ဝမ္းနည္း ျပေနရင္ တအိမ္လံုး အေျခ အေန ပိုဆိုး သြားႏိုင္တယ္။ ငါ စိတ္ဓါတ္ မက်ဘဲ ကိုယ္ရတဲ့ ဘာသာ ကို အေကာင္းဆံုး၊ အထူးခၽြန္ ဆံုးျဖစ္ ေအာင္ႀကိဳး စားၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႐ႊင္႐ႊင္ ေနျပ သြားယင္ ငါ့ မိသားစု အေျခ အေန အရင္ လုိ ပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္ လာႏိုင္တယ္။ ငါ ဒီေန႔ က စၿပီး ငါ့ မိသားစု အရင္လုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႐ႊင္႐ႊင္ ျပန္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား သြားမယ္။ ငါ စိတ္ဓါတ္ က်လုိ႔ စုျမတ္နႏၵာ ေရ။ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘဝ ကို ဒီထက္ မ႐ႈံး ေအာင္၊ အ႐ႈံး ထဲက အျမတ္ ထြက္ေအာင္ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစား ျပႏိုင္ ရမယ္ ‘Fighting’ စုျမတ္နႏၵာ၊ အားတင္း ထားဟု ဆိုကာ ကိုယ့္ စိတ္ဓါတ္ ကို ကုိယ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ ေကာက္ ေကာက္ တင္ရ ေလသည္။

တေန႔ မနက္စာ (Breakfast) စား အၿပီး အငယ္ ေတြက ေက်ာင္းသြား ကုန္ၾကၿပီ။ ေဖေဖ အိမ္ေ႐ွ႕က ေဆးခန္း ေလးမွာ မထိုင္ခင္ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ ကၽြန္မရယ္ ဧည့္ခန္း ထဲမွာ စကား လက္ဆံု က်ေန ၾကတယ္။

‘လက္႐ွိ သန္းေ႐ႊ အစိုးရ ကေတာ့ ကြာ သူတို႔ရဲ႕ အႀကံေပး ကလိမ္ ကက်စ္ ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး တိုင္းျပည္ ထဲမွာ ခုိးဝင္ ဘန္ဂါလီ၊ ခိုးဝင္ ဘန္ဂါလီ ဆိုၿပီး မိုးမႊန္ေအာင္ ဝါဒ ျဖန္႔ေန ၾကတယ္။ ခ်ီးစားတဲ့ ေကာင္ေတြ ကလဲ ယံုေတာ္ မူၾကတယ္။ ေဖေဖ ေမးလိုက္ ခ်င္တယ္၊ ဒီအစိုးရ ကို၊ ေျပာေရး ဆိုခြင့္ ႐ွိယင္ ေပါ့ကြာ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ေတြ ထဲက ဘယ္သူေတြ ကမ်ား ခိုးဝင္ လာဒါလဲ။ ခုိးဝင္ လာတယ္ ဆိုယင္ ခိုးဝင္ လာေၾကာင္း အေထာက္ အထား ခုိင္ခိုင္ မာမာ ျပပါလို႔။ ဒါမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ ေသမေလာက္ ေၾကာက္ ၾကတယ္။ တကယ္တန္း ႏိုင္ငံ တကာနဲ႔ နင္လား ငါလား ေျပာရ ဆိုရ ၿပီဆိုရင္ ေတာ့ ခိုးဝင္ ဆိုဒါ မ႐ွိ ပါဘူး၊ ခိုးထြက္ ေနဒါဘဲ ႐ွိပါ တယ္ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာ ေျပာင္တိုက္ မ်က္ႏွာ ငယ္ငယ္ နဲ႔ ေျပာရဲတယ္။ တကယ့္ ေျဗာင္လိမ္၊ ေျဗာင္စား ေတြပါကြာ’

‘ေဖေဖ တို႔ လူမ်ဳိး ေတြကို သူတို႔ က ပညာ မဲ့ေတြ ျဖစ္ေအာင္ စံနစ္ တက် အကြက္ က်က် စီမံ ၿပီး သူတို႔ ဗိုလ္က် ခ်င္တိုင္း က်ေန ဒါေပါ့ကြာ။ န စ က ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြ ကလဲ တေန႔ တမ်ဳႈိး မ႐ိုး ရေအာင္ ေငြညွစ္ ဒျမ တိုက္ေန ၾကတယ္။ ဌာန ဆိုင္ရာ အသီးသီး က ဝန္ထမ္းေတြ ကလဲ မိုက္ေၾကး ခြဲ၊ ဆက္ေၾကး ေတာင္း ပံုစံ မ်ိဳး လုပ္ေန ၾကတယ္။ ဒါေတြ ဟာ အစိုးရ အထက္ ပိုင္းက ပုဂၢဳိလ္ ေတြရဲ႕ ညႊန္ၾကား ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေန ဒါကြ’

‘ေဖေဖ ဆိုရင္ ကြာ ႏိုင္ငံ သားေတြဘဲ တက္ခြင့္ ရတဲ့ ရန္ကုန္ ေဆး တကၠသိုလ္ က ေဒါက္တာ ဘြဲ႔ ရခဲ့ တယ္။ ေဖေဖ့ အေဖ ဆိုရင္ ဘူးသီးေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္ စခန္းမႈး ေဟာင္း၊ အဲဒါ ႏိုင္ငံသား ဘဲ လုပ္လို႔ ရဒါကြ။ ေဖေဖ့ ရဲ႕ အဖိုး ဆိုယင္ အဖိုးတို႔ ႐ြာရဲ႕ အစိုးရ အသိ အမွတ္ ႁပု သူႀကီး၊ အဖိုးကို အစိုးရ က ခ်ီးၿမွင့္ ထားတဲ့ ဝန္ထမ္းေကာင္း လက္မွတ္ ေတြ ေဖေဖ့ မွာ အခုထိ ႐ွိတယ္။ အဖိုး က ေဖေဖ တို႔ကို သူ႔ ငယ္ ဘဝ အေၾကာင္း၊ အဖိုးရဲ႕ အေဖ၊ အဖိုးရဲ႕ အဖိုး ေတြ အေၾကာင္း အၿမဲတန္း ေျပာျပေလ့ ႐ွိတယ္။ အဖိုးရဲ႕ အဖိုး ဒီေဒသ ကေန ေဆာ္ဒီအေရးဗီးယား မွာ ႐ွိတဲ့ မကၠာၿမိဳ႕ ကို ဟဂ်္သြား လုပ္ဒါ အသြား အျပန္ လမ္းခရီး မွာ တႏွစ္ နီးပါး ၾကာေၾကာင္း၊ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ ေရးေတြ ဘယ္လို ခက္ခဲ ေၾကာင္း၊ ဒီေဒသ ရဲ႕ အျဖစ္ အပ်က္ ေတြကို ေဖေဖ တို႔ ငယ္ငယ္ က အၿမဲတန္း အဖိုးဆီက အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္ ေတြ အျဖစ္ ၾကားခဲ့ ရတယ္။ အဲဒါ ကိုမ်ား ေဖေဖ တို႔ လူမ်ိဳး ေတြကို မေန႔ တေန႔ က ခိုးဝင္ လာတဲ့ လူေတြ တဲ့ကြာ’

‘ေအး.. ေဖေဖ တို႔ လူမ်ဳိးေတြ ထဲကဘဲ အစိုးရ နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး စီးပြါးေရး လုပ္ကိုင္ ေနတဲ့ ခ႐ိုနီ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြ ကလဲ သူတို႔ လုပ္ပိုင္ ခြင့္ေတြ ရဖို႔၊ သူတို႔ မိသားစု ေကာင္းစား ဖို႔ အတြက္ ကိုယ့္ လူမ်ဳိး ေတြကို ဘန္ဂါလီ ဇာတ္ သြင္းေန ၾကတယ္။ အသား ထဲက ေလာက္ထြက္ တဲ့ ေကာင္ေတြ ေပါ့ကြာ။ ပညာမဲ့၊ ဥစၥာမဲ့ တဲ့ လူေတြ ကို မျဖစ္ စေလာက္ ေငြေလးျပ၊ မဟုတ္တန္း တရား ေတြနဲ႔ ျမဴဆြယ္၊ မစားရ ဝခမန္း ေတြ ေျပာၿပီး ဘန္ဂါလီ အျဖစ္ ခံယုူ ခိုင္းေန တယ္ကြာ။ White Card ေတြ ယူခုိင္း ေနတယ္ကြာ။ ေအး.. သူတို႔ ကိုင္သလား ဆိုေတာ့ သူတို႔က် မကိုင္ဘူး။ ပန္းေရာင္ကဒ္၊ ႀကံ႕ခုိင္ေရးကဒ္၊ ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကဒ္၊ ႐ွိသမွ်ကဒ္ အကုန္ ကိုင္ထား ၾကတယ္။ ကိုယ့္ လူမ်ဳိးက် ျဖစ္ခ်င္ သလုိျဖစ္၊ ငါတို႔ ေကာင္းစားရင္ ၿပီးေရာ ေတြေပါ့’

‘မၾကာခင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လာေတာ့မယ္။ လာၾက ပါလိမ့္မယ္ အဲဒီ ခ႐ိုနီ ဆိုဒါေတြ။ သူတို႔ ကို မဲထည့္ရင္ ဘာလုပ္ ေပးမယ္၊ ညာလုပ္ ေပးမယ္၊ ဘယ္လို အခြင့္ အေရး ေတြရမယ္၊ တျပည္လံုး နဲ႔ တန္းတူ ႏိုင္ငံသား အခြင့္ အေရး ေတြရမယ္ ဆိုၿပီး အာေပါင္ အာရင္း သန္သန္ နဲ႔ မဲဆြယ္ စည္း႐ုံး ေတာ့မယ္။ ေအး.. သူတို႔ ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ မွာ သူတို႔ကို ႀကိဳးကိုင္ ေနတဲ့ ႀကံ႕ခုိင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး က ေကာင္ေတြ ႐ွိတယ္။ ေဖေဖ ေတာ့ ျမင္ေယာင္တယ္။ ႀကံ႕ခုိင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ပါတီက အႏိုင္ ရသြား လုိ႔ အစိုးရ ျဖစ္လာရင္ ေဖေဖတို႔ လူမ်ဳိး ေတြကို တတိယ ႏိုင္ငံ သြားခ်င္ သြား၊ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာခ်င္ ေမ်ာ၊ ႀကိဳက္တဲ့ လမ္းေ႐ြးလို႔ ေျပာလိမ့္ မယ္’

‘ေဖေဖ တို႔ရဲ႕ ဘိုးစဥ္ ေဘာင္ဆက္ ေတြနဲ႔ ေဖေဖ တို႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံ လံုးနဲ႔ တန္းတူ ႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ရခဲ့ ၾကတယ္။ ခင္ညႊန္႔ လက္ထက္ က်ေတာ့မွ ဗုဒၶ ဘာသာ ကိုးကြယ္ သူေတြကို ပန္းေရာင္ ကဒ္ လဲေပးၿပီး က်န္တဲ့ လူေတြကိုေတာ့ ယခင္ အမ်ဳိးသား မွတ္ပံုတင္ ဘဲ ကိုင္ရတယ္။ အျခား ဘာသာ ဝင္ေတြ ထဲက ႏိုင္ငံ့ ဝန္ထမ္းေတြ၊ လဝက ႐ုံးကို ေျပာႏိုင္ ဆိုႏိုင္ အေထာက္ အထား ျပႏိုင္ သူေတြ၊ သူတို႔ အသိ အမွတ္ ႁပုထားတဲ့ တိုင္းရင္း သားေတြ ေလာက္ဘဲ ပန္းေရာင္ကဒ္ ရၾကဒါပါ။ ဒါေတာင္ အခက္ အခဲ ေတြ အမ်ားႀကီး၊ ေငြေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္ အက်ခံ ၿပီးမွ ရၾကဒါ။ ေအး.. ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံသား အေထာက္ အထား ခိုင္ခိုင္ မာမာ ႐ွိခဲ့တဲ့ ေဖေဖ တို႔ရဲ႕ ေနာင္ မ်ဳိးဆက္ေတြ ျဖစ္တဲ့ သမီးတို႔ အလွည့္ က်ေတာ့ White Card (ယာယီ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ေရး ကဒ္ျပား) တဲ့ကြာ။ ဘယ္ေလာက္ ရင္နာဖို႔ ေကာင္းလဲ။ အစိုးရ ကို အျပန္ အလွန္ မေျပာ ဆိုရဲ႕ ေဖေဖ့ မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕ စီကလည္း ႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ေတြသိမ္းၿပီး ဝႈိက္ကဒ္ ေတြနဲ႔ လဲေပး လိုက္တယ္တဲ့။ ေဖေဖ ဆိုလည္း အမ်ဳိးသား မွတ္ပံုတင္ သာ႐ွိဒါ ပါကြာ။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမ်ား နည္းတူ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး အကုန္လံုး ႐ုပ္သိမ္း ခံရ ဒါပါဘဲ။ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕ ကေန ဘယ္ၿမိဳ႕မွ သြားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေဖေဖ့ အဖိုးတို႔႐ြာ သြားခ်င္ ယင္ေတာင္ ခရီး သြာလာခြင့္ လက္မွတ္ (ပံုစံ ၄) ယူရတယ္။ အဲဒါလဲ ရက္ အကန္႔အသတ္ နဲ႔၊ အလြန္ဆံုး တပတ္ ထက္မပိုရဘူး။ ျပည္တြင္း မွာေတာ့ ခိုးဝင္ ဘန္ဂါလီ၊ ခုိးဝင္ ဘန္ဂါလီ ဆိုၿပီး ဝါဒ ျဖန္႔ဒါ… ေဖေဖတို႔ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ သန္းေခါင္ စာရင္း ေတြထဲမွာ လာၾကည့္ (BD ေျပး) ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ ေျပးဆိုၿပီး မွတ္ခ်က္ ေရးထားဒါ ေတြဘဲ ေတြ႕လိမ့္မယ္။ (BD ခိုးဝင္) ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ မွခိုးဝင္ ဆိုၿပီး ေတြ႔ရင္ ေဖေဖ့ ကိုေျပာ၊ ေဖေဖ့ ဆမ (ေဆးကုသခြင့္ လက္မွတ္) အသိမ္းခံ လိုက္မယ္’

ႏိုင္ငံေရး စကားေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာဆိုေလ့ မ႐ွိဘဲ အၿမဲတမ္း စိတ္ဝင္ တစားသာ နားေထာင္ ေလ့႐ွိ တဲ့ ေမေမ ကေတာင္ သမီးေဇာ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး စကားေတြ ေျပာဆို တတ္ေနၿပီ။ ေမေမ က…

‘ဘန္ဂါလီ ေတြက သူတို႔ ႏိုင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အဝ ႐ွိတယ္။ ဆိုက္ကား သမားမွာ လည္း ဆိုက္ကား သမား အခြင့္အေရး၊ ဆိုက္ကား သမား သမဂၢ၊ အလုပ္သမား မွာလည္း အလုပ္သမား အခြင့္ အေရး အလုပ္သမား သမဂၢ​​ ႐ွိတယ္။ ဆိုက္ကား သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ သူတုိ႔ အခြင့္အေရး အခ်ဳိး ေဖါက္ခံရ ၿပီဆိုရင္ အစိုးရ အဖြဲ႔ေတာင္ တုန္လႈပ္ သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ စြမ္း႐ွိတယ္။ ဘယ္ ဘန္ဂါလီမွ ဒီႏိုင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ဳိး အေဖါက္ ခံဖို႔၊ ႏွိပ္စက္ ညွင္းပန္း ခံဖို႔၊ သူတို႔ အေမ ႏွမေတြ အေစာ္ကား ခံဖို႔ မလာဘူး။ သူတို႔ ႏိုင္ငံက ငါတို႔ ႏိုင္ငံထက္ ခ်မ္းသာတယ္၊ လံုၿခံဳမႈ ႐ွိတယ္။ ဘန္ဂလာ တစ္တာကာ ျမန္မာေငြ ၂၀ က်ပ္ ေလာက္႐ွိတယ္။ ႐ူးေနတဲ့ ဘန္ဂါလီ ေတာင္ ဒီႏိုင္ငံ ကို ေၾကာက္တယ္။ ကၽြန္မ အစိုးရ ကို မ်က္ႏွုျခင္း ဆိုင္ေမး လိုက္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ေျပာဒါ အျပစ္လား။ ဒါမွ မဟုတ္ ကၽြန္မတို႔ လူျဖစ္ လာျခင္းက အျပစ္လား။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ နာမည္ကို ကၽြန္မတို႔ ဘဲေပးမယ္။ ဘယ္သူ ကမွ ေပးပိုင္ခြင့္ မ႐ွိဘူး လို႔ မ်က္ႏွာျခင္း ဆိုင္ေျပာလိုက္ ခ်င္တယ္’

