မၾကာမၾကာ တီးဦးမယ္ (၁)
ယ်ာတင္ (MYARF)
RB News
RB News
1.6.2013
“မၾကာမၾကာ တီးဦးမယ္” က႑မွ ႀကိဳဆို ပါ၏။
ရခိုင္ၿပည္နယ္ တစ္ခုလံုးတြင္ နိစၥဓူ၀ၿဖစ္ပ်က္ ေနေသာ အေၾကာင္း အရာ မ်ားကို ဒီက႑မွ တင္ဆက္ ေပး သြား မည္ျဖစ္ ပါသည္။
မၾကာ မၾကာ တီးဦးမယ္ (၁)
အခ်ိန္က မနက္ ၉ နာရီခြဲ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕မွ အလယ္သံေက်ာ္ သြားလမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ လာ ေန ၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္မႀကီး တစ္ေယာက္ နာမက်န္း ျဖစ္ေန သည္ဟု သတင္း ၾကား၍ လူနာ သြားၾကည့္ ျခင္းပင္။ ကညင္ တန္းရြာကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ပန္းေတာျပင္ တံတား ကို ျဖတ္ေက်ာ္ ခဲ့ ၏။ တံတား အလြန္၌ နစက စခန္း၊ ထိုစ ခန္းေရွ႕ က ျဖတ္ေက်ာ္ ခိုက္ နစက တစ္ေယာက္မွ ႏႈတ္ ဆက္ သံ ျပဳ လာ သည္။
“ေဟ့ေကာင္ . . . ဘယ္ကလဲ”
“ၿမိဳ႕ထဲကပါ” လို႔ေျဖလိုက္ေတာ့ ေရႊ နစက က
“မွတ္ပံုတင္ျပ . . . ဘယ္သြားမွာလဲ” ဟု ျပန္ေမးလိုက္ ေသးသည္။
ကိုယ္ႏွင့္ တပ္ၾကပ္ မကြာ အၿမဲတမ္း ရိွေနေသာ အျဖဴေရာင္ သန္႔သန္႔ေလး မွတ္ပံုတင္ ကဒ္ကို အိတ္ထဲက ထုတ္ျပ လိုက္ရင္း ဘဂံုးနားရြာကို သြားမွာပါဟု ေျဖလိုက္၏။ မွတ္ပံုတင္ကို ဖတ္ၾကည့္ ၿပီးေနာက္ နစက ႀကီးက ကၽြန္ေတာ့ကို နာမည္ ေမးေန ေတာ့သည္။ “ေမာင္ေစာျမင့္” ပါဟု ေျပာလိုက္ေသာ္ နစကႀကီးတို႔ အဖြဲ႔သားမ်ား အားလံုး တစ္ၿပိဳင္နက္ ရယ္ေမာ လိုက္၏။ ပ်က္ရယ္ ျပဳသည့္ သေဘာ။ ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲ အားငယ္မႈ စိတ္ေတြ ၀င္ေရာက္ လာသည္။ “ကုလား နာမည္ေျပာ” နစကႀကီးမွ ထပ္ေမးသံ ထြက္ေပၚ လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္ သြား၏။ ဒီႏိုင္ငံ မွာေမြး၊ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေနတဲ့ ဒီႏိုင္ငံ၏ အရင္း အျမစ္ ကၽြန္ေတာ့ မွာ ကုလား နာမည္ ဟူ၍မရိွ။ ျမန္မာ နာမည္သာ ရိွသည္။ ေစာျမင့္ က ေစာျမင့္ ပါပဲ . . . ထပ္နာမည္ မရိွပါဘူးဟု ဆိုၾကည့္ေသာ္လည္း အဖတ္သာ တင္သည္။ နစကႀကီး၏ မ်က္လံုးသာ မီးေတာက္ လိုနီရဲ သြား၏။ လူကို ၀ါးမ်ိဳ ေနမည့္ အလား ပံုသ႑ာန္က ေၾကာက္မက္ ဖြယ္ေကာင္း လွသည္။ ငရဲျပည္က ဂိတ္ေစာင့္ မွာေတာင္ ဒီနစက ေတြထက္ သက္ညွာမႈ ပိုရိွဦး မည္မွာ အေသ အခ်ာပင္။ လူနာ သြားၾကည့္ ရမွာမို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ နစကမွ ေတာင္းခံ ေနသည့္ ေငြတစ္ေထာင္ ေလးကို မေပးခ်င္ လ်က္ေပး လိုက္ ရ ေတာ့သည္။
သြားၿပီ . . . တစ္ရက္ လုပ္ခ၏ တစ္၀က္။ ရခိုင္ ပဋိပကၡ စံုစမ္း စစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္မွ ညႊန္ၾကား ထားသည္ လားမသိ။
နစက စခန္း ေရွ႕မွာေတာ့
“လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ တို႔ရန္သူ” ဟု အနီေရာင္ ဘုတ္ေပၚ အျဖဴေရာင္ စာလံုး ေတြႏွင့္ ေသေသ ခ်ာခ်ာ တိတိ က်က် ေရးထား၏။ ထိုဆိုင္းဘုတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးလိုက္ မိေယာင္ ျဖစ္သြားသည္။
နစက၏ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ စကားမွာ
“သြားေတာ့ ကၽြန္ကုလား” တဲ့။
တစ္ေန႔ ဆိုေသာ အခ်ိန္ကို တမ္းတရင္း ဘဂံုးနား ရြာသို႔ ဦးတည္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္၏ ေျခလွမ္းကို စလိုက္ေတာ့ သည္။ ရင္ထဲ မွာေတာ့ အေတြးေပါင္း မ်ားစြာ တို႔ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ ေနသည္။
စာဖတ္ သူမ်ား က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ . . . .
(ယ်ာတင္)
သနားစရာဘဝေတြပါ
