မနက္စာ အ႐ွာထြက္ရာမွာ
ေရးသားသူ - ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB ကဗ်ာ
8.2.2017
ကြပ္ကဲေရးမွဴး ထုတ္ျပန္အမိန္႔
ျငင္းမသာ၍ အိမ္ကုိစြန္႔ခြာ
သူတစ္ပါးထံ ကပ္ခိုလႈံရင္း
ဒုကၡေသာင္းေပါင္း ရင္ဆိုင္ေနလ်က္
ဘဝေန႔ရက္ ျဖတ္သန္းေန၏။
တစ္ထပ္စားလွ်င္ ေနာက္တစ္ထပ္ငတ္
သည္ေန႔ကလည္း မနက္စာမ့ဲ
ငါးသန္ေသးႏုပ္ ရလို႔ရျငား
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ရင္ဝယ္ပိုက္လ်က္
ရြာအနားက ေခ်ာင္းကုိဆင္း၏။
အေမအိုကုိ ႐ွာေကြၽးခ်င္၍
တြန္းပိုက္ႏွင့္ငါ ေခ်ာင္းထဲ႐ုန္းခ်ိန္
မထင္မွတ္ဘဲ ငါ့နားထဲဝင္
"ေဟ့ေကာင္ကုလား ဒီကုိလာစမ္း"
အသံထြက္ရာ ေခ်ာင္းကမ္းစပ္ကုိ
တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။
စစ္ေရာင္ဝတ္စုံ ျခံဳထားသူမ်ား
သံျပင္းျပင္းျဖင့္ မိန္႔ေခၚလိုက္လွ်င္
သူတို႔ေ႐ွ႕ေမွာက္ သြားႏွင့္ခ့ဲ၏
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ခ်ီးျမႇင့္သည္က
ငါ့မ်က္ႏွာေပၚ လက္သီးမာမ်ား။
လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေနာက္သုိ႔ဆြဲ၍
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္
ေနာက္ေက်ာျပင္ကုိ ေျချဖင့္ကန္သည္
သည္လိုႏွင့္--
သူတို႔ေခၚရာ အသံတိတ္လ်က္
လူကေလးငါ လိုက္သြားရ၏။
စခန္းေရာက္လွ်င္ တိုင္ႏွင့္ခ်ည္ၿပီး
ေျချဖင့္လက္ျဖင့္ ညႇဥ္းပန္းခ့ဲသည္
သည္းသည္းမ့ဲမ့ဲ ငုိေတာင္းပန္လည္း
စစ္ဝတ္စုံႏွင့္ ယင္းတို႔မွာက
သနားမႈဟူ၍ အလ်င္းမရိွ။
ဖမ္းဆီးခ်ိန္က မနက္ ၈ နာရီခြဲ
လႊတ္ေပးခ်ိန္က ညေန ၄ နာရီခြဲ
ၾကားကာလမွာ ေရငတ္ေန၍
ေရတစ္ခြက္ငါ ေတာင္းခ့ဲေသာ္လည္း
ျပန္ရသည္က ပါး႐ိုက္တစ္ခ်က္ႏွင့္
"ေခြးဘဂၤလီ ေသေပေတာ့ကြ" တ့ဲ။
စားျခင္းမ့ဲလည္း ငါေနႏိုင္သည္
အိမ္ျပန္မေရာက္ ခ်စ္သားအတြက္
အေမတစ္ေယာက္ စိတ္ပူမည္ကုိ
ေတြးမိတိုင္းမွာ ရင္ထဲနာက်င္
ငါသည္--
အေမ၏ သည္းပြတ္ရတနာေလ။
လႊတ္မိန္႔ရ၍ အိမ္ျပန္ဖို႔ျပင္
လဲရာကထ ေျခလွမ္းလိုက္လွ်င္
ခႏၶာကုိယ္သည္ ဗုန္းဗုန္းေျမသုိ႔
ၿပိဳက်သည့္ကုိယ္ ျပန္မတ္ဖို႔ရန္
အႀကိမ္ႀကိမ္ငါ အားထုတ္ခ့ဲလည္း
ဒီခႏၶာက နာက်င္လြန္း၍
မတ္တတ္ရပ္ဖို႔ မည္သုိ႔မွ်မတတ္ႏိုင္ခ့ဲေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္--
တြားျခင္းတစ္ပုိင္း လွမ္းျခင္းတစ္ပိုင္း
ေျခလက္အစုံ အသုံးျပဳလ်က္
ငါ့အိမ္ရိွရာ... အေမ႐ွိရာသုိ႔
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ တေရြ႕ေရြ႕ခ်ီ
အိမ္ေရာက္ခ့ဲခ်ိန္ ေနဝင္ခါနီးၿပီေလ။
ဪ--