‘သမီးတို႔ က အစၥလာမ္ ဘာသာ ကိုးကြယ္ ေနဒါ အျပစ္ေပါ့ ေမေမရယ္။ သမီးတို႔ရဲ႕ အဓိက အျပစ္က အဲဒါဘဲ။ သူတို႔ရဲ႕ အယူဝါဒ က သူတို႔နဲ႔ အယူ မတူရင္ ရန္သူ၊ သူတို႔နဲ႔ အယူအဆ မတူရင္ ထြက္သြား၊ ေဝးေလ ေကာင္းေလ ဘဲတဲ့။ မတူဒါ ေတြကို ေဘးဖယ္ၿပီး တူဒါေတြ ကို တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး အက်ဳိး အတြက္ လက္တြဲ လုပ္မယ္ မ႐ွိဘူး’

ေဖေဖ ကဆက္ေျပာတယ္…

‘ေနာက္႐ွိေသးတယ္ သမီးေရ၊ သမိုင္းကို လိမ္ဒါ၊ အမွန္ကို အမွားလုပ္ဒါ၊ အဲဒါ အဆိုးဆံုးဘဲ။ အခု ေဖေဖ တို႔ ေနတဲ့ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕က အယင္ ဘူးစီးေဒါင္ၿမိဳ႔၊ ေဖေဖ့ အေဖရဲ႕ ႐ြာ မီးေခ်ာင္းေစ်း႐ြာ က အယင္ မင္းဂီးဇီး႐ြာ၊ အဲဒါေတြ ကျပႆနာ မ႐ွိဘူး။ ေဖေဖတို႔ ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုေတာ ျမန္မာ့ အေခၚ အေဝၚ နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ နာမည္ေတြနဲ႔ ျမန္မာမႈ ျပဳဒါ ေဖေဖတို႔ လက္ခံတယ္။ အဲ… ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ က်ေတာ ေမာက္ တက္ဖ္၊ အဲဒီက တဆင့္ ေမာင္န္ဒူး အဲဒီက တဆင့္ ေမာင္ေတာ ျဖစ္လာဒါ။ အဲဒါကို အစိုးရ အလုိက် ဇာတ္ဆရာ ေတြက ဘယ္လိုေရးၾက သလဲ ဆိုေတာ့ အရင္က ၿမိဳ႕သူႀကီး ေမာင္ေတာ ဆိုတဲ့လူ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ လို႔ ေမာင္ေတာ ျဖစ္လာတယ္ လို႔ ေရးၾကတယ္။ ဒါက ကလိမ္ ကက်စ္ က်ဒါ။ ျပႆနာ ႐ွိသြားၿပီ။ အဲဒါရဲ႕ ေနာက္မွာ ကလိမ္ေစ့ ျငမး္းဆင္ေတာ့မဲ့ အႀကံဥာဏ္ ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိတယ္’

‘ေဖေဖ တို႔ရဲ႕ ေဒသမွာ ဟိုးပေဝသဏီ ကထဲက ေဖေဖတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိး အမ်ားစု နဲ႔ အျခား တိုင္ရင္းသား ေတြျဖစ္တဲ့ ရခိုင္၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္၊ ၿမိဳ၊ ခမီ၊ ဘ႐ူဝါး (ျမန္မာႀကီး) စသျဖင့္ လူမ်ဳိးစုေတြ အတူ အကြ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ လာခဲ့ၾကဒါ ဘာျပႆနာ မွမ႐ွိခဲ့ ၾကဘူး။ ျပႆနာ ေတြက အခုမွ ဆက္တိုက္ ျဖစ္လာဒါ။ အတူ ယွဥ္တြဲ မေနႏိုင္ဘူး ဆိုဒါ အခုမွ ျဖစ္လာဒါ။ ဒီလုိေတြ ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ အကြက္ ခ်ေပးေနတဲ့ ေနာက္ကြယ္က လက္မဲႀကီးေတြ ႐ွိတယ္ ဆိုဒါ ေသခ်ာတယ္’

‘ေဖေဖတို႔ လူမ်ဳိးေတြမွာ အစိုးရ ကို လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ ခဲ့ဒါ ဘယ္တုန္းကမွ မ႐ွိခဲ့ဘူး။ ဘယ္ အစိုးရ တက္တက္ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ ေက်ေက် ႁပြန္ႁပြန္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ၾကဒါ ခ်ည္းဘဲ။ အခုမွသာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ေတြကို ဝန္ထမ္း အျဖစ္ မေ႐ြးခ်ယ္ ေတာ့လို႔သာ ေဖေဖတို႔ တာဝန္ မယူႏိုင္ေတာ့ဒါ။ တာဝန္ မဲ့ဒါ မဟုတ္ဘူး။ ေဖေဖတို႔ ဆီမွာ ၁၉၄၀ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလာက္က လက္ႏိုင္ကိုင္ အဖြဲ႔ တဖြဲ႔ ေပၚခဲ့ ဘူးတယ္။ အဲဒါ ကလည္း အဂၤလိပ္ အထြက္ ဂ်ပန္ အဝင္၊ ဂ်ပန္ အထြက္ ေတြမွာ တိုင္းျပည္က မင္းမဲ့ ႏိုင္ငံလို ျဖစ္ေန ေတာ့ သူခိုးႀကီး ေတာ့ ဓါးျမ၊ ဓါးျမ ႀကီးေတာ သူပုန္ ဆိုသလုိ ဓါးျမသာသာ အဖြဲ႔ ႀကီးပါ။ ေဖေဖတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိး တရပ္လံုး ကလဲ ဒီအဖြဲ႔ ႀကီးကို မေထာက္ခံ ခဲ့ၾက ပါဘူး။ အဲဒီ အဖြဲ႔ ကလည္း ၁၉၅၈ မွာ အစိုးရဆီ လက္နက္ခ် ၿပီး အဲဒီ ကထဲက ဖ်က္သိမ္း ျဖစ္လုိက္ ပါၿပီ။ အဲဒါိကုိ မ႐ွိေတာ့တဲ့ အဖြဲ႔ ႀကီးကို သူတို႔ဟာ သူတို႔ အသက္သြင္းၿပီး ေဖေဖတို႔ ျပည္သူေတြကို RSO နဲ႔ ဆက္သြယ္တယ္၊ RSO ေတြ ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္ ဝင္လာတယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဗံုးေဖါက္တယ္ ဆိုၿပီး ကိုယ္တိုင္ ေဖါက္ ၿပီးရင္ ျပည္သူ ေတြကို ဖမ္းဆီး၊ ေထာင္ခ်၊ ေငြညွစ္နဲ႔ ေဖေဖတို႔ လူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားလည္း ေသေၾကၾက၊ ေထာင္က်၊ ဘဝပ်က္ ေပါင္းမ်ားခဲ့ ရၿပီ’

‘တကယ္တန္း ေဖေဖတို႔ ရဲ႕ေနာက္မွာ အင္အား ေတာင့္တင္းတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ မ႐ွိလို႔ သူတို႔ ဒီလို အႏိုင္က်င့္ ခ်င္တိုင္း က်င့္လို႔ ရေနဒါ။ မင္းတို႔ ၾကည့္ေလ။ အင္အား ေတာင့္တင္းတဲ့ တပ္မေတာ္ ႐ွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား ေတြကို ဆိုယင္ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔ မရဘူး။ ေဖေဖတို႔ေတြ ႐ိုးသားလြန္း အားႀကီးခဲ့ လုိ႔၊ ယံုၾကည္လြန္း အားႀကီးခဲ့ လို႔ အခုလို သူတို႔ လက္ခုပ္ ထဲက ေရ ျဖစ္ေနဒါ။ ျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ သမိုင္းေတြ ကေန ေဖေဖတို႔ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားႀကီး ယူရမယ္။ ေနာင္ကို ေဖေဖ တို႔သမိုင္း မမွားရ ေလေအာင္ အမ်ားးၾကီး ဂ႐ုစိုက္ ရမယ္။ စည္းလံုး ညီညြတ္ ရမယ္ သမီးေရ’

‘ကဲ… စကားလဲ ေကာင္းေန ၾကတယ္။ ေဖေဖလဲ ေဆးခန္း ထိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေဆးခန္း ဖြင့္လိုက္ အံုးမယ္။ မုန္တိုင္း ၿပီးရင္ ေလေျပ လာစၿမဲပါေလ။ တခ်ိန္ခ်ိန္ ေတာ့ ကံၾကမၼာက ဒို႔ေတြကို မ်က္ႏွာသာ ေပးလာ မွာပါ။ ဒို႔ေတြ စည္းလံုး ညီညြတ္ဖို႔သာ အေရးႀကီး ဒါပါ’

**********

ႏိုဝင္ဘာလ ကုန္ေတာ့မယ္။ အခုထိ တကၠသိုလ္ ဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားဒါ ျပန္စာ မလာ ေသးဘူး။ ရန္ကုန္ ဖက္မွာေတာ့ အေၾကာင္း ၾကားစာေတြ ရၿပီ ၾကားတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လည္း ေခါင္းမာမာ နဲ႔ ေဆးတကၠိသုိုလ္ တခုဘဲ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဘယ္လို လာမလဲေတာ့ မသိဘူး။

ဒီဇင္ဘာ လဆန္း က်ေတာ့ အေၾကာင္းၾကားစာ ေရာက္လာပါတယ္။ စစ္ေတြ တကၠသိုလ္မွာ ႐ွိ္တဲ့ ဘာသာရပ္ မ်ားကိုသာ ေလွ်ာက္ပါတဲ့။ ဟင္း… ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ရပါ့ မလဲ။ ေဖေဖနဲ႔ တုိင္ပင္ ရအံုးမယ္။

‘ေဖေဖ.. အေၾကာင္းၾကားစာ ေရာက္ၿပီ။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ေဖေဖ’

‘ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ သမီးရယ္၊ စစ္ေတြ မွာ ႐ွိတဲ့ ေမဂ်ာဘဲ ေလွ်ာက္ၾက ႐ုံဘဲ ႐ွိေတာ့ ဒါေပါ့။ ေခါင္းမာၿပီး ေက်ာင္း ဆက္မတက္ ရင္လဲ ကိုယ္ဘဲ ဒီ့ထက္ နစ္နာ အံုးမယ္။ အင္း… သမီးကို ေဖေဖ့ထက္ ထူးခၽြန္တဲ့ ဆရာဝန္ မႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္ တဲ့ဆႏၵ လံုးဝ ေရစုန္ေမ်ာ သြားၿပီ ေပါ့ကြာ’

‘ေအာ္.. ေဖေဖရယ္၊ ဆရာဝန္ ျဖစ္မွ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး အက်ဳိး သယ္ပိုး ႏိုင္ဒါ မဟုတ္ ပါဘူး။ ဘယ္ က႑ ကမဆို သယ္ပိုး ႏိုင္ပါတယ္ ေဖေဖရယ္။ အခု သမီး ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ ဆက္တက္မယ္၊ ရတဲ့ ေမဂ်ာ မွာ ထူးခၽြန္ ေအာင္လုပ္မယ္။ ၿပီးယင္ ဒီမွာဘဲ ဆရာမ ျပန္လုပ္ၿပီး သမီးတို႔ ေဒသက လူေတြရဲ႕ ပညာေရး အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ႀကိဳးစား အားထုတ္ သြားမယ္ ဆုိယင္ သူတို႔ေလး ေတြရဲ႕ ဘဝ ကိုေတာင္ ႁမွင့္တင္ ႏိုင္ပါ ေသးတယ္။ ဆရာဝန္ ျဖစ္ယင္ သူတို႔ေတြ ရဲ႕ က်န္းမာေရး ကိုဘဲ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပး ႏိုင္မွာ’

‘ေအာ္… သမီးရယ္၊ ငါ့သမီး ေတာင္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ လူႀကီးျဖစ္ သြားပါေရာလား။ အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ ေအာင္ ရင့္က်က္ သြားပါေရာလား။ အင္းေလ.. ဒါေတြက အ႐ႈံးထဲက အျမတ္ေတြ ဘဲေပါ့ကြာ။ ငါ့သမီး အတြက္ ေဖေဖ အၿမဲတန္း ဂုဏ္ယူတယ္ သမီး။ ေဖေဖ့ သမီးက ေဖေဖ့ထက္ ေတာ္ရမယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး အက်ဳိး ေဖေဖ့ထက္ သယ္ပိုး ႏိုင္ရမယ္။ ေဖေဖ သမီးကို ယံုၾကည္ အားကိုးတယ္ သမီး’

‘စိတ္ခ်ပါ ေဖေဖ။ ေဖေဖ့ ဆႏၵ ျပည့္ဝ ေစရ မယ္လို႔ သမီး ဂတိ ေပးပါတယ္’

*********

ဇႏၷဝါရီ ပထမပတ္ မွာ ကၽြန္မ Physics ေမဂ်ာ ရေၾကာင္း အေၾကာင္း ၾကားစာ ေရာက္လာ ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြ ကေတာ့ ဖြင့္ေန ပါၿပီ။ ကၽြန္မလည္း စစ္ေတြမွာ ပညာ သင္ခြင့္ အတြက္ ခရီး သြာလာခြင့္ ပါမစ္ေတြ ဘာေတြ သြားယူ ရပါတယ္။ ေဖေဖက လိုက္ပို႔ခ်င္ ေပမဲ့ ေဖေဖတုိ႔က စစ္ေတြ အထိ သြားခြင့္ မ႐ွိ ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ လူမ်ဳိးေတြ က အမိုး ဖြင့္ထားတဲ့ ေထာင္ထဲမွာ ေနၾက ရဒါေလ။ စစ္ေတြ ခရီး သြားခြင့္ ကို ဘူးသီးေတာင္နဲ႔ ေမာင္ေတာက ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး ဇႏၷဝါရီ ၂၁ ရက္ေန႔မွ ရၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး အတူတူ စုသြားၾက မွာမို႔ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့ကို စိတ္မပူဖို႔ အားေပးရ ပါတယ္။ ေမေမက ကၽြန္မကို

‘သမီးေရ.. ေမေမက အခု ေရကန္ထဲက ငါးကေလးကို ပင္လယ္ထဲ လႊတ္ေပးလိုက္ ရၿပီေနာ္။ သမီး အစစ အရာရာ သြားသတိ၊ လာသတိ၊ စားသတိ နဲ႔ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္ ေနာ္သမီး။ မိန္းခေလး ဆိုဒါ အစစ အရာရာ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မွ ေတာ္ကာက် ဒါကြဲ႔။ ဒါေပမဲ့.. ေမေမ့ သမီးက လိမၼာၿပီး သားပါ။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ထိန္းသိမ္း ႏိုင္မယ္ ဆိုဒါ ေမေမ ယံုၾကည္ ၿပီးသား ပါကြယ္’

‘စိတ္ခ်ပါ ေမေမ၊ ေမေမတုိ႔ ေဖေဖတို႔ အ႐ွက္ရ ေစမဲ့ အႁပုအမူ မ်ဳိး သမီး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး ဆိုဒါ ဂတိ ေပးပါတယ္ ေမေမ’

