ပ်ားတို႔ဘ၀သဖြယ္ ရိုဟင္ဂ်ာ့ဘ၀
 |
| (ဓါတ္ပုံ - Lux Capio) |
RB ကဗ်ာ
29.5.2013
"ပ်ားတို႔ဘ၀သဖြယ္ ရိုဟင္ဂ်ာ့ဘ၀"
ဟိုေတာင္ ဒီေတာင္၊ ပ်ံ၀ဲရင္း
ဟိုပင္ ဒီပင္၊ လိုက္ၾကည့္ရင္း
ဟိုပန္းေပၚ ဒီပန္းေပၚ၊ နားသေယာင္ႏွင့္
မရပ္မနား ၀တ္မႈန္ ကူးရင္း
ႏွဳတ္သီးျဖင့္ သယ္လာ၊ ေသးငယ္အစက္
အခ်ိန္ယူၿပီး၊ ပ်ားအံုေဆာက္ၾက ….
အားခ်ိန္မရိွ
ပင္ပန္းမွန္းမသိ
ေနပူမိုးရြာ ေအးဒဏ္ခံ၍
ရိွသမွ်အားစိုက္ လုပ္ခဲ့ရၿပီးမို႔
ငါ့မွာတစ္ခါတစ္ခါ ေခါင္းမူးခဲ့ေသးတယ္
ငါ့မွာတစ္ခါတစ္ခါ ရင္နာခဲ့ေသးတယ္
ငါ့မွာတစ္ခါတစ္ခါ ဖ်ားနာခဲ့ေသးတယ္ ….
ယူနီေဖါင္းသမား ထိုအဖြဲ႔သား
ငါ့ပင္ပန္းမႈ ကိုယ္ခ်င္းမစာ
ငါ့အနာကို မသိေယာင္ေဆာင္
ငါ့ဒုကၡကို လစ္လ်ဴရွဳ၍
ေတြ႔သမွ်ပ်ားအံု အပိုင္စီး
ေအာက္ကေမႊးေပး အရိွန္ျပင္းမီး ….
ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီၿပီး ေဆာက္ခဲ့တဲ့အိမ္
မီႏွစ္ပိုင္းတြင္း ၿပိဳဖ်က္ဆင္ဖ်က္
မီးေလာင္ခံတဲ့ ပ်ားကေလးမ်ား
မီးအရိွန္ေၾကာင့္ ဆံုးသူဆံုးႏွင့္
ဟိုေ၀းေ၀းကို ေျပးသူေျပးႏွင့္ ….
ငါေမြးတဲ့ငါ့သားသမီး မ်က္ႏွာ
လွည့္ၾကည့္ခ်ိန္မရ ငါလွည့္ေျပးရ
ငါ့ရင္ပူေလာင္ ရင္ထဲနာခ်ိန္
ပ်ားရည္ရသူ ၿပံဳးလို႔ရႊင္လို႔ ….
ေၾသာ္ ….
"ေျမမ်ဳိ၍ လူမ်ဳိးမျပဳတ္
လူမ်ဳိမွ လူမ်ဳိးျပဳတ္သည္"
လ၀က ရံုးထဲ ဆိုင္းဘုတ္အတိုင္း
ငါ့လူမ်ဳိးေတြ အမ်ဳိခံေနရၿပီးလား ….
ငါ့လူမ်ဳိးေတြ မ်ဳိးျပဳတ္ခံေနရၿပီးလား ….