မနက္စာကုိ အ႐ွာထြက္သည္မွာ
ညေနစာပင္ ဖ်က္ဆီးခံရၿပီ
ငါ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူငယ္ေလး၏
ေတြ႔ၾကံဳရေသာ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈလည္း
သည္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္
ယုတ္မာပက္စက္ လွပါတကား။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္၊ က်ီးကန္းျပင္ေက်းရြာအုပ္စုမွ (၁၃) ႏွစ္အရြယ္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ကေလးသည္ ငါး႐ွာထြက္ရာတြင္ စစ္သားမ်ား၏ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး စစ္သားမ်ားက ၎လူငယ္ေလးကုိ လူမဆန္စြာ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခ့ဲသည့္ ျဖစ္ရပ္ကုိ ပုံေဖာ္ေရးဖြဲ႔ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကြပ္ကဲေရးမွဴး ထုတ္ျပန္အမိန္႔
ျငင္းမသာ၍ အိမ္ကုိစြန္႔ခြာ
သူတစ္ပါးထံ ကပ္ခိုလႈံရင္း
ဒုကၡေသာင္းေပါင္း ရင္ဆိုင္ေနလ်က္
ဘဝေန႔ရက္ ျဖတ္သန္းေန၏။
တစ္ထပ္စားလွ်င္ ေနာက္တစ္ထပ္ငတ္
သည္ေန႔ကလည္း မနက္စာမ့ဲ
ငါးသန္ေသးႏုပ္ ရလို႔ရျငား
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ရင္ဝယ္ပိုက္လ်က္
ရြာအနားက ေခ်ာင္းကုိဆင္း၏။
အေမအိုကုိ ႐ွာေကြၽးခ်င္၍
တြန္းပိုက္ႏွင့္ငါ ေခ်ာင္းထဲ႐ုန္းခ်ိန္
မထင္မွတ္ဘဲ ငါ့နားထဲဝင္
"ေဟ့ေကာင္ကုလား ဒီကုိလာစမ္း"
အသံထြက္ရာ ေခ်ာင္းကမ္းစပ္ကုိ
တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။
စစ္ေရာင္ဝတ္စုံ ျခံဳထားသူမ်ား
သံျပင္းျပင္းျဖင့္ မိန္႔ေခၚလိုက္လွ်င္
သူတို႔ေ႐ွ႕ေမွာက္ သြားႏွင့္ခ့ဲ၏
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ခ်ီးျမႇင့္သည္က
ငါ့မ်က္ႏွာေပၚ လက္သီးမာမ်ား။
လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေနာက္သုိ႔ဆြဲ၍
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္
ေနာက္ေက်ာျပင္ကုိ ေျချဖင့္ကန္သည္
သည္လိုႏွင့္--
သူတို႔ေခၚရာ အသံတိတ္လ်က္
လူကေလးငါ လိုက္သြားရ၏။
စခန္းေရာက္လွ်င္ တိုင္ႏွင့္ခ်ည္ၿပီး
ေျချဖင့္လက္ျဖင့္ ညႇဥ္းပန္းခ့ဲသည္
သည္းသည္းမ့ဲမ့ဲ ငုိေတာင္းပန္လည္း
စစ္ဝတ္စုံႏွင့္ ယင္းတို႔မွာက
သနားမႈဟူ၍ အလ်င္းမရိွ။
ဖမ္းဆီးခ်ိန္က မနက္ ၈ နာရီခြဲ
လႊတ္ေပးခ်ိန္က ညေန ၄ နာရီခြဲ
ၾကားကာလမွာ ေရငတ္ေန၍
ေရတစ္ခြက္ငါ ေတာင္းခ့ဲေသာ္လည္း
ျပန္ရသည္က ပါး႐ိုက္တစ္ခ်က္ႏွင့္
"ေခြးဘဂၤလီ ေသေပေတာ့ကြ" တ့ဲ။
စားျခင္းမ့ဲလည္း ငါေနႏိုင္သည္