စစ္ေတြ မသြားခင္ည က ေ႐ွ႕ခရီး အတြက္ စိတ္လႈပ္႐ွား ေနဒါေရာ၊ မိသားစုနဲ႔ တခါမွ မခြဲဘူးေတာ့ စိတ္ မေကာင္းဒါေရာ ေၾကာင့္ ေတာ္႐ုံနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ ခဲ့ပါဘူး။

*********

ဇႏၷဝါရီ ၂၁ ရက္ေန႔ နံနက္ ေစာေစာ ေဖေဖ ေမေမနဲ႔ မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕ ကၽြန္မကို သေဘၤာဆိပ္ လိုက္ပို႔ ၾကတယ္။ သေဘၤာဆိပ္ မွာေတာ့ လူေတြ စည္ကားလို႔ေပါ့။ စစ္ေတြ သြားမဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြေကာ မိဘ ေဆြမ်ဳိး ေတြေကာ၊ ေမာင္ေတာက ေက်ာင္းသြား တက္မဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြရယ္၊ မိဘ ေဆြမ်ဳိး တခ်ဳိ႕ ကို လည္းေတြ႔ရတယ္။ ေဖေဖ့ကို မိတ္ေဆြ တဦး လာေရာက္ ႏႈတ္ဆက္တယ္။

‘ဟာ… ေဒါက္တာ လြန္းေအာင္၊ မေတြ႔ရဒါ အေတာ္ေတာင္ ၾကာၿပီေနာ္၊ ဒါ သမီးလား၊ သမီး အေၾကာင္း ၾကားတယ္ ေဒါက္တာေရ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရမ္းကို ဂုဏ္ယူ ေနၾကဒါ’

‘ဟာ… အကို၊ ဟုတ္တယ္ အကိုေရ၊ မေတြ႔ဒါ ေတာ္ေတာ္ ေတာင္ၾကာေနၿပီ၊ မေတြ႔ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခရီး သြားလာခြင့္ ကလဲ သိတဲ့ အတိုင္းေလ၊ ဒီ႐ြာနဲ႔ ဒီ႐ြာ သြားဖို႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ခက္ဒါ၊ တၿမိဳ႕နဲ႔ တၿမိဳ႕ ဆိုေတာ့ စဥ္းေတာင္ မစဥ္းစား ရဲ႕ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ အခုေတာင္ သမီးကို စစ္ေတြ အထိ လိုက္ပို႔ ခ်င္ဒါ၊ စစ္ေတြ ဆိုတဲ့ နယ္ကိုေတာ့ ေက်ာ္လို႔ေတာင္ မရ ေတာ့ဘူးေလ’

‘ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ သားကို လာပို႔ဒါ၊ စစ္ေတြထိ လိုက္ပို႔ခ်င္ဒါ၊ မရ ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ဘူးသီးေတာင္ ထိဘဲ ိပု႔ိရဒါ။ သားကိုလဲ ပို႔ရင္း ေစ်းလဲ ဝယ္ရင္းေပါ့။ ဒါသားေလဗ်ာ။ အခု ဒုတိယ ႏွစ္ ေရာက္ေနၿပီ၊ Physics တက္ေနဒါ၊ သမီးလဲ Physics ဘဲ ရတယ္ ၾကားတယ္။ ႏွေမ်ာစရာႀကီးဗ်ာ၊ အင္းေလ.. ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းႀကီး ဘဲေပါ့ဗ်ာ၊ ရတဲ့ အေျခအေန တခုကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရ ေတာ့မွာဘဲ။ သားလဲ ၁၀ တန္းတုန္းက ဂုဏ္ထူး ၂ ခု ထြက္တယ္။ သူ႔ အမွတ္နဲ႔ Institute တခုခု ဝင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သြားလို႔ မရဘူး။ မတတ္ႏိုင္ ဘူးဗ်ာ။ အခုလို ေက်ာင္းဆက္ တက္ခြင့္ ရဒါကို ဘဲ ႀကံဖန္ ေက်းဇူး တင္ရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ မိတ္ဆက္ ေပးရ အံုးမယ္။ သား နာမယ္ က မိုးေဇာ္ တဲ့၊ သမီးကလဲ Physics ဘဲ ဆိုေတာ့ လိုအပ္ဒါ ႐ွိယင္ အကူအညီ ေတာင္းလို႔ ရတယ္ေနာ္။ သားကလဲ သမီး လိုအပ္ဒါ ႐ွိယင္ အကူအညီ ေပးလိုက္ ေနာ္သား’

‘ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္ဗ်ား’

‘ေအာ္… သားက လူေခ်ာဘဲ၊ အေဖ အတြက္ေတာင္ အရပ္႐ွည္ ေနၿပီ၊ အျပင္မွာ တေယာက္ထဲ ေတြ႔ရင္ မွတ္မိမွာ ေတာင္မဟုတ္ဘူး။ သမီးေရ၊ ဒါ ေဖေဖတို႔ အကိုလုိ ေလးစားရတဲ့ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕နယ္ ၿမိဳ႕သူႀကီး႐ြာ က အထက္တန္း ျပ ဆရာ ဦးေအာင္ေဇာ္တဲ့။ ေမာင္ေတာ အထက္တန္းေက်ာင္း မွာ တာဝန္ က်တယ္။ အခုေတာ Retire ယူလိုက္ၿပီ။ ဟိုးအယင္ သြားလို႔ လာလို႔ ေကာင္းတုန္း ကေတာ အေဖ ေမာင္ေတာ သြားတိုင္း အၿမဲေတြ႔ေန က်ေပါ့။ အခုေတာ မေတြ႔ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနၿပီ။ သားကလဲ Physics ဘဲ ဆိုေတာ အေတာ္ဘဲကြာ။ သမီးကို မသိဒါ ေလးေတြ ကူညီ ေပးလိုက္ ပါကြာ။ အန္ကယ္က သမီးကို လႊတ္သာ လႊတ္လိုက္ ရဒါ၊ စိတ္ပူ ေနဒါကြ။ သမီးကလဲ တခါမွ ခရီး မသြားဖူး ေသး ဘူးေလ’

‘စိတ္ခ်ပါ အန္ကယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အစစ အရာရာ ကူညီ ေပးလိုက္ ပါမယ္’

‘ကဲ.. သမီးေရ၊ သေဘၤာ ထြက္ဖို႔လဲ အခ်ိန္ နီးေနၿပီ။ သေဘၤာေပၚ တက္ရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္’

‘ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖ၊ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ လဲ က်န္းမာေရး ကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္။ သမီးကို အစစ အရာရာ စိတ္ခ် ပါေနာ္’

ေဖေဖ့ကို ၾကည့္လိုက္ ေတာ့လည္း မ်က္ႏွာ မေကာင္း၊ ေမေမ ကလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔၊ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ မေကာင္း လိုက္ဒါ။ သေဘၤာေပၚ သာတက္လိုက္ ရတယ္၊ ရင္ဘတ္ ထဲက အစိတ္ အပိုင္းေတြ အားလံုး ကုန္းေပၚမ်ာ က်န္ခဲ့ သလို ပါဘဲ။ ပစၥည္းေတြ ေနရာခ်ၿပီး မၾကာခင္ သေဘၤာ ထြက္ပါ ေတာ့တယ္။

မနက္က စိတ္လႈပ္ ႐ွားေနဒါ ေၾကာင့္ မနက္စာ ေကာင္းေကာင္း မစားခဲ့ဒါ ေၾကာင့္ေရာ၊ စိတ္မေကာင္း ဒါေတြေၾကာင့္ ေရာ၊ လူက ရင္ထဲမွာ လွ်ပ္လွ်ပ္၊ လွ်ပ္လွ်ပ္ နဲ႔ မူးသလိုလို အန္ခ်င္ သလိုလို လံုးဝ ေနလို႔ မေကာင္းဘူး။ ကိုမိုးေဇာ္ ကိုေတာ့ ကၽြန္မ Seat ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေတြ႔၊ ေတြ႔ေနရ တတ္တယ္။ ခနေနေတာ့ ကၽြန္မ မခံႏိုင္ ေတာ့ဘဲ Toilet ထဲသြားၿပီး ထိုးအန္ခ် ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ရင္ထဲမွာ နဲနဲ ေနလို႔ ေကာင္းသြားေပမဲ့ လူက အရမ္း ႏႈံးေနတယ္။ ကၽြန္မ Toilatet ကေန Seat ကို ျပန္အသြား ကိုမိုးေဇာ္ ေရာက္လာၿပီး…

‘ညီမ.. ေနလို႔ မေကာင္းဘူးလား။ ဘယ္လို ခံစားေန ရလို႔လဲ’

‘ဟုတ္တယ္ အကို… လူက မူးေနၿပီး အန္ခ်င္ သလိုလုိ ျဖစ္ေနလို႔ သြားအန္ ပလိုက္ဒါ၊ အခုေတာ့ နဲနဲ သက္သာ သြားပါၿပီ’

‘အဲဒါဆို ခံုမွာ အနား ယူလိုက္အံုး ညီမ၊ အကို႔မွာ အခ်ဳိရည္ ဘူးေတြ ပါတယ္။ ယူလာခဲ့မယ္။ အဲဒါဘဲ ေသာက္လိုက္။ ေလာေလာဆယ္ ဘာမွ မစားနဲ႔အံုး။ ေအာ္… ညီမမွာ အမူးေျပေဆး ပါလား၊ အကို႔မွာ အဲဒါ ေတာ့ မပါဘူး’

‘အင္း… ေဆးေတြက ေသတၱာ ထဲမွာ၊ အခု ထုတ္ရ ခက္မယ္ ထင္တယ္။ အေရးေပၚ ေသာက္ရမဲ့ ေဆးေတြလဲ ေဖေဖ ထည့္ေပး လိုက္တယ္။ လူလဲ စိတ္႐ႈပ္ေနဒါနဲ႔ ဘယ္နား ထားမိမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ ပါဘူး အကိုရယ္’

‘ကိစၥ မ႐ွိဘူး၊ အခု ခံုေပၚမွာ အနား ယူလိုက္။ အကို အခ်ဳိရည္ သြားယူလိုက္မယ္။ သေဘၤာ ေပၚမွာ အကို႔ အမ ဝမ္းကြဲနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ပါတယ္။ သူတို႔စီမွာ ေဆးပါမယ္ ထင္တယ္၊ အကုိ အခု ျပန္လာခဲ့မယ္’

‘ဟုတ္ကဲ့… ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ အကို’

ခဏ ေနေတာ့ ကိုမိုးေဇာ္ ျပန္ေရာက္ လာၿပီး…

‘ေရာ့ ညီမ၊ ဒီေဆးေလး တလံုး ေသာက္လိုက္၊ က်န္ဒါ ေသခ်ာ သိမ္းထား၊ ေရာ… အခ်ဳိရည္ လည္း ေသာက္လိုက္အံုး၊ လန္းသြားေအာင္။ ညီမက ဒါပထမဆံုး ခရီးသြား ဘူးဒါ ထင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။ ခရီး သြားရင္ ဒါမ်ဳိးက ျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ ဘာမွ အားငယ္စရာ မလိုဘူး။ သေဘၤာေပၚ မွာ အကိုေကာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြေကာ အမ်ားႀကီး ႐ွိဒါဘဲ’

‘အားမငယ္ ပါဘူး အကိုရယ္၊ တခါမွ မိသားစုနဲ႔ မခြဲဘူးလို႔ စိတ္မေကာင္းဘဲ ျဖစ္ဒါပါ’

‘ညီမ တမ်ဳိးေတာ့ မထင္နဲ႔ေနာ္၊ အကိုက စစ္ေတြမွာ တႏွစ္ ေနဘူးေတာ့ ညီမ မသိဒါ ႐ွိရင္ ညႊန္ျပ ေပးႏိုင္ ေအာင္ ေမးဒါပါ။ ညီမ စစ္ေတြ ေရာက္ရင္ ေနဖို႔ ထိုင္ဖို႔ ဘယ္လို စီစဥ္ ထားလဲ’

‘စစ္ေတြမွာ ေမေမ့ အကို ဝမ္းကြဲ မိသားစု ႐ွိတယ္။ ဒီေန႔ ဦးေလး လာႀကိဳ လိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာ ခဏ ေနၿပီး အေဆာင္ ႐ွာမယ္လို႔ စဥ္းစားထားတယ္။ ဦးေလးကေတာ့ သူ႔အိမ္မွာ ေနဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ဦးေလးက မိသားစု မ်ားဒါေရာ၊ ဦးေလးအိမ္က ေက်ာင္းနဲ႔ ေဝးဒါေရာ ေၾကာင့္ အေဆာင္မွာ ေနယင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္ဒါဘဲ။ ဦးေလးကိုလဲ ကိုယ့္ေၾကာင့္ တာဝန္ မႀကီး ေစခ်င္ဘူးေလ။ ေဖေဖတို႔ ကေတာ့ သင့္ေတာ္ သလုိ စီစဥ္လို႔ ေျပာထား ဒါဘဲ။ ဟိုေရာက္ရင္ ေဖေဖ့ မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕လဲ လာေတြ႔ ၾကမယ္ ေျပာတယ္’

‘အင္း.. ေကာင္းပါတယ္၊ အေဆာင္ ဆိုရင္ေတာ့ အကိုလဲ ညႊန္ျပ ေပးႏိုင္မယ္ ထင္တယ္။ အကို ကေတာ့ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းသြား အပ္မယ္။ ညီမကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္း ေနၿပီ ထင္တယ္။ မနက္ျဖန္ တရက္ အနား ယူလိုက္အံုး။ သဘက္ခါမွ ေက်ာင္းလာအပ္ ရင္ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။ ေက်ာင္းေတြက ဖြင့္ေန ၿပီေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ မက် ေစနဲ႔’

‘အင္း.. အဲဒီလို လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္’

‘အဲဒါဆိုရင္ သဘက္ခါ အကို Physics Department အေ႐ွ႕မွာ မနက္ ၁၀ နာရီ ေစာင့္ေန မယ္ေလ။ ညီမက ပထမဆံုး အေခါက္ဆိုေတာ့ ဘာမွ သိအံုးမွာ မဟုတ္ဘူး’

‘ေက်းဇူးပါဘဲ အကိုရယ္၊ အကိုနဲ႔ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခြင့္ရဒါ ကၽြန္မ အတြက္ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပ ေနေတာ့ ဒါဘာဘဲ’

‘ရပါတယ္၊ ညီမတို႔လို Fresher ေတြကို ကူညီဖို႔ အကိုတို႔ Senior ေတြမွာ တာဝန္ ႐ွိပါတယ္။ အကိုလဲ ၁ နာရီေလာက္ သေဘၤာေပၚက ဆိုင္မွာ ထမင္းသြား စားမယ္။ ညီမေကာ လိုက္အံုး မလား။ ညီမလဲ ခဏေန ရင္ အစာနဲနဲ စားလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ အစာ မ႐ွိရင္ ပိုမူးေနအံုးမယ္’

‘ကၽြန္မမွာ ထမင္းခ်ဳိင့္ ပါ ပါတယ္။ ေမေမ ထည့္ေပး လိုက္ဒါ၊ အမ်ားႀကီးဘဲ အကို။ ကၽြန္မ တေယာက္ထဲ မကုန္ဘူး။ အကို အရင္ စားလိုက္ေလ။ ၿပီးမွ ကၽြန္မ စားမယ္’

‘ရပါတယ္ ညီမရဲ႕၊ အားနာ စရာႀကီး’

‘ရပါတယ္ အကိုရဲ႕၊ ထမင္းခ်ဳိင့္ မပါတဲ့ လူေတြကို ကူညီဖို႔လဲ ညီမတုိ႔မွာ တာဝန္ ႐ွိပါတယ္’

‘ဒါဆိုရင္လဲ ၿပီးေရာ၊ ညီမ ဒါနေလး ေျမာက္သြားေအာင္ ကူညီ လိုက္အံုးမယ္’

‘ဟင္းဟင္း… ေရာ့ အကို၊ ထမင္းခ်ဳိင့္ အထုတ္၊ အထဲမွာ ပုဂံေတြေကာ၊ ဇြန္းေတြေကာ ပါတယ္ ေျပာတယ္။ ညီမ အတြက္ နဲနဲဘဲ ခ်န္ထားေနာ္။ ညီမ အစာ မခံေအာင္သာ နဲနဲ စားရမွာ။ စားခ်င္စိတ္ မ႐ွိဘူး’

‘ဟုတ္ၿပီ.. ဗိုက္ဆာ ေနဒါနဲ႔ အေတာ္ဘဲ။ အကို႔ Seat မွာဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားစားလိုက္ မယ္ေနာ္။ ၿပီးမွ ျပန္လာ ခဲ့မယ္။ အကုန္ မစားဘူးေနာ္ စိတ္ခ်’

‘ရပါတယ္…’

ကိုမိုးေဇာ္ ထမင္းခ်ဳိင့္ အထုတ္ ယူၿပီး သူ႔ Seat ကို သူ ျပန္သြား ပါေတာ့တယ္။

*********

ကၽြန္ေတာ္ Seat ကို ျပန္အေရာက္ စစ္ေတြကို ေက်ာင္းလာ တက္တဲ့ အမနဲ႔ သူ႔အေဖၚ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး

‘ေကာင္းေလးေနာ္ ေကာင္ေလး၊ မ်က္စိိကုိ ေနာက္ေနဒါဘဲ။ ငါမ်ား ေနမေကာင္း ျဖစ္လို႔ ကေတာ့ နင္ သိလိုက္မွာ ေတာင္ မဟုတ္ဘူး’

‘ဟာ.. မဟုတ္ပါဘူး အမရာ၊ အမမွာက သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါတယ္ေလ။ သူက တေယာက္ထဲ ျဖစ္ေန လို႔ပါ။ ေနာက္.. သူ႔ အေဖကလဲ အစစ အရာရာ ကူညီဖို႔ ေျပာလိုက္လို႔ပါ’

‘အဲဒီေတာ့ နင္က ဖိုးက်ဳိင္းတုတ္ေပါ့။ ငါက အလကား စဒါပါ။ ဟဲ့.. ေကာင္မေလးက ခ်စ္စရာ ေလးေနာ္။ ငါတို႔ကိုလဲ မိတ္ဆက္ ေပးအံုးေလ။ ေအာင္မယ္.. ထမင္းခ်ဳိင့္ ေတြဘာေတြနဲ႔၊ ႀကီးပြါး ေနတယ္ေပါ့။ အမေလး.. ငါတို႔မ်ား က်ေတာ့ ဘယ္သူမွ ေကၽြးမဲ့ ေမြးမဲ့သူ မ႐ွိပါလားေနာ္’

‘အမကေတာ လုပ္ၿပီ။ ကို္ယ့္ဘာသာ ကိုယ္ သြားမိတ္ဆက္ ပါလား။ အမတို႔က လူႀကီေတြ ျဖစ္ၿပီး Fresher ေကာင္မေလး တေယာက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနဒါ ေမးေဖၚေတာင္ မရဘူး’

‘ငါတို႔က နင့္ကို ေခ်ာင္းေနလို႔ပါ။ ဟဲ့.. ဟုတ္ပါဘူး။ နင္ကူညီ ေပးေနလို႔ မသြားေသး ဒါပါ။ ေအး.. အခုဘဲ သြားလိုက္ အံုးမယ္’

‘သြား သြား.. မဟုတ္ တ႐ုတ္ေတြ ေတာ့ ေလွ်ာက္မေျပ နဲ႔ေနာ္’

ခဏ ေနေတာ့ အမတို႔ အုပ္စုနဲ႔ သူနဲ႔ စကားလက္ဆံု က်ေနဒါ ေတြ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထမင္းစားၿပီး ခဏ အၾကာ ထမင္းခ်ဳိင့္ ျပန္သြား ပို႔လိုက္တယ္။

‘ေအာ္… အမတို႔က ဒီေရာက္ ေနဒါကိုး။ ညီမေရ… စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ညီမ အတြက္ မက်န္မွာ စိုးလို႔ မနည္း ဘရိတ္ အုတ္လိုက္ရတယ္။ စားလို႔ ေကာင္းမွ ေကာင္း’

‘ရပါတယ္… ကၽြန္မက အစား နည္းပါတယ္’

‘အင္း … ညီမလဲ ထမင္း စားလိုက္အံုး၊ ေတာ္ၾကာ အစာခံ သြားအံုးမယ္။ စားၿပီးရင္လဲ အခ်ဳိရည္ ေသာက္ လိုက္၊ အစာေၾက သြားေအာင္လို႔’

‘ဟုတ္ကဲ့’

‘အဟမ္း… အဟမ္္း’

အမရဲ႕ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ တုိးတိုး ၾကားလိုက္ ရတယ္။ သူမ မ်က္ႏွာမွာလဲ ႐ွက္ရိပ္ကေလး ေျပးသြားဒါ ေတြ႔လိုက္ ရတယ္။

‘အမ.. ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ အံုးမယ္ေနာ္’

‘ေအး.. ေအး၊ ခနေန ျပန္လာ ခဲ့အံုး’

ကၽြန္ေတာ္ သုတ္ေျခတင္ ေျပးလာရ ပါေတာ့တယ္။ အမနဲ႔ ေတာ့ မလြယ္ဘူး။

‘ညီမေရ… အမေမာင္က အရမ္း သေဘာ ေကာင္းဒါ။ လူ တဖက္သား ကိုလဲ အရမ္း ကူညီ တတ္ဒါ။ အမတို႔ စစ္ေတြမွာ ဘာဘဲ လုိလို သူ႔ဘဲ အားကိုး ေနရဒါေလ’

‘ဟုတ္ကဲ့ အမ.. ကၽြန္မကိုလဲ သေဘၤာေပၚ ေရာက္ကထဲက ကူညီ ေနေတာ့ ဒါပါဘဲ’

‘ေအး.. သူက အဲလို ဖင္ေပါ့ လူေတြကိုလဲ ကူညီတတ္၊ အရည္အခ်င္း လဲ႐ွိ၊ စကားေျပာလဲ ယဥ္ေက်း၊ ဆရာ ဆရာမ ေတြနဲ႔လဲ အဖြဲ႔က် ရင္းႏွီးေတာ့ အမတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြက ဘယ္ကိစၥ မဆို သူ႔ကိုဘဲ ဆရာ တင္ေနရ ဒါေလ။ သူက စာကလဲေတာ္၊ ႐ုပ္ကေလး ကလဲ ေျဖာင့္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ ရခုိင္ ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ကို ၾကည့္ မရၾကဘူး။ တခါတေလ ျပႆနာ ႐ွာတတ္ ၾကတယ္။ သူက အလိမၼာ နည္းနဲ႔ ေ႐ွင္တတ္လို႔သာ အခုထိ ျပႆနာ မျဖစ္ေသးဒါ’

‘အင္း… ကၽြန္မတို႔လဲ စစ္ေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ သတိထား ေနရမယ္ေနာ္’

‘ဟုတ္တယ္… စစ္ေတြၿမိဳ႕က အမတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္ သတိထား ေနရတဲ့ ေနရာဘဲ။ ဘူးသီးေတာင္တို႔ ေမာင္ေတာတို႔ က်ေတာ့ အမတို႔ လူမ်ဳိးေတြ မ်ားေတာ့ နဲနဲ ေတာ္ေသးတယ္။ အဲဒါလဲ တကယ္ေတာ့ မလြယ္ပါ ဘူးကြယ္။ ဌာနဆိုင္ရာ ေပါင္းစံုက နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေငြညွစ္မႈေတြ၊ ရခိုိင္ေတြရဲ႕ ရန္စ မႈ ေတြကို ေန႔တိုင္း ႀကံဳေတြ႔ ေနရဒါ ပါဘဲကြယ္’

‘ဟုတ္ၿပီ… စကားေကာင္း ေနလိုက္ဒါ ညီမလဲ နားလိုက္ေတာ့၊ အမတို႔လဲ ထမင္း သြားစားလိုက္ အံုးမယ္။ အကူအညီ လိုယင္ ေျပေနာ္ ညီမ။ ဘာမွ အားမနာနဲ႔၊ အခုအခ်ိန္ ကစၿပီး အမတို႔ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြက မိသားစု လုိ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ယိုင္းပင္းၿပီး ေနရေတာ့မွာ’

‘ဟုတ္ကဲ့ အမ… ကၽြန္မကို လဲ ကိုယ့္ညီမ လိုဘဲ နားမလည္ဒါ ႐ွိရင္ သင္ျပေပးပါ၊ ခိုင္းစရာ ႐ွိရင္ ခုိင္းပါ အမ’

‘ေအးေအး.. ညီမ တေယာက္ ေကာက္ရဒါ ေပါ့ကြယ္။ နားေတာ့ နားေတာ့.. ညီမ’

‘ဟုတ္ကဲ့’

********

ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ သြားေတာ့ ကိုမိုးေဇာ္ကို Department ေ႐ွ႕မွာ ေစာင့္ေနဒါ ေတြ႔တယ္။ ကိုမိုးေဇာ္က ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ အစစ အရာရာ ကူညီ ေပးတယ္။

‘ညီမ… ဦးေလး အိမ္မွာ ေနရဒါ အဆင္ေျပ ရဲ႕လား’

‘ေျပပါတယ္ အကို၊ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းနဲက ေတာ္ေတာ္ ေဝးတယ္။ အေဆာင္ ေနမွ အဆင္ေျပမယ္ အကို၊ ႏို႔မို႔ဆို တေန႔ တေန႔ အသြား အျပန္ လမ္းမွာဘဲ ၄ နာရီေက်ာ္ အခ်ိန္ ကုန္မယ္’

‘အစိုးရ အေဆာင္ကိုေတာ့ အကိုတို႔ လူမ်ဳိးေတြ ေနဖို႔ အဆင္မေျပဘူး။ အဲဒီမွာ အကိုတို႔ အတြက္ မလံုၿခံဳ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အျပင္ မူဆလင္ေဆာင္ ေတြ႐ွိပါတယ္။ အကို႔ အခန္းေဖၚ ေက်ာက္ျဖဴက သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ရဲ႕ အမေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီး အေဆာင္ တခု႐ွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္း နဲ႔ အတူ ေရာက္ဖူးတယ္။ အေဆာင္ေလး က သန္႔သန္႔ ျပန္႔ျပန္႔ေလး၊ ေနရာလဲ ေကာင္းတယ္။ ခ်က္စားခ်င္လဲ ရတယ္။ အဲဒီမွာဘဲ လေပး စားလို႔လဲ ရတယ္။ အဲဒီ အေဆာင္က တျခား အေဆာင္ေတြ ထက္ ေစ်းေတာ့ နဲနဲ ႀကီးတယ္။ ဒါေပမဲ့ Facility ေကာင္းတယ္’

‘ဟုတ္ကဲ့ အကို… ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ လိုက္အံုးမယ္ေနာ္။ သူတို႔လဲ အေဆာင္႐ွာ ေနၾကတယ္’

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အကို ညႊန္ျပေပးတဲ့ အေဆာင္မွာဘဲ ေနျဖစ္ ပါတယ္။ အဲဒီ အေဆာင္က အဆင္အေျပ ဆံုး မို႔လို႔ေပါ့။

********

စစ္ေတြမွာ ေက်ာင္းတက္ရဒါ ကၽြန္မတို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ အတြက္ အခက္အခဲ အမ်ားႀကီး မ႐ွိေပမဲ့ အမ်ဳိး သားေတြ ကေတာ ေတာ္ေတာ္ သတိထား လိမၼာ ပါးနပ္စြာ ေနထိုင္ရတယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ အကိုလည္း ပါဒါေပါ့။ အကိုက စာလည္းေတာ္တယ္၊ ႐ုပ္ရည္လည္း သန္႔ျပန္႔တယ္၊ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး လည္းေကာင္းေတာ့ ဆရာ ဆရာမ ေတြက ခ်စ္ၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး အကိုတို႔ အိမ္က စီးပြါးေရး ေကာင္းၾကတယ္။ အကို႔ရဲ႕ အကို အႀကီးဆံုးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္က ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ မွာ ေက်ာင္းသြား တက္ၿပီး ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္မွာဘဲ အလုပ္ လုပ္၊ ရန္ကုန္က ႐ိုဟင္ဂ်ာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း႐ွင္ တေယာက္ရဲ႕ သမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အခု ရန္ကုန္မွာဘဲ စီးပြားေရး လုပ္ေနဒါ ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္တယ္ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ အကိုက ဝတ္ႏိုင္ စားႏိုင္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ ရခိုင္ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္က်င္ က ရခိုင္ တခ်ဳိ႕က မ်က္စိ စပါးေမႊး ဆူးၾကတယ္။ မသိမသာ တမ်ဳိး၊ သိသိ သာသာ တမ်ဳိး ရန္စဒါ မၾကာခဏ ႀကံဳရေလ့ ႐ွိတယ္။ အခုထိေတာ့ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ ျပႆနာမ်ဳိး မတက္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီး သတိထား ေနရတယ္ ေျပာတယ္။

အကို႔ရဲ႕ အကို အႀကီးဆံုးက ရန္ကုန္ ကေန စားေသာက္ကုန္၊ လူသံုးကုန္၊ အဝတ္အထည္ နဲ႔ ဖိနပ္ မ်ဳိးစံု ကို စစ္ေတြ၊ ဘူးသီးေတာင္နဲ႔ ေမာင္ေတာကို ျဖန္႔တယ္။ ဘန္ဂလားေဒ့႐ွ္ ကိုလည္း နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ေရး ကတဆင့္ ျဖန္႔တယ္။ ေမာင္ေတာမွာလည္း ပြဲ႐ုံဖြင့္ ထားၿပီး အကို႔ အေဖနဲ႔ မိသားစု စုေပါင္း လုပ္ကိုင္ၾက တယ္ ေျပာတယ္။ အကို ကလည္း စစ္ေတြက ကိစၥေတြ တာဝန္ယူ ေဆာင္႐ြက္ ရတယ္။ အကိုတို႔ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရးက ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္တယ္။

အေဆာင္ကို အကို႔ သူငယ္ခ်င္း ကိုတင္ဝင္းလိႈင္နဲ႔ မၾကာခဏ လာလည္တတ္တယ္။ တရက္ျခား ဆိုသလုိ ပါဘဲ။ ကိုတင္ဝင္းလႈိင္ရဲ႕ အမ မယဥ္မင္းလႈိင္နဲ႔ လည္း ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ ရင္းႏွီးေနၿပီေလ။ ေဆာင္ကို လာလည္ရင္း တရက္ အကို ေျပာဘူးတယ္။

‘အကို႔ကို အကို႔ရဲ႕ အကိုက စစ္ေတြမွာ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ ရန္ကုန္ကို ေခၚခ်င္ေနဒါေလ။ သူ႔လုပ္ငန္းမွာ လူရင္း လိုအပ္ေနတယ္တဲ့။ သူ႔နည္း သူ႔ဟန္နဲ႔ သူရေအာင္ ေခၚမယ္ေပါ့။ အကိုကလဲ သြားခ်င္ေနဒါ။ ဒါေပမဲ့ အေဖက သြားခ်င္ရင္ စစ္ေတြမွာ ေက်ာင္းၿပီးမွ သြားရမယ္ တဲ့ေလ။ အေဖက သူ႔ သား သမီး အားလံုးကို ပညာတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ အကိုက အေဖ့ရဲ႕ ဆႏၵေၾကာင့္သာ စစ္ေတြမွာ ေက်ာင္းတက္ ရဒါ။ ရန္ကုန္ သြားခ်င္စိတ္က ပိုမ်ားေနဒါ။ အခုေတာ့ အကို စစ္ေတြမွာ ေက်ာင္းတက္လိုက္ဒါ မွန္သြား တယ္လို႔ ခံစားရတယ္’