အိမ္ျပန္မေရာက္ ခ်စ္သားအတြက္
အေမတစ္ေယာက္ စိတ္ပူမည္ကုိ
ေတြးမိတိုင္းမွာ ရင္ထဲနာက်င္
ငါသည္--
အေမ၏ သည္းပြတ္ရတနာေလ။
လႊတ္မိန္႔ရ၍ အိမ္ျပန္ဖို႔ျပင္
လဲရာကထ ေျခလွမ္းလိုက္လွ်င္
ခႏၶာကုိယ္သည္ ဗုန္းဗုန္းေျမသုိ႔
ၿပိဳက်သည့္ကုိယ္ ျပန္မတ္ဖို႔ရန္
အႀကိမ္ႀကိမ္ငါ အားထုတ္ခ့ဲလည္း
ဒီခႏၶာက နာက်င္လြန္း၍
မတ္တတ္ရပ္ဖို႔ မည္သုိ႔မွ်မတတ္ႏိုင္ခ့ဲေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္--
တြားျခင္းတစ္ပုိင္း လွမ္းျခင္းတစ္ပိုင္း
ေျခလက္အစုံ အသုံးျပဳလ်က္
ငါ့အိမ္ရိွရာ... အေမ႐ွိရာသုိ႔
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ တေရြ႕ေရြ႕ခ်ီ
အိမ္ေရာက္ခ့ဲခ်ိန္ ေနဝင္ခါနီးၿပီေလ။
ဪ--
မနက္စာကုိ အ႐ွာထြက္သည္မွာ
ညေနစာပင္ ဖ်က္ဆီးခံရၿပီ
ငါ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူငယ္ေလး၏
ေတြ႔ၾကံဳရေသာ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈလည္း
သည္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္
ယုတ္မာပက္စက္ လွပါတကား။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္၊ က်ီးကန္းျပင္ေက်းရြာအုပ္စုမွ (၁၃) ႏွစ္အရြယ္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ကေလးသည္ ငါး႐ွာထြက္ရာတြင္ စစ္သားမ်ား၏ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး စစ္သားမ်ားက ၎လူငယ္ေလးကုိ လူမဆန္စြာ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခ့ဲသည့္ ျဖစ္ရပ္ကုိ ပုံေဖာ္ေရးဖြဲ႔ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
 |
| (ဓါတ္ပုံ - Ro Arif Kassim Facebook) |
ကမာၻႀကီး ရင္နာမွာေပါ့ဗ်ာ
ေရးသားသူ -- ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB ကဗ်ာ
3.1.2017
ေႏြမိုးေဆာင္းဒဏ္ခံ ေနစရာအိမ္
မီးရိႈ႕ခံရ ျပာျဖစ္သြားလည္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရိွေနဆဲပဲေလ။
သားရဲ႕ဖတ္စာ မီးျပာထဲမွာ
က်န္ေကာင္းပါရဲ႕ လိုက္လို႔႐ွာမယ္
မီးစားၿပီးလို႔ တစ္ပိုင္းတစ္စေလ။
ေဖာင္တိန္တစ္ေခ်ာင္း တစ္ရာက်တာ
မမ်ားေပဘူး ခင္ဗ်ားဆိုလည္း
တစ္ျပားေတာင္မွ မက်န္ေတာ့ဘူးေလ။
အက်ႌအထည္ သားမဝတ္အား
ဝ႐ုန္းသုန္ကား အိမ္ကထြက္ရ
ျဖစ္ပါေစေတာ့ သားမဝတ္ခ်င္
လူ႔ဂုဏ္အေရ ျခံဳလို႔ရရင္
ေနေပ်ာ္တယ္ဆို ခင္ဗ်ားယုံမလား။
ေဟ့-- ဒီမွာ
ညီမေလးရဲ႕ အ႐ိုးေတြ႔ၿပီ
သိမ္းထားခ်င္လို႔ ေကာက္ခံခ့ဲရင္
တရားခံက သားမ်ားျဖစ္မလား။
ဟင့္-- ေျပာရင္းနဲ႔ က်ေနေလၿပီ