ဒီလိုနဲဘဲ ၂၀၀၉ - ၂၀၁၀ ပညာသင္ႏွစ္က သိပ္ေျပာျပ ေလာက္တဲ့ အခက္အခဲ ႀကီးႀကီး မားမား မေတြ႔ လိုက္ရဘဲ ၿပီးဆံုး သြားတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေအာက္တိုဘာ လကုန္ေလာက္ စာေမးပဲြၿပီး ၿပီး ႏိုဝင္ဘာလဆန္း ေလာက္ ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ ထားၾကတယ္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားလည္း အတူတူျပန္ဖို႔ စီစဥ္ ထားၾက တယ္ေလ။ ကၽြန္မတို႔ ဘူးသီးေတာင္က ေက်ာင္းသားေတြ ကေတာ့ ဘူးသီးေတာင္မွာ ဆင္းေနရစ္ ခဲ့ၿပီး အကိုတုိ႔ ေမာင္ေတာက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ ကေတာ ဘူးသီးေတာင္ ကတဆင့္ ေမာင္ေတာကို ကားနဲ႔ ခရီး ဆက္ၾကမွာေပါ့။

‘ညီမ… ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အကို ညီမဆီကို ဖံုးဆက္ခ်င္တယ္ ရမလား။ ညီမ အိမ္က ႀကိဳက္ပါ့မလား’

‘အင္း… ရပါတယ္၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေတြနဲ႔ ဖံုးေျပာဒါ ညီမအိမ္က နားလည္မႈ ေပးပါတယ္။ ေနာက္… အကိုနဲ႔ ခင္မင္ေနဒါလဲ ေမေမတို႔ သိၾကတယ္ေလ။ အကို႔ ေမေမေတာင္ ညီမ ေမေမဆီ တခါ တေလ ဖံုးဆက္တယ္ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အကို ဖံုးဆက္ခ်င္ရင္ ည ၈ နာရီ ေနာက္ပိုင္းမွ ဆက္ပါလား အကို။ ေဖေဖက ည ၈ နာရီေလာက္ အီ႐ွာဖတ္ဖို႔ (ညပိုင္း ဝတ္ျပဳဖို႔) ဗလီ သြားတတ္ၿပီး မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စကားေျပာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၿပီး ၁၀ နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္မွ ျပန္လာ တတ္ဒါ။ ေဖေဖ့ ေ႐ွ႕မွာ မိတ္ေဆြ ေယာက္က်ားေလး ေတြနဲ႔ သိပ္စကား မေျပာရဲဘူး’

‘အိုေက… အဲဒါဆို အကို႔ အတြက္လဲ အဆင္ေျပ သြားဒါေပါ့။ အကိုလဲ အန္ကယ့္ အေ႐ွ႕မွာ ဖံုးေျပာရမွာ အားနာတယ္’

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ေက်ာင္းပိတ္လို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေမေမ့ကို ကူညီ၊ တခါတေလ ေဖေဖ့ ေဆးခန္းမွာ လိုအပ္ဒါေလးေတြ ကူညီ၊ ေမာင္ ႏွမေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္က ခေလးေတြကို စာသင္ရင္းနဲ႔ဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ ရက္ကို ေအးေအး ေဆးေဆး ျဖတ္သန္း ခဲ့တယ္။ အကို ကလည္း တရက္ျခား အၿမဲ ဖံုးဆက္တယ္။ စစ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းႀကီးကိုေတာ့ သတိရသား။ အဓိက အကို႔ ကိုေပါ့။ တရက္ အကိုက ဖံုးထဲမွာ…

‘ညီမ… အကို႔ရဲ႕ အကို ဝမ္းကြဲ တေယာက္ ဗိုက္နာနာ ေနလို႔၊ သူက အစာအိမ္ တခုခု ျဖစ္ေနတယ္ ထင္တယ္တဲ့။ အဲဒါ သူက အန္ကယ္နဲ႔ ျပခ်င္တယ္ ေျပာတယ္။ အဲဒါ အကိုတုိ႔ လာမဲ့ တနလၤာေန႔ လာျပဖို႔ စီစဥ္ ထားတယ္။ ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား’

‘ဟင္း… အစာအိမ္ နာေနတဲ့ သူက ကားစီးလို႔ ရပါ့မလား’

‘ေအာ္… Serious လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ နဲနဲ နဲနဲ နာေနဒါ တလေလာက္ ႐ွိၿပီ ေျပာတယ္။ ႀကိဳတင္ ကုထား ေတာ့ ေကာင္းဒါေပါ’

‘ေမာင္ေတာမွာ ဆရာဝန္ မ႐ွိလို႔လား’

‘ေအာ္… အကို႔ရဲ႕ အကိုက အန္ကယ္နဲ႔ ျပခ်င္ ေနဒါ။ ဘယ့္ႏွယ့္ ကိုယ့္ အေဖနဲ႔ ျပခ်င္တဲ့ လူနာကို တျခား ဆရာဝန္ ညႊန္ေနရ ဒါလဲ’

‘ေအာ္… မဟုတ္ပါဘူး၊ အကိုကဘဲ လူနာကို ေဖေဖနဲ႔ ျပဖို႔ အတင္းႀကီး တိုက္တြန္း ေနမွာစိုးလို႔ပါ။ လူနာ ကို သနားလို႔’

‘လူနာကိုေတာ့ သနားတယ္၊ အကို႔ကိုေတာ့ မသနား ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား’

‘ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူး။ ကဲပါ… ေဆးခန္းျပမယ္ ဆိုလဲ လာခဲ့ေပါ့။ အကိုတို႔ လာမယ္ ဆိုဒါ ေမေမ့ကို ေျပာျပ ထားလိုက္မယ္’

‘အုိေက… အင္႐ွာ အလႅာဟ္ (အလႅာဟ္အ႐ွင္ျမတ္ အလိုေတာ္ျဖင့္) တနလၤာေန႔ မနက္ ၁၀ နာရီ ေလာက္ အကိုတုိ႔ ေရာက္မယ္ ထင္တယ္’

ေမေမ့ကို အကိုတို႔ လာမဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပ လိုက္တယ္။ ေမေမက…

‘ေကာင္းၿပီေလ… အဲဒီေန႔ သူတို႔ ဒီမွာ ထမင္းစားဖို႔ ေမေမ စီစဥ္ ထားလိုက္မယ္။ သူတို႔ကို ဒီမွာဘဲ ထမင္း စားခုိုင္းေပါ့။ သူတို႔ လာမဲ့ အေၾကာင္း သမီး ေဖေဖကိုလဲ ေမေမ ေျပာျပ ထားမယ္ေလ’

အဲဒီေန႔က အကိုတို႔ အိမ္မွာ ထမင္း စားျဖစ္ၾကတယ္။ ညေန ၄ နာရီ ေလာက္မွ ျပန္သြားၾကတယ္။ ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြက အကို႔ကို သေဘာေတြ က်လို႔ေပါ့။ သူတို႔က ေျပာၾကတယ္၊ အကိုက ေခ်ာတယ္၊ သေဘာေကာင္း တယ္တဲ့။ အင္း… ဟုတ္တယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ေက်ာင္ပိတ္ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးလို႔ ၂၀၁၀ - ၂၀၁၁ ပညာသင္ႏွစ္ ႀကီး ျပန္စေတာ့မယ္။ ကၽြန္မ လည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ အျမန္ကုန္ဆံုး ေစခ်င္ၿပီ။ ေက်ာင္းႀကီးကို လြမ္းဒါလား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းဒါလား၊ ဒါမွမဟုတ္… အကို႔ကို လြမ္းဒါလား။ တခုခု ေတာ့ တခုခုဘဲ။

********

၂၀၁၁ ဇႏၷဝါရီ လဆန္းမွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စစ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ ျပန္လာခဲ့ ၾကတယ္။ အကို႔ကို ေက်ာင္းမွာ လည္း အၿမဲေတြ႔တယ္။ အေဆာင္ကိုလည္း ကိုတင္ဝင္းလႈိင္နဲ႔ အတူ အၿမဲတမ္း လာလည္ေလ့ ႐ွိတယ္။

********

တရက္ ကိုတင္ဝင္းလႈိင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ညီမတို႔ အေဆာင္က အျပန္ ကိုတင္ဝင္းလႈိင္က…

‘ေဟ့ေကာင္… မိုးေဇာ္၊ မင္း ဒီလိုဘဲ နႏၵာ့ကို ဖြင့္မေျပာဘဲ ေနေတာ့ မွာလားကြ။ မင္းကြာ…သူ႔ကို မခ်စ္ ဒါလဲ မဟုတ္ဘူး။ သူကလဲ မင္းကို စိတ္ဝင္စား ပါတယ္ကြ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဖြင့္မေျပာဒါလဲ’

‘ဖြင့္ေျပာမွာပါ…ကိုတင္ဝင္းလိႈင္ရာ၊ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ သူ႔ကို အရင္ မိဘ ေတြနဲ႔ နားေဖါက္ ၿပီးမွ ေျပာမယ္။ အဲဒါမွ သူ႔ကို တန္ဖိုးထားရာ ေရာက္မွာေပါ့။ သူကလဲ အဲဒီလို ျဖစ္ေစခ်င္ ပံုရတယ္’

‘မင္းတို႔ ဟာကလဲကြာ…Romantic မဆန္လိုက္ဒါ၊ မင္းတို႔ ဓေလ့ ထံုးစံေတြေတာ့ မသိဘူး ေပါ့ကြာ။ ငါကေတာ့ ႀကိဳက္ရင္ ႀကိဳက္တယ္ဘဲ။ လူငယ္ခ်င္း ေျပာမွ Romatic ဒါကြ’

‘ေအာင္မာ… ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာ ေျပာေနဒါ။ ခင္ဗ်ားက်ေတာ့ေရာ မျမခင္ကို ႀကိဳက္တယ္ ဆိုၿပီး ဘာလို႔ အခုထိ ဖြင့္မေျပာ ေသးဒါလဲ’

‘မင္း မေတြ႔ဘူးလားကြာ… သူက ငါ့ကို ေတြ႔တုိင္း ရန္ခ်ည္း ေတြ႔ေတြ႔ ေနဒါ။ ငါ့ကို မႀကိဳက္ဘူး ထင္ပါ တယ္ကြာ။ သူ႔ကို အိမ္က သေဘာတူထားတဲ့သူ ႐ွိတယ္ ၾကားတယ္ကြ။ မင္းတို႔လို အဆင္ေျပ ေနလို႔ ကေတာ့ကြာ အခုဆို ခေလး ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရေနၿပီ’

‘မိဘေတြကို ေက်ာ္ၿပီး မလုပ္ခ်င္ လို႔ပါ အကိုရာ။ အေမတို႔က သူလဲ ဒုတိယႏွစ္၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ တတိယ ႏွစ္ဘဲ ႐ွိေသးတယ္ ဆိုေတာ့ အလွ်င္မလိုေသး ဒါပါ။ သူ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ေစ့စပ္ေပးမယ္ ေျပာတယ္’

********

ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ကၽြန္မတို႔ေတြ ေက်ာင္းတက္ေနရင္း ဇူလိုင္လမွာ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ႀကံမၼာဆိုး တခုက ဝင္ေရာက္ လာပါေတာ့တယ္။

အကိုက အတန္းထဲမွာ စာေတာ္ေတာ့ အတန္းထဲက မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕က စာျပခုိင္းၾက၊ စာအုပ္ငွားၾက လုပ္ၾကတယ္။ တရက္ အကို႔ မိတ္ေဆြ ရခုိင္ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္က စာအုပ္ ငွားတယ္တဲ့။ အကိုကလဲ ငွားလိုက္ ဒါေပါ့။ အဲဒါကို ရခုိင္ ေက်ာင္းသား အခ်ဳိ႕က မေက်နပ္ဘဲ ရန္စ ၾကတယ္ တဲ့ေလ။ အကိုလည္း သူတို႔နဲ႔ အက်ယ္ အက်ယ္ ဆက္မေျပာဘဲ ေမာ္ကြန္းထိမ္း႐ုံးကို သြားတိုင္လိုက္တယ္တဲ့။

တရက္ အကို အေဆာင္ကေန ေက်ာင္းကို အသြား အေနာက္က ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လူ ၄ ေယာက္ေရာက္ လာၿပီး ရန္စ ေစာ္ကား တယ္တဲ့။ အကို႔ကိုလည္း ၃ ရက္ အတြင္း စစ္ေတြၿမိဳ႕က ထြက္သြာပါတဲ့။ အကိုက လည္း သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ စစ္ေတြကို မင္းတို႔ အေဖ ပိုင္လို႔လား ဘာလားနဲ႔ စကား အေျခအတင္ မ်ားၾက တယ္တဲ့ေလ။

ေနာက္ပိုင္း ရက္ေတြ အကို ေက်ာင္းသြားရင္ ကိုတင္ဝင္းလႈိင္ရယ္၊ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႔နဲ႔ အတူတူ သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တရက္ အေနာက္က ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လူ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ ေရာက္လာၿပီး အကိုတုိ႔ အုပ္စုကို ရန္စၿပီး ဝိုင္း႐ိုက္တယ္တဲ့ေလ။ အကိုတို႔က ၄ ေယာက္၊ သူတို႔က ၁၀ ေယာက္ေလာက္ ေနာက္ၿပီး လက္နက္ေတြ ပါေတာ့ အကိုတို႔ အုပ္စု ေတာ္ေတာ္ေလး အထိနာ သြားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဓိက Target က အကိုေပါ့။ အကို႔ တကိုယ္လံုးလည္း ရစရာ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ အကို႔ ကိုလည္း မင္း… ေနာက္ထပ္ ၃ ရက္ အတြင္း စစ္ေတြၿမိဳ႕က ထြက္မသြားရင္ မင္းရဲ႕ အ႐ုိးကို ပင္လယ္ထဲ ေမွ်ာပစ္မယ္ လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ တယ္တဲ့။ ခဏေနေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ မူဆလင္႐ြာ ထဲကလူေတြ ထြက္လာလို႔၊ ထြက္လာတဲ့ လူအုပ္ကလဲ မ်ားလို႔ သူတို႔ ထြက္သြားၾကတယ္။

ရဲစခန္း သြားတိုင္ေတာ့လဲ သူတို႔ အေရးယူ ေပးပါမယ္၊ ဒါေပမဲ့ တျခား ေဒသက လူေတြကလဲ ဒီၿမိဳ႕ကို လာရင္ အေနအထိုင္ တတ္ရတယ္။ ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြ မလုပ္ရဘူး ဆိုၿပီး ၾသဝါဒေတြ တသီ တတန္း ႀကီး ေခၽြလိုက္တယ္တဲ့။

မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕နဲ႔ ဆရာ ဆရာမေတြက အကို႔ကို ဒီၿမိဳ႕ကေန ခဏထြက္သြားဖို႔ အႀကံေပးၾကတယ္။ ကၽြန္မ လည္း ရခုိင္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို သိေတာ့ အဲဒီလို လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။ ေနာက္တခါ ဆိုရင္ ဒီထက္ ပိုဆိုးဖို႔ဘဲ ႐ွိတယ္။ ကိုယ့္ အသက္ထက္ ဘာမွ အေရးမႀကီးဘူးေလ။ အကို႔ိကုိ ဒီရက္ပိုင္း အျပင္ မတြက္ဖို႔ မွာခဲ့တယ္။ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းက အျပန္ အကို႔ဆီကိ္ု လာခဲ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္တေန႔ ေက်ာင္းတက္ခ်င္စိတ္လည္း မ႐ွိေတာ့ဘဲ အကို ႀကိဳက္တတ္ဒါေလး ခ်က္ၿပီး အကို႔ဆီ ထြက္လာခဲ့တယ္။

‘အကို သက္သာရဲ႕လား’

‘အင္း… မဆိုးပါဘူး’

‘အကို… အကို အခု ဘယ္လိုလုပ္မယ္ ဆံုးျဖတ္ထားလဲ’

‘မေန႔က ေဖေဖတို႔နဲ႔ေကာ ရန္ကုန္က အကိုနဲ႔ေကာ စကားေျပာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔က အကို႔ကို စစ္ေတြက ေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြား ခိုင္းေနတယ္’

‘အဲဒါ မွန္တယ္ အကို၊ ကိုယ့္ အသက္ထက္ ဘာမွ အေရးမႀကီးဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ေျခာက္လ တႏွစ္ ေလာက္ အကို စစ္ေတြက ေ႐ွာင္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္’

‘အကို႔ အကိုက အခု ရန္ကုန္ကို ေခၚဖို႔ စီစဥ္ေနၿပီ။ ေဖေဖကလဲ အခု သေဘာတူတယ္။ သူတို႔က အကို႔ ကို ရန္ကုန္မွာ ဒီပလိုမာ တခုခု ဆက္တက္ ခုိင္းေနတယ္။ အကို႔ရဲ႕ အလုပ္မွာလဲ လူရင္း လိုအပ္ေန တယ္တဲ့။ အကိုက မင္း… စာဆက္သင္ ခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံျခားထိ ပညာသင္ဖို႔ လုပ္ေပးမယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္ေတြမွာ ေတာ့ လံုးဝ မေနရ ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတယ္’

‘ေကာင္းပါတယ္ အကို… အကို႔ အတြက္ အေကာင္းဆံုး အစီအစဥ္ေတြ ပါဘဲ’

‘ညီမ… အကို မသြားခ်င္ဘဲ သြားရ ေတာ့မယ္။ အကို ရန္ကုန္ကို သြာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၿပီ။ ႏိုင္ငံျခား ေတာ့ မသြားေတာ့ဘူး။ ညီမနဲ႔ ဒီ့ထက္ မေဝးႏိုင္ဘူး။ ညီမ… ညီမကို အကို ခ်စ္တယ္’

‘----------------‘

‘ညီမ… အကို ရန္ကုန္ သြားမွာ ညီမ သေဘာတူ ရဲ႕လား။ ညီမ သေဘာမတူရင္ အကို မသြားဘူး။ ေမာင္ေတာမွာဘဲ အကို ေနလိုက္မယ္။ အဲဒီမွာဘဲ အလုပ္ ဆက္လုပ္မယ္’

‘အကို႔ ဘဝ တိုးတက္ ဖို႔အတြက္ အားလံုး ဝိုင္းစီစဥ္ ၾကဒါ ညီမ ဘာသေဘာ မတူစရာ ႐ွိလဲ။ ညီမ ကေတာ အကို႔ အတြက္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အကို႔ ဘဝ တိုးတက္ေရး အတြက္ ရန္ကုန္ကို သြားလိုက္ဒါ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မွာပါေလ’

‘အဲဒါဆိုရင္ အကို႔ကို ကတိ တခုေပး။ အကို႔ကို ဆက္ဆက္ ေစာင့္ေနပါမယ္လို႔’

‘စိတ္ခ်ပါ အကို၊ ညီမ အကို႔ကို ဆက္ဆက္ ေစာင့္ေနပါ့မယ္’

‘အကို ရန္ကုန္ကို လံုးဝ မသြားခ်င္ဘူးေနာ္။ ညီမကို ခြဲၿပီး ဘယ္ကိုမွ မသြာခ်င္ဘူး။ အကို ညီမနဲ႔ အတူတူ စစ္ေတြမွာဘဲ ေက်ာင္းဆက္ တက္ခ်င္ဒါ။ အခု မတတ္ႏိုင္ လြန္းလို႔သာ ရန္ကုန္ကို သြားရဒါ။ အဲဒါေတာ့ ညီမ သိေစခ်င္တယ္’

‘ညီမ နားလည္ပါတယ္ အကိုရယ္’

‘ညီမ… အကို ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ ႀကိဳးစားမယ္။ အကို႔ အလုပ္ ေအာင္ျမင္လာတဲ့ တေန႔ ညီမလဲ ေက်ာင္းၿပီး သြားရင္ အကိုတို႔ ရန္ကုန္မွာဘဲ ေနၾကရင္ မေကာင္းဘူလား’

‘မေကာင္းဘူး ထင္တယ္ အကို၊ ညီမတို႔ေတြက ဒီလိုဘဲ ကိုယ္လြတ္ ႐ုန္းသြားမယ္ ဆိုရင္ အဖက္ဖက္က နိမ့္ပါးေနတဲ့ ညီမတို႔ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အေျခအေန ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။ ညီမတို႔ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ လူမႈဘဝ တိုးတက္ေရး အတြက္ ညီမတို႔လုိ ပညာတတ္ေတြမွာ တာဝန္ ႐ွိတယ္ အကို’

‘ညီမေျပာဒါ အကို နားလည္ပါတယ္။ အင္းေလ… အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါေသးတယ္။ အကို ႐ွိတဲ့ ေနရာကို ညီမ မလာႏိုင္ရင္ ညီမ႐ွိတဲ့ ေနရာကို အကို လာခဲ့မွာပါ’

‘အကုန္လံုး ကေတာ့ အကို႔ကို မနက္ဖန္ ျပန္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ အကိုက သဘက္ခါမွ ျပန္ရင္ ေကာင္း မလားလို႔။ ညီမ ႐ွိတဲ့ ေနရာမွာ အကို ေနာက္တရက္ ဆက္ေနခ်င္ ေသးတယ္’

‘မနက္ဖန္ ျပန္လိုက္ဒါ ေကာင္းမယ္ အကို။ ဒီတရက္ေလး အတြက္ တဘဝလံုးစာ ဒုကၡ မေရာက္ေစ ခ်င္ဘူး’

‘ညီမ… အကို မလြဲသာလြန္းလို႔ ရန္ကုန္ သြားရတယ္ ဆိုဒါ ယံုေနာ္’

‘ယံုပါတယ္ အကိုရယ္…’

********

သေဘၤာဆိပ္ကို ေက်ာင္းသား အခ်ဳိ႕ရယ္၊ အကို႔ကို ခ်စ္တဲ့ ရန္ကုန္က ဆရာမ ၂ ေယာက္ရယ္၊ ႐ြာထဲက မူဆလင္ လူႀကီးအခ်ဳိ႕ရယ္ လိုက္ပို႔ ၾကတယ္။ ကၽြန္မကိုေတာ့ အကိုက လမ္းခရီးမွာ ဘာျဖစ္မယ္ မသိလို႔ သေဘၤာဆိပ္ထိ လိုက္မပို႔ ခုိင္းလို႔ အေဆာင္မွာဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့ရတယ္။ အကို ထြက္သြာလို႔ အျပင္လည္း ေရာက္ေရာ ကၽြန္မ စိတ္မထိမ္း ႏိုင္ဘဲ ငိုခ် လိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ ၂၀၁၁ စာသင္ႏွစ္ ကေတာ ကၽြန္မ အတြက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ကင္းစြာနဲ႔ ၿပီးဆံုး သြားပါတယ္။

အကိုလည္း ၂၀၁၁ စက္တင္ဘာလမွာ ရန္ကုန္ကို ေရာက္႐ွိ ခဲ့တယ္။ အကိုလည္း စစ္ေတြက ထြက္ၿပီး ကထဲက တရက္မပ်က္ ကၽြန္မဆီ ဖံုးဆက္ပါတယ္။ အခု အကို ရန္ကုန္မွာ အကို႔ အကိုရဲ႕ လုပ္ငန္းမွာ စတင္ လုပ္ကိုင္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ Diploma တခု ဆက္တက္ဖို႔ စံုစမး္ေနေၾကာင္း သိရတယ္။

အကိုတို႔ လုပ္ငန္းက အဓိက မိတၳီလာ၊ ေက်က္ဆည္၊ မႏၱေလးဖက္က င႐ုတ္၊ ၾကက္သြန္၊ ဆႏြင္း တဲ့ ေဒသ ထြက္ကုန္ေတြနဲ႔ ႐ွမ္းျပည္ဖက္က ေဒသထြက္ကုန္ေတြကို ရခုိင္နဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ကို ျဖန္႔ဒါ ဆိုေတာ့ အဲဒီကုန္ေတြကို အခ်က္အခ်ာ ေဒသျဖစ္တဲ့ မိတၳီလာမွာစုၿပီး ပါကင္လုပ္ အဲဒီကတဆင့္ စစ္ေတြကို ပို႔ၿပီး တခ်ဳိ႕ကို စစ္ေတြ နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ေရးမွ တဆင့္ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ကို ျဖန္႔ၿပီး တခ်ဳိ႕ကို ရခုိင္ျပည္နယ္ကို ျဖန္႔တယ္ ေျပာတယ္။

********

အကိုက ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတၳီလာမွာ ႐ွိတဲ့ လူ ၂ ေယာက္နဲ႔ မလံုေလာက္လို႔ ၂၀၁၂ ေဖေဖၚဝါရီမွာ မိတၳီလာ ကို ပို႔ခဲ့တယ္။ မိတၳီလာမွာ ၿခံနဲ႔ ဂိုေဒါင္ငွားၿပီး ပစၥည္းေတြ ပါကင္ လုပ္ၿပီး စစ္ေတြပို႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ အခန္း ငွားၿပီး ေနတာေပါ့။ အကို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြ ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္း ပိုင္႐ွင္ ကိုေနမင္းစိုး ကလည္း အစစ အရာရာ အကူအညီ ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပစၥည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ကိုေနမင္းစိုး ဆီကယူၿပီး သူ႔ဆီမွာ မ႐ွိတဲ့ ပစၥည္းေတြ ကိုသာ အျခားပြဲ႐ုံ ေတြဆီက ယူတယ္။

ကိုေနမင္းစိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ အကိုက လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ ေက်ာ္ကထဲက စီးပြားေရးအရ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အခုထက္ထိ လက္တြဲ လုပ္ကိုင္ေနတုန္းဘဲ။ အကို အစစ အရာရာ အားကိုးရတဲ့ စီးပြားေရး မိတ္ေဆြ တေယာက္ေပါ့။ ကိုေနမင္းစိုးရဲ႕ ဦးေလးေတြ ကလည္း ရန္ကုန္မွာ စက္မႈလုပ္ငန္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး အကိုနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးတယ္ ေျပာပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မိတၳီလာမွာ ေရ႐ွည္ ေနထိုင္ရမွာ ဆိုေတာ့ ကိုေနမင္းစိုးက သူေနတဲ့ၿခံရဲ႕ ေဘးၿခံနဲ႔ တိုက္ ေရာင္းေနေတာ့ အကို႔ကို ဝယ္ဖို႔ အႀကံေပးတယ္။ အကိုက ေစ်းကလည္းေတာ္၊ ေနရာလည္း ႀကိဳက္ေတာ့ ဝယ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲဒီၿခံမွာ ေျပာင္ေနၾကတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကိုေနမင္းစိုးတို႔ မိသားစုက အစစ အရာရာ အကူအညီ ေပးၿပီး မၾကာခင္မွာ ႏွစ္အိမ့္ တအိမ္ ဆိုသလုိ ျဖစ္သြားၾကတယ္။

ကိုေနမင္းစိုးက အခုထိ အိမ္ေထာင္မႁပုေသးဘဲ အေမနဲ႔ ညီမ ႐ွင္မင္းစိုးတို႔ နဲ႔အတူ ေနထိုင္တယ္။ ကိုေနမင္းစုိး ဖခင္ကေတာ သူ ၁၁ ႏွစ္သားကထဲက ဆံုးသြားတယ္ ေျပာတယ္။ အန္တီကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အစစ အရာရာ ဂ႐ုစိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မနက္ကထဲက အိမ္က ထြက္သြား လုိက္ဒါ ညေန ၆ နာရီ ၇ နာရီ ေလာက္မွ ျပန္ေရာက္ဒါ ဆိုေတာ့ အန္တီနဲ႔ ကိုေနမင္းစိုးက ညစာကို သူတို႔ အိမ္မွာဘဲ စားဖို႔ ေခၚတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညစာကို အဲဒီမွာဘဲ စားျဖစ္တယ္။

********

ကၽြန္မ တတိယႏွစ္ တက္ဖို႔ ၂၀၁၂ ဇႏၷဝါရီမွာ စစ္ေတြ ျပန္လာခဲ့တယ္။ အကို မ႐ွိေတာ့ ေက်ာင္းတက္ ရဒါ အရင္လို အဓိပၸါယ္ မ႐ွိေတာ့ သလိုဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ပညာကို ႀကိဳးစား သင္ယူပါတယ္။ ပညာေရးက ကၽြန္မတို႔ အတြက္ အေရးႀကီးတယ္ မဟုတ္လား။

ဒါေပမဲ့လည္း မထင္မွတ္တဲ့ ျပႆနာ တခုက ေနာက္ထပ္ ႀကဳံရ ျပန္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ ဘဝ ကေတာ့ ဒီလိုပါဘဲ။ မထင္မွတ္ ထားတဲ့ ျပႆနာေတြ အခ်ိန္မေ႐ြး ဝင္လာႏိုင္ေတာ့ လူေတြ က အၿမဲကို သတိ အေနအထားနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္ၿပီး အသက္႐ွင္ ေနရဒါ။ လူေတြလည္း ပင္ပန္းလွၿပီ။ တခါတေလ ကမၻာႀကီးမွာ ဒီေလာက္ ဒုကၡ ေရာက္တဲ့ လူမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ ႐ွိပါအံုး မလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထင္ မ႐ွိေတာ့ဘူး ထင္တယ္။

ေမလ အကုန္ပိုင္း သံတြဲမွာ မူဆလင္ ခရီးသြား ၁၀ ေယာက္ကို ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ ကားေပၚက ဆြဲခ် ၿပီး သတ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း စစ္ေတြမွာလည္း အေျခအေနေတြက သိပ္မတည္ၿငိမ္ ေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ အခ်ိန္ ထ ေပါက္ကြဲမလဲ ဆိုဒါ က်ီးလန္႔စာ စားေနရတယ္။ ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္လိုက္ ၿပီး ကၽြန္မတို႔လည္း ကိုယ့္ ေဒသကို ကိုယ္ အျမန္ဆံုး ျပန္ခဲ့ ၾကတယ္။

စစ္ေတြမွာလည္း ရခိုင္ေတြရဲ႕ ရန္စမႈက ေန႔စဥ္ဆက္တိုက္ ဆိုသလုိပါဘဲ။ ဒါေတြ အားလံုး ေနာက္ကြယ္ က လက္မဲႀကီးရဲ႕ အႀကံ အစည္ေတြ ထင္ပါရဲ႕။ မဟုတ္ရင္ ဒီလို ျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္း မ႐ွိဘူး။ သူတို႔မွာ အာဏာ႐ွိတယ္၊ လက္နက္႐ွိတယ္။ အာဏာနဲ႔ ေျဖ႐ွင္းရင္ တရက္ေတာင္ မၾကာပါဘူး။ ဆူပူ အံုႁကြခ်င္တဲ့ သူေတြ အိမ္ထဲကေတာင္ ထြက္ရဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၈၈ တုန္းက တျပည္လံုး အတိုင္းအတာ နဲ႔ အံုႂကြခဲ့ဒါေတာင္ ႏွိမ္ႏွင္း ႏိုင္ခဲ့ေသးဒါဘဲ။

ဇြန္လ ၃ ရက္ေန႔ စစ္ေတြမွာ ရခုိင္နဲ႔ မူဆလင္ ျပႆနာ ျဖစ္တယ္။ မူဆလင္ေတြရဲ႕ အိမ္ေတြနဲ႔ ဆိုင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား မီး႐ႈိ႕ခံခဲ့ရတယ္။ မူဆလင္ေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အိုးအိမ္ေတြကို စြန္႔ခြာၿပီး ပင္လယ္ဖက္ ကို ထြက္ေျပး တိမ္းေ႐ွာင္ခဲ့ရတယ္။ ေတာထဲက အ႐ြက္ေတြစားၿပီး အသက္႐ွင္ခဲ့ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားလည္း အသက္ ဆံုး႐ႈံး ခဲ့ရတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔ကို ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္ လာသတ္ မလဲ ထိုင္ေစာင့္ ေနၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မူဆလင္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ နာက်င္မႈေတြက အထြဋ္ အထိပ္ထိ ေရာက္ေနေတာ့ သူတိုကလည္း ဆံုးျဖတ္ၿပီးသား။ ရရာ လက္နက္ အသင့္ ကိုင္ေဆာင္ ထားၿပီး ငါသြားရင္ အနည္းဆံုး ၂ ေယာက္ေတာ့ အပါ ေခၚသြားမယ္လို႔ သံဓိဌာန္ ခ်ထားၾကတယ္တဲ့။