သားမ်က္ရည္လည္း ကုန္ခမ္းခါနီး
အခုထိ-
သားတို႔အိမ္ကုိ သားတို႔ကုိယ္တိုင္
မီးရိႈ႕တယ္လို႔ စြပ္စြဲေနရင္
ဒီကမာၻႀကီး ရင္နာမွာေပါ့ဗ်ာ။
ေႏြမိုးေဆာင္းဒဏ္ခံ ေနစရာအိမ္
မီးရိႈ႕ခံရ ျပာျဖစ္သြားလည္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရိွေနဆဲပဲေလ။
သားရဲ႕ဖတ္စာ မီးျပာထဲမွာ
က်န္ေကာင္းပါရဲ႕ လိုက္လို႔႐ွာမယ္
မီးစားၿပီးလို႔ တစ္ပိုင္းတစ္စေလ။
ေဖာင္တိန္တစ္ေခ်ာင္း တစ္ရာက်တာ
မမ်ားေပဘူး ခင္ဗ်ားဆိုလည္း
တစ္ျပားေတာင္မွ မက်န္ေတာ့ဘူးေလ။
အက်ႌအထည္ သားမဝတ္အား
ဝ႐ုန္းသုန္ကား အိမ္ကထြက္ရ
ျဖစ္ပါေစေတာ့ သားမဝတ္ခ်င္
လူ႔ဂုဏ္အေရ ျခံဳလို႔ရရင္
ေနေပ်ာ္တယ္ဆို ခင္ဗ်ားယုံမလား။
ေဟ့-- ဒီမွာ
ညီမေလးရဲ႕ အ႐ိုးေတြ႔ၿပီ
သိမ္းထားခ်င္လို႔ ေကာက္ခံခ့ဲရင္
တရားခံက သားမ်ားျဖစ္မလား။
ဟင့္-- ေျပာရင္းနဲ႔ က်ေနေလၿပီ
သားမ်က္ရည္လည္း ကုန္ခမ္းခါနီး
အခုထိ-
သားတို႔အိမ္ကုိ သားတို႔ကုိယ္တိုင္
မီးရိႈ႕တယ္လို႔ စြပ္စြဲေနရင္
ဒီကမာၻႀကီး ရင္နာမွာေပါ့ဗ်ာ။
ဘုရားသခင္ကုိ တိုင္ေျပာျပမယ္
ေရးသားသူ - ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB ကဗ်ာ
7.12.2016
သားက သိပ္ငယ္ေသးတယ္ေလ
သုံးမိုးသုံးေဆာင္းေတာင္ မျပည့္ေသးတ့ဲ အရြယ္ပါ။
ေလာကႀကီးရဲ႕အခ်ဳိအခါး
ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အေနအထား
ဘာဆိုဘာမွ မသိေသးတဲ့ အရြယ္ေလးပါပဲ။
ေလာကႀကီးကုိ ေရာက္လာခ့ဲၿပီးေနာက္ပိုင္း
အေမရဲ႕ရင္ခြင္နဲ႔ အိမ္ကပုခက္ကေလးထဲမွာပဲ
တစ္လွည့္စီ ခိုလံႈေနရတာေလ။
ဒါေပမယ့္--
ပုခက္ကေလးမွာ သား မေနရတာ
အခုဆို ရက္သတၱပတ္ သုံးပတ္ေက်ာ္ခ့ဲၿပီ။
ဒီေန႔ေတာ့--
ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္ေနတဲ့ သားကုိ
အေမ့က သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႕ပိုက္လို႔
ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲ လွမ္းေနတာ သား သတိျပဳမိတယ္။
ျမင့္တစ္ခါ နိမ့္တစ္လွည့္ အေမရဲ႕ေျခလွမ္းေတြေၾကာင့္
ရင္ခြင္ထဲ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတဲ့ ၾကားကပဲ
သားခႏၶာေသးေသးေလးက လႈပ္ခါေနလို႔။
အေမ ႐ွဳထုတ္တဲ့ ပင့္သက္ ပူပူ
သားမ်က္ႏွာေပၚ အဆက္မျပတ္ က်ေရာက္လို႔။
တစ္ခါတေလ မ်က္ရည္စက္ပူပူေရာ့ပဲေလ။
အေမရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ မုန္တိုင္းတိုက္ေနဘိအလား
အေမရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ ငလ်င္လႈပ္ေနၿပီဘိအလား
အေမ ေမာဟုိက္ေနၿပီ...
အေမရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း ဆူညံေနၿပီ။
ဪ... သား သတိရၿပီ
အေမက ပန္းနာ ေရာဂါသည္ကုိး။
×××××
အခုက ေရေပၚေလွ်ာက္ေနသံ ၾကားရၿပီ။
ေဟာ... အေမ တစ္ခုခုေပၚ တက္ထိုင္လိုက္ၿပီ။
ဘုရားသခင္ကုိ အေမ တသေနၿပီ။
ေနေရာင္မရိွတာ အပထား...
လေရာင္ေလးေတာင္ ပိတ္ပိတ္ေပ်ာက္ေနတယ္။
အေမေရ ...
ဘာေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္ကုိဦးတည္သြားေနတာလဲ
ဟစ္ေအာ္ ေမးလိုက္တ့ဲအခါေပါ့
အေမက --
သူ႔သားျမတ္အစုံ ဖုံးအုပ္ထားတဲ့ အဝတ္ကုိ ဟေပးခ့ဲတယ္
သူ႔သားေလး ႏို႔ငတ္ေနတယ္မ်ား ထင္ခ့ဲတာလား။
သားငုိသံကုိ အေမ ဘာသာ မျပန္တတ္ခ့ဲတာ
ဒီတစ္ခါ ပထမဆုံး အႀကိမ္ပါပဲ။
ေဟာ ... အေမ မဟုတ္တဲ့ လူစိမ္းေတြရဲ႕အသံ
မၾကားခ်င္းဘဲ သား နားထဲ ဆူဆူညံညံ။
အေမတိုက္တဲ့ ႏို႔ပူပူ တစ္ေအာင့္စုပ္ၿပီးေနာက္
အေမရဲ႕ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးထဲမွာ သားအိပ္ေပ်ာ္သြားေလၿပီ။
×××××
" ဒုိင္း... ဒုိင္း ... ဒုိင္း ဒုိင္း ..."
အဆက္မျပတ္ ေပါက္ကြဲသံမ်ား
သား ႏိုးေနခ်ိန္ ...
အေမရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ မဟုတ္ေတာ့
ေရငန္ေတြ သားပါးစပ္ထဲသုိ႔ ဒလေဟာ စီးဝင္လုိ႔။
သားကုိ ေရငန္မတိုက္ပါနဲ႔လား
ခုနက အေမတိုက္တဲ့ ႏို႔ပူပူ ေသာက္ခ့ဲတာေလ။
အေမေရ ...သားကုိ ခ်န္ရစ္လို႔ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ
သားကုိ ေရငန္ အတင္း တိုက္ေနတာ
သား ဝမ္းေတာင္ ေပါက္ကြဲလုမတတ္ ျဖစ္ေနၿပီ။
အေမေရ...သားေနသာတဲ့ အေမရဲ႕ရင္ခြင္ ဘယ္မွာလဲ။
××××
"ရက္စက္လိုက္တာဗ်ာ..."
"လူ႔စိတ္မရိွလိုက္တာဗ်ာ..."
"ဒီကေလးမွာ ဘာအျပစ္ရိွလို႔လဲ..."
"သနားလိုက္တာဗ် ..."
လူစိမ္းေတြ... သားမသိတဲ့ လူေတြ။
ဒီလူေတြ ဘာေျပာေနတာပါလိ္မ့္။
ဘယ္သူက ရက္စက္တာလဲ
ဘယ္သူက လူ႔စိတ္မရိွတာလဲ
သားက ဘာအျပစ္က်ဴးလြန္လို႔ အျပစ္ရိွရမွာလဲ
ဘယ္သူက သနားစရာ ျဖစ္ေနတာလဲ
သား ... နားကုိမလည္ဘူး။
အိပ္ရာကုိ လက္နဲ႔စမ္းေနမွေတာ့
အေမရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္အစား
ေအးစက္တဲ့ ရႊံ႕ေျမေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးပဲ ေတြ႔မိ။
ဟာ!!! ဒီလူေတြ...
သားကုိ ဘယ္ဆီ ခ်ီယူသြားေနတာလဲ
အေမရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ လက္ေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။
ဟာ!!! ပိတ္စျဖဴ ...
သားကုိ ဘာလို႔ ဝတ္ေပးတာလဲ။
ဟာ!!! ေျမတြင္းတစ္ခု ...
ဟာ!!! သားကုိ ထည့္ေပးၿပီ ...
ဟာ!!! ေျမဖို႔ ေပးေနၿပီ ...
အေမေရ ... သားကုိ လာကယ္ပါဦးလား။
ဘာအျပစ္က်ဴးလြန္လို႔ ေျမျမဳပ္ေနတာလဲ။
ဟြန္႔... ဒီလူေတြ ဘယ္သူမွ မေျဖဘူး။
ဪ...သားကုိ ဒင္းတို႔ ဘယ္သူမွ မလိုေတာ့မွ
သားက သိပ္ငယ္ေသးတယ္ေလ
သုံးမိုးသုံးေဆာင္းေတာင္ မျပည့္ေသးတ့ဲ အရြယ္ပါ။
ေလာကႀကီးရဲ႕အခ်ဳိအခါး
ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အေနအထား
ဘာဆိုဘာမွ မသိေသးတဲ့ အရြယ္ေလးပါပဲ။
ေလာကႀကီးကုိ ေရာက္လာခ့ဲၿပီးေနာက္ပိုင္း
အေမရဲ႕ရင္ခြင္နဲ႔ အိမ္ကပုခက္ကေလးထဲမွာပဲ
တစ္လွည့္စီ ခိုလံႈေနရတာေလ။
ဒါေပမယ့္--
ပုခက္ကေလးမွာ သား မေနရတာ
အခုဆို ရက္သတၱပတ္ သုံးပတ္ေက်ာ္ခ့ဲၿပီ။
ဒီေန႔ေတာ့--
ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္ေနတဲ့ သားကုိ
အေမ့က သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႕ပိုက္လို႔
ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲ လွမ္းေနတာ သား သတိျပဳမိတယ္။
ျမင့္တစ္ခါ နိမ့္တစ္လွည့္ အေမရဲ႕ေျခလွမ္းေတြေၾကာင့္
ရင္ခြင္ထဲ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတဲ့ ၾကားကပဲ
သားခႏၶာေသးေသးေလးက လႈပ္ခါေနလို႔။
အေမ ႐ွဳထုတ္တဲ့ ပင့္သက္ ပူပူ
သားမ်က္ႏွာေပၚ အဆက္မျပတ္ က်ေရာက္လို႔။
တစ္ခါတေလ မ်က္ရည္စက္ပူပူေရာ့ပဲေလ။
အေမရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ မုန္တိုင္းတိုက္ေနဘိအလား
အေမရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ ငလ်င္လႈပ္ေနၿပီဘိအလား
အေမ ေမာဟုိက္ေနၿပီ...
အေမရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း ဆူညံေနၿပီ။
ဪ... သား သတိရၿပီ
အေမက ပန္းနာ ေရာဂါသည္ကုိး