ဒါေပမဲ့… ဒီကိစၥက ကမာၻမွာ ဟိုးေလး တေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆိုဒါကိုလည္း ကမာၻႀကီးက ပိုသိ သြားတယ္။ တကမာၻလံုးက ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလည္း သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ ေတြ နဲနဲေလွ်ာ့ၿပီး ကမာၻေက်ာ္တဲ့ မိန္႔ခြန္း တရပ္ ႁမြက္ၾကားခဲ့တယ္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ္ မီး႐ႈိ႕ဒါပါတဲ့။ သူတို႔ေတြကို ကမာၻႀကီးက သနားရင္ တတိယႏိုင္ငံ ေခၚသြားၾကပါတဲ့။

ဦးသိန္းစိန္ေရ… ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြက သူတို႔ရဲ႕ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို အသက္နဲ႔ ရင္းၿပီး ႐ွာထားရဒါ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ၁,၀၀၀ တန္ေလး တ႐ြက္ မီး႐ႈိ႕ၾကည့္ ပါလား။ ႐ႈိ႕ရဲ႕ ပါ့မလားလို႔။ အင္းေလ… ခင္ဗ်ားတို႔က ပိုက္ဆံေတြ မတရား ရထားဒါ ဆိုေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ကၽြန္မကေတာ ၂၀၀ တန္ေလး တ႐ြက္ ေပ်ာက္သြားရင္ ေတာင္ ႏွေမ်ာလို႔ မဆံုးဘူး။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဘိုး ဘြား ဘီ ဘင္ ေတြလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေမြးဒါ၊ ကၽြန္မတို႔ လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေမြဒါ၊ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ပထမႏိုင္ငံ ဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ဒုတိယ ႏိုင္ငံ ဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ တတိယ ႏိုင္ငံဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံဘဲ ျဖစ္ေစရမယ္ ဦးသိန္းစိန္။ အဲဒါ ခင္ဗ်ား ယံုၾကည္ထားလိုက္။

စစ္ေတြက လူေတြလည္း အခုထိ္ ကိ္ုယ့္ရပ္ ကိုယ့္႐ြာ ျပန္မလာ ႏိုင္ဘဲ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြမွာ ဆင္းရဲ ၾကပ္တည္းစြာ ေနထိုင္ ၾကရတယ္။ စီးပြားေရးေတြလည္း အကုန္လံုး ပ်က္စီး သြားၾကတယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဒီ အစိုးရရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြဟာ လူမ်ဳိးစု ငယ္ကေလး တခုကို စံနစ္တက် Genocide လုပ္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္လို႔ ေက်ာ္လြန္ ေနၿပီ။

********

ကၽြန္မလည္း ေက်ာင္းပိတ္ထားလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ အလုပ္ကေလး နဲနုဲ လုပ္လိုက္၊ ေဖေဖ့ကို ကူညီလိုက္နဲ႔ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားေတာ့ ခေလးေတြ ကလည္း စာမသင္ခ်င္ ကၽြန္မကလည္း စာမျပခ်ုင္နဲ႔ တအိမ္လံုး ေဝလည္လည္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။

အကိုကေတာ့ ညစဥ္ ဖံုးဆက္ပါတယ္။ အကို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ ကေတာ့ အားရစရာ ပါဘဲ။ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပတယ္ ေျပာတယ္။ အကိုလည္း ကိုယ့္ ေဒသကို ခဏတႁဖုတ္ ျပန္လာခ်င္ေပမဲ့ ဘယ္လိုမွ ျပန္လာလို႔ မရဘူးေလ။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဘဝ ကလည္း တႏိုင္ငံ ထဲမွာေနၿပီး ကမာၻႀကီး ျခားေနသလိုပါဘဲ။ ကမာၻႀကီးက ႐ြာေလးတ႐ြာ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုဒါ ကၽြန္မတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြ အတြက္ေတာ့ မမွန္ဘူး။ ရခိုင္ ျပည္နယ္ထဲက တ႐ြာနဲ႔ တ႐ြာ သြားဖို႔ေတာင္ အရမ္း ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥ၊ ကမာၻႀကီးဆီ သြားဖို႔ ဆိုဒါေတာ့ လံုးဝ မစဥ္းစားနဲ႔။ ဒီအမိုး ဖြင့္ထားတဲ့ ေထာင္ႀကီးထဲ မွာဘဲ ဆက္လက္ က်င္လည္အံုးေပါ့ စုျမတ္နႏၵာေရ… ကမာၻႀကီးက တေန႔တျခား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ ေနတယ္ဆိုဒါ နင္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး။

********

မိတၳီလာမွာ အေနၾကာ လာဒါနဲ႔အမွ် ကိုေနမင္းစိုးတို႔ မိသားစုနဲ႔လည္း တမိသားစုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အန္တီ ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို သား တေယာက္လို ဂ႐ုစိုက္သလို မ႐ွင္မင္းစိုး ကလည္း အကို တေယာက္လုိ ႏြဲ႔ဆိုး ဆိုးတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ေတာ့ မ႐ွင္မင္းစိုးက ညီမ တေယာက္လုိ ပါဘဲ။

ညီမကို သတိရဒါ ရင္ကြဲမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ အခုေတာ့… တေန႔ တေန႔ အလုပ္နဲ႔ လက္နဲ႔ မျပတ္ ျဖစ္ေန ေတာ့ နဲနဲ ေနသာ ထိုိင္သာ ႐ွိလာတယ္။ ညီမနဲ႔ ည ည ဖံုးေျပာရဒါ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အၾကည္ႏႈးဆံုး အခ်ိန္ေတြပါဘဲ။ ညီမနဲ႔ ဖံုးေျပာၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ကို ခဏတႁဖုတ္ အေျပးကေလး ျပန္သြားခ်င္စိတ္ ေပါက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္… ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြက စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏိုင္တဲ့ ဘဝေတြပါ။

********

‘ကံဆုိးမ သြားရာ မိုး လိုက္လို႔႐ြာ’ ဆိုတဲ့ စကားက ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ ျဖစ္လာဒါ ထင္တယ္။ ျပႆနာ ေတြ မျဖစ္ခ်င္လို႔ ျပႆနာေတြနဲ႔ အေဝးဆံုး ေနရာကို ထြက္ေျပးလာ ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ လာတဲ့ ေနရာ ကိုလည္း ျပႆနာက အဆင္သင့္ ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္။

၂၀၁၃ မတ္လမွာ မိတၳီလာ မူဆလင္ ေ႐ႊဆိုင္ တဆိုင္မွာ ျဖစ္တဲ့ အေရာင္းအဝယ္ ျပႆနာကေန မိတၳလာ တၿမိဳ႕လံုးထိ ျပန္႔ႏွံ႔ သြားပါတယ္။ အဲဒီ ျပႆနာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေသြ႐ိုးသား႐ိုး မထင္ဘူး။ ျပႆနာ မျဖစ္ခင္ တပတ္ အရင္က အမုန္းတရားေတြ ျဖန္႔ျဖဴးေနတဲ့ “ဝီရသူ” ဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီး မိတၳီလာကုိ လာသြား တယ္။ မိတၳီလာၿမိဳ႕ရဲ႕ မူဆလင္ အိမ္ေတြ၊ ဆိုင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား မီး႐ႈိ႕ ဖ်က္စီးခံ ရတယ္။ ကိုေနမင္းစိုးရဲ႕ ပြဲ႐ုံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂိုေဒါင္လည္း ဖ်က္စီးခံလိုက္ ရတယ္ၾကားတယ္။

အဲဒီ သတင္းေတြ ၾကားေတာ့ အန္တီက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ရင္ဘတ္ထဲက ေအာင့္လာပါေရာ။ အန္တီက ဒီအေျခအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ လမ္းျမန္ျမန္ ေလွ်ာက္လုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မွာဘဲ ဘယ္လို လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ ႏွစ္ေယာက္ ကိုေတာ့ အျမန္ဆံုး ဒီေနရာ ကေန ထြက္သြား ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေဒါသ ထြက္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကလည္း တေျဖးေျဖး နီးလာၿပီ ၾကားတယ္။ ကိုေနမင္းစိုးရဲ႕ အိမ္ အေနာက္ဖက္မွာ ဂုိေဒါင္တလံုး ေဆာက္ေနဒါ ႐ွိတယ္။ ကိုေနမင္းစိုးက..

‘မိုးေဇာ္… မင္း ေမေမတို႔ ညီမေလးတို႔နဲ႔ အေနာက္က ဂိုေဒါင္မွာ ခဏသြား ပုန္းေန။ အေပၚထပ္မွာ Ceiling ႐ိုက္ထားဒါ တဝက္တပ်က္နဲ႔။ အဲဒီမွာ လူတေယာက္ ေကာင္းေကာင္း ရပ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီ ေနရာက လံုၿခံဳ တယ္ ထင္တယ္။ ငါ… ခေလးေတြ ဘာသာေရးပညာ သင္တဲ့ ေက်ာင္းဖက္ ခဏ သြာလိုက္အံုးမယ္။ အဲဒီမွာ ခေလး ၁၀၀ ေက်ာ္က နယ္ကလာတဲ့ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစာေတြ။ သူတို႔ကို ေဘးလြတ္ရာကို ပို႔ရအံုးမယ္။ ဆရာ ၃ ေယာက္ ငါ့ကို ေစာင့္ေနတယ္ ေျပာတယ္။ ကဲ မိုးေဇာ္… ေမေမတို႔ကို ေသခ်ာ ဂ႐ု စိုက္လိုက္ပါကြာ။ ငါ ခေလးေတြ ကိစၥ ပို အေရးႀကီးလို႔ အဲဒီဖက္ ေျပးလိုက္အံုးမယ္’

‘သြား သြားအကို… ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ အန္တီတုိ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ေ႐ွာက္ ထားပါ့မယ္။ အကိုက အားကိုးရတဲ့ ေက်ာင္းေဂါပက ဆိုေတာ့ အားလံုးက အကို႔ကို ေမွ်ာ္ေနၾကမယ္။ အကုိလာရင္ သူတို႔ ပိုအား တက္သြားလိမ့္မယ္’

‘ေအး ေအး… ဟုတ္ၿပီကြာ၊ အေမနဲ႔ ညီမေလးကို မင္းလက္ထဲ အပ္လိုက္ၿပီကြာ။ အလႅာဟ္ တဝကာလ္ဘဲ (အလႅာဟ္အ႐ွင္ျမတ္ အလုိေတာ္ အတိုင္းဘဲ)။ ငါသြားၿပီ၊ ငါစိတ္ခ် မယ္ေနာ္’

‘စိတ္ခ်ပါ အကို၊ ဒီဖက္ကို လံုးဝ ေနာက္ဆံမတင္း ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္လံုး ႐ွိတယ္။ ေက်ာင္းသား ေတြကိုသာ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ လိုက္ပါ အကို’

********

ကုိေနမင္းစိုး ေက်ာင္းကို ေရာက္ၿပီး ခဏ အၾကာမွာ ဒုတ္၊ ဓါး ကို္င္ေဆာင္ထားတဲ့ ေဒါသ ထြက္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီး ေက်ာင္းေ႐ွ႕ကို ေရာက္လာ ေတာ့တယ္။ ကိုေနမင္းစိုးက ဆရာေတြနဲ႔ ခေလးေတြကို ေက်ာင္း ေနာက္ေပါက္က ထြက္ေျပးခိုင္းၿပီး အေ႐ွ႕မွာ သူလူအုပ္ႀကီးကို ေျပာဆိုၿပီး အခ်ိန္ဆြဲ ထားမယ္ ဆိုၿပီး က်န္ခဲ့တယ္။ လူအုပ္ႀကီးက အေ႐ွ႕ကေန ေက်ာင္းသားေတြကို ထုတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ ကိုေနမင္းစိုးက ေက်ာင္းေပၚကေန ေက်ာင္းသားေတြမွာ ဘာအျပစ္႐ွိလို႔လဲ ဆိုၿပီး အျပန္အလွန္ ေျပာဆို ၿပီး အခ်ိန္ ဆြဲထားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဒါသ ထြက္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက ေ႐ွ႕တံခါးေပါက္ကို ခ်ဳိးဖ်က္ ဝင္လာၿပီး ေတြ႔တဲ့ ကိုေနမင္းစိုးကိုဘဲ စိတ္ႀကိဳက္ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းကိုလည္း ဖ်က္စီး ခဲ့ၾကတယ္။ အျပင္က သစ္ပင္ တပင္ေပၚမွာ တက္ပုန္းၿပီး ကိုေနမင္းစိုးကို စိတ္မခ်လို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ ဆရာ တေယာက္က လူအုပ္ႀကီးလဲ ထြက္သြားေရာ၊ ကိုေနမင္းစိုးဆီ အေျပး သြားေရာက္ခဲ့တယ္။ ကိုေနမင္းစိုး က ဆရာ့ကို သူ႔အေမနဲ႔ ညီမေလးတို႔ကို မိုးေဇာ္အား တသက္လံုး ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံေၾကာင္း ေျပာေပးဖို႔နဲ႔ မိုးေဇာ္ကို သူစိတ္ခ်ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ မွာၾကားခဲ့ၿပီး ဆရာ့ လက္ေပၚမွာဘဲ အလႅာဟ္ အ႐ွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ ခံယူသြားေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ပိုင္း ၾကားခဲ့ရတယ္။

********

အန္တီလည္း သားျပန္မလာလို႔ အေျခအေနက ပိုဆိုးလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဖံုးေတြပါလာလို႔ အျပင္ ေလာကနဲ႔ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ ရန္ကုန္က ကၽြန္ေတာ့္ အကိုနဲ႔ ကိုေနမင္းစိုးရဲ႕ ဦးေလးေတြရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ရန္ကုန္က Ambulance တစီး ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၿပီး အဲ့ဒီ Ambulance နဲ႔ဘဲ ရန္ကုန္ကို ထိတ္ထိတ္ လန္႔လန္႔နဲ႔ ေရာက္႐ွိခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့… အန္တီက စကားေတာင္ မေျပာႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔သားကိုဘဲ ေျခဟန္ လက္ဟန္နဲ႔ ေမးေန တယ္။ အားလံုးကေတာ ကိုေနမင္းစိုး မတၳီလာက အိမ္နဲ႔ လုပ္ငန္းေတြကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔ ေနခဲ့ေၾကာင္း လိမ္ထားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယံုၾကည္ဟန္ မတူပါဘူး။ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး ၂ ရက္ အၾကာ အန္တီလည္း အလႅာဟ္အ႐ွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ ခံခဲ့တယ္။

အခုဆိုရင္ မိတၳီလာက မူဆလင္မ်ားဟာလည္း ကိုယ့္ အိမ္မွာ ကိုယ္ မေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ ဒုကၡသည္ စခန္း မွာေနၾကရတယ္။ အဲဒီထဲမွာ လူကုံထံေတြေကာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြ ေကာပါတယ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စံနစ္တက် ႁပုစုပ်ဳိးေထာင္ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ စံနစ္ဆိုးႀကီးကို အခု ျပည္မဖက္မွာပါ အသက္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလာၿပီ။ ဒါကို ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးက တာဝန္သိသိနဲ႔ မဆန္႔က်င္ၾကရင္ မၾကာမီ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမာၻေပၚမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ႏိုင္ငံတခု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။

********

မ႐ွင္မင္းစိုးက ပထမပိုင္း ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနတတ္ၿပီး အန္တီဆံုးၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဘယ္သူနဲ႔မွ စကား မေျပာေတာ့ဘဲ တေယာက္ထဲ တိတ္ဆိတ္ ေငးေၾကာင္စြာ ေနတတ္တယ္။ လံုးဝ မအိပ္လို႔ ဆရာဝန္ ေခၚၿပီး စိတ္ၿငိမ္ေဆးေတြ၊ အိပ္ေဆးေတြ တုိက္သိပ္ေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို မ႐ွင္မင္းစိုး နားမွာဘဲ ေနၿပီး အားေပး ႏွစ္သိမ့္ ေနရတယ္။ မ႐ွင္မင္းစိုးကို လည္း ဘာမွ အားမငယ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ တသက္လံုး ေစာင့္ေ႐ွာက္မဲ့ အေၾကာင္းဂတိ ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီ လိုလုပ္ဒါ မွန္လား မွားလား ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္လည္း မေဝခြဲတတ္ ေတာ့ဘူး။

ဒီကိစၥေတြ အကုန္လံုး ညီမကို ႐ွင္းျပ၊ ညီမရဲ႕ အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းေတာ့ ညီမ စ ၾကားၾကားခ်င္း ဆြံ႔ အ သလို ျဖစ္သြားၿပီး စကား ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မလာဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာမွ ညီမတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား ၾကဒါေပါ့လို႔ ေလသံ တိုးတိုးေလးနဲ႔ ေျပာတယ္။

အကို ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ညီမေရ… ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အကိုလည္း ကိုေနမင္းစိုးနဲ႔ အတူတူ ကမာၻႀကီးရဲ႕ အျပင္ ဖက္ကို ထြက္သြားခ်င္စိတ္ ေပါက္မိတယ္။

********

အကို႔ဆီက အျဖစ္အပ်က္ေတြ အကုန္လံုး ၾကားၿပီးေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မလည္း ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မေဝခြဲ တတ္ေတာ့ဘဲ ကၽြန္မလည္း မ႐ွင္မင္းစိုး လိုဘဲ လူေတြနဲ႔ စကားေျပာခ်င္စိတ္ မ႐ွိေတာ့ဘဲ တေယာက္ထဲ ေနခ်င္မိေတာ့တယ္။ ကၽြန္မ အကို႔ကို လက္လႊတ္ မဆံုး႐ႈံးခ်င္သလို မ႐ွင္မင္းစိုးကိုလည္း သနားတယ္။ အကို႔ ကိုလည္း တာဝန္မဲ့ သူတေယာက္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္မတို႔ ၃ ေယာက္စလံုး ကမာၻႀကီး ေပၚမွာ မ႐ွိေတာ့ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ စိတ္ကူးမိတယ္။

ကၽြန္မ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေသခ်ာ စဥ္းစားေတာ့ ကိုေနမင္းစိုး လို ႐ွဟီဒီ (အမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္သူ) တေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵကို မပယ္႐ွား သင့္ဘူးလို႔ အေျဖထြက္တယ္။ ဘယ္႐ႈ႕ေဒါင့္ကဘဲ စဥ္းစား စဥ္းစား ေနာက္ဆံုး ဒီအေျဖဘဲ ထြက္တယ္။ အကို႔ကိုလည္း ကၽြန္မက တဖက္ မ႐ွင္မင္းစိုးက တဖက္နဲ႔ မေတြေဝ ေအာင္ စိတ္ဒုကၡ မေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဒါ ကၽြန္မ တေယာက္ဘဲ႐ွိဒါ ကၽြန္မ ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာ ေပါက္သြားတယ္။

တရက္ အကို႔ကို ကၽြန္မ အားတင္းၿပီး ဖံုးဆက္တယ္။ အကို ရန္ကုန္မွာ အလုပ္အကိုင္ တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔၊ မ႐ွင္မင္းစိုးလည္း ဂ႐ုတစိုက္ အားေပးဖို႔။ တသက္လံုး သစၥာ႐ွိ႐ွိ ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔။ ကိုေနမင္းစိုး လို ႐ွဟီဒီ တေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵကို ကၽြန္မတို႔ လံုးဝ မပယ္႐ွား သင့္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္မ ကလည္း ဒီေဒသက ဘယ္လိုမွ ထြက္သြားလို႔ ရမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဒီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ သာလွ်င္ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း အကို႔ကို ႐ွင္းျပတယ္။ ကၽြန္မ အကို႔ကို ေနာင္ကို မိတ္ေဆြေတြ လိုဘဲ ဆက္ဆံေတာ့မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး အျမန္ဆံုး ဖံုးခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီ့ထက္ဆက္ေျပာရင္ေတာ့ ကၽြန္မ ငိုမိေတာ့မွာ မို႔လုိ႔ပါ။ အကိုကေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာဒါကိုသာ နားေထာင္ၿပီး အကို႔ဖက္က ဘာတခုမွ ျပန္ေျပာ ဒါ မၾကားရဘူး။ အကိုလည္း ဆြံ႔ အ သြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕။

********

ကၽြန္မ လူကသာ အိပ္ရာေပၚမွာ… အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညေတြကလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ညီမေလးေတြ အကုန္လံုး အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ တိတ္တဆိတ္ကေလး ထၿပီး ဘုရားဝတ္ႁပုဖို႔ ကိုယ္လက္ သန္႔႐ွင္းၿပီး ည လူေျခတိတ္မွ ဘုရားဝတ္ႁပုပါတယ္။ ဘုရားဝတ္ႁပု အၿပီး ကၽြန္မ ဘုရားသခင္ဆီ တိုင္တည္ပါတယ္။

‘ယာ အလႅာဟ္… ကၽြန္မတို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးေတြ၊ မူဆလင္ေတြဟာ ဘာေတြမ်ား အျပစ္ေတြ လုပ္ထားလို႔ အခုလို ဒုကၡ ပင္လယ္ထဲမွာ ေမ်ာထားဒါလဲ အ႐ွင္။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ အ႐ွင္မွ လြဲလို႔ အားကိုးစရာ အလ်ဥ္း မ႐ွိပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ကို စမ္းသပ္ေနဒါ ဆိုရင္ လံုေလာက္ပါၿပီ အ႐ွင္။ ယာ… အလႅာဟ္၊ ကၽြန္မ တို႔မွာ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ခံႏိုင္ရည္ စြမ္းအား မ႐ွိေတာ့လုိ႔ပါ။ ကၽြန္မတို႔ လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ အစၥလာမ္ေတြရဲ႕ ဘဝကို ကယ္တင္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ပါ အ႐ွင္’

‘ယာ အလႅာဟ္… အကိုက ေစာင့္ပါ ဆိုေတာ့လည္း ကၽြန္မ ေစာင့္ခဲ့ရတယ္။ အကိုက ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ဆိုရင္ လည္း ကၽြန္မ ေနခဲ့မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အကို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္တိုင္း လုပ္ရပ္တိုင္းကို ကၽြန္မ ေက်နပ္ ဂုဏ္ယူေနမွာပါ။ အကို႔ရဲ႕ ေ႐ွ႕ဘဝ ခရီးကိုလည္း ဒီ့ထက္မက တုိးတက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ေအးခ်မ္းသာယာမႈေတြ ေပးသနား ေတာ္မူပါ ယာ အလႅာဟ္… အာမင္းန္။



နီလာျမင့္ (ဒိန္းမတ္)
၃၀-၀၈-၂၀၁၅
႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားနဲ႔ ကမာၻသူ ကမာၻသားမ်ား
အားလံုး ေဘးဘယာ ကင္းကြာၿပီး ကိုယ့္ ၾကမၼာ
ကိုယ္ ဖန္တီး ႏိုင္ၾက ပါေစ။

RB News

MYARF
RB News
10.9.2015

Rohingya Eye

RB News
8.9.2015

သုိ႔

Peace Father

RB News
6.9.2015

Rohingya Eye
RB News
6.9.2015

MYARF
RB News

MYARF
RB News
5.9.2015

MYARF
RB News
5.9.2015

MYARF
RB News

၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တစ္သီးပုဂၢလ အျဖစ္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕နယ္က ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ ဦးေရႊေမာင္ကို ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ ပယ္ခ်ခဲ့တဲ့ အတြက္ ေက်နပ္မႈ မရိွေၾကာင္း စက္တင္ဘာ ၄ရက္မွာ ေျပာဆို ခဲ့ပါတယ္။

အေရွ႕အာရွနဲ႔ ပစိဖိတ္ ေရးရာ အေမရိကန္ လက္ေထာက္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး Daniel Russel နဲ႔အဖြ႔ဲ သမၼတ႐ံုး ဝန္ႀကီး ဦးစိုးသိန္းအား ေတြ႔ဆံုစဥ္။ (ဓာတ္ပံု- ညိဳအုန္းျမင့္)

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္ စာရငး္ ဆုိင္ရာ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ တခု အတြင္း စကား ေျပာေနသည့္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးပါတီ ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္မင္း။ ဇန္န၀ါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၄။

ကိုဉာဏ္ဝင္းေအာင္
ဗီြအုိေအျမန္မာပုိင္း
4.9.2015

ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ က်င္းပ မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဟာ ျပည္သူ လူထု ရဲ႕မဲဆႏၵေတြနဲ႔အညီ ရလဒ္ ထြက္ လာတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္မွသာ ျမန္မာအစိုးရက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို တကယ္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ႏိုင္ငံတကာက လက္ခံႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ အေရွ႕အာရွ နဲ႔ ပစိဖိတ္ေရးရာ အေမရိကန္ လက္ေထာက္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ၾကီး Daniel Russel က ျမန္မာ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံစဥ္ ေျပာဆို သြားပါတယ္။ ဒီသတင္း ကိုေတာ့ ကိုဉာဏ္ဝင္းေအာင္က တင္ျပပါမယ္ ။

အေမရိကန္ လက္ေထာက္ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး Daniel Russel ဟာ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီး ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကုိကို၊ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ ဥကၠဌ ဦးတင္ေအး၊ အစိုးရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖၚေဆာင္မႈအဖြဲ႔ ဒုကၠ႒ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းတို႔နဲ႔ ဒီကေန႔မွာ သီးျခားစီ ေတြ႔ဆုံခဲ့တာပါ။ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္း နဲ႔ ေတြ႔ဆုံစဥ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥ ၊ အပစ္ရပ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥေတြေပၚ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သေဘာထားေတြ ကို ရွင္းလင္းေျပာဆိုသြားပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လူထု လက္ခံႏိုင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိးျဖစ္မွသာ ျမန္မာအစိုးရ က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သိသာမွာျဖစ္တယ္လို႔ Daniel Russel က ၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းကို ေျပာဆုိေၾကာင္း အဲ့ဒီ့ေတြ႔ဆံုပြဲကို ကိုယ္တုိင္ တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာ MPC ရဲ့ တာ၀န္ရွိသူ တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးမင္းေဇာ္ဦးက ေျပာပါတယ္။

"အဓိက ကေတာ့ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္းတို႔ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေနနဲ႔ ဒီအဆင့္အထိ ေရာက္လာတဲ့အေပၚ သူတို႔အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေၾကာင္း သူတို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာသြားပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ လက္မွတ္ထိုးႏုိင္တဲ့အဆင့္အထိ ေရာက္ေအာင္ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဆက္လုပ္သြားဖို႔ သူတို႔အေနနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာသြားတာေပါ့ေနာ္။

ေနာက္တခုကေတာ့ Election ေပါ့။ အခုလက္ရွိ အစိုးရရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ဒီ Election က ေရခ်ိန္တခုအေနနဲ႔ ဒါကို ျပသသြားမွာပါ ဆိုတဲ့ သေဘာကို ေျပာပါ တယ္။ ဆိုလို တာက ဒီElection က လူထု လက္ခံႏိုင္တဲ့ တကယ့္ လူထုရဲ႕ မဲဆႏၵေတြနဲ႔အညီ ရလဒ္ ထြက္လာတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒါက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သေကၤတ သ႑ာန္ ေဆာင္မယ္ေပါ့ေနာ္ ဆိုတဲ့ ဒါကိုလည္း ေျပာသြားပါတယ္။

ဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္းဖက္က ျပန္လည္ရွင္းျပခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဦးမင္းေဇာ္ဦးက ေျပာတာက -

"အစိုးရဘက္က Agreement တခုျဖစ္လာတယ္ေပါ့ေနာ္။ အခု NCA (Nationwide Ceasefire Agreement) ၿပီးသြားတဲ့ အဆင့္အထိ ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္လိုမ်ိဳး ညိႇႏိႈင္းခဲ့တယ္ဆိုတာေတြ ရွင္းျပတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အခုက်န္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အားလံုးပါမွ လက္မွတ္ထိုးေရး၊ ဘယ္လိုနည္းလမ္း ရွာမလဲဆိုတဲ့ အေပၚမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ကေတာ့ အားလံုးပါဝင္ေရးဆိုတဲ့ မူကို မပစ္ပယ္ဘူး။ ဘယ္အဖြဲ႔ေတြက ဘယ္လိုအဆင့္မွာ ပါမလဲဆိုတာေတာ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ရွာၿပီး လုပ္သြားမယ္ဆိုတာေတာ့ ရွင္းျပသြားပါတယ္။"

လက္ေထာက္ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး Daniel Russel ဟာ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ကေန ၅ ရက္ထိ သူ႔ရဲ႕ ၃ ရက္ၾကာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ခရီးစဥ္ အတြင္း ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥ ၊ အပစ္ရပ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြကို ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ေရာ ႏုိင္ငံေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွား သူေတြနဲ႔ပါ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးသြားမယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အခုလို ႏုိင္ငံတကာအႀကီးအကဲေတြက ျမန္မာအစိုးရကို လာေရာက္ တိုက္တြန္း ေဆြးေႏြး ေပမယ့္လဲ ျမန္မာအစိုးရ ကိုယ္တုိင္က အေျပာင္းအလဲေတြ ကို ေဖၚေဆာင္တာ အားနည္းေနေသးတယ္လို႔ Gender Equality Network ရဲ႕ တာ၀န္ရွိသူတဦးျဖစ္တဲ့ မေမစပယ္ျဖဴက သုံးသပ္ေျပာဆိုပါတယ္။

"က်မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ က ျဖစ္သင့္တဲ့ အရာေတြ ဦးစားေပးသင့္တဲ့အရာေတြ ေပါ့ေနာ္ တုိက္တြန္းတာေတြ ကေတာ့ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက အဲ့ဒီ့ တုိက္တြန္းတဲ့ဟာေတြက တိုးလို႔ မေပါက္ဘူးလို႔ က်မတို႔ကေတာ့ အဲ့လိုျမင္တာပါပဲ။ အခု တႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္ တုိက္ခုိက္မႈ ရပ္စဲေရး သေဘာတူ စာခ်ဳပ္တို႔ ေနာက္ က်မတို႔ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒလို႔ေခၚတဲ့ ကိစၥေတြမွာ အေမရိကန္ သံရံုးအေနနဲ႔ေရာ အေမရိကန္အစိုးရအေနနဲ႔ေရာ က်မတို႔ အစိုးရကို တုိက္တြန္းတာေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ျဖစ္သင့္တဲ့ ဟာေတြကို သူတို႔ကို တုိက္တြန္းအားေပးေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္အထိကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေဝးေနဆဲပဲေပါ့ေနာ္။

အေမရိကန္ လက္ေထာက္ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး Daniel Russel ဟာ ေနျပည္ေတာ္က အျပန္ ညေနပိုင္းမွာေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္နဲ႔ ရန္ကုန္ၿမဳဳိ႕မွာ ေတြ႔ဆုံခဲ့ပါတယ္။ အျခားေသာ အရပ္ဖက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ စက္တင္ဘာ ၅ရက္ေန႔မွာ သီးျခားေတြ႔ဆုံသြားဖို႔ ရွိပါတယ္ ။

MYARF
RB News
3.9.0215

MYARF
RB News
3.9.2015

ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ လူမ်ိဳးတံုး သုတ္သင္ခံရမႈ သိရွိေရး ကြန္ဗင္းရွင္း
====================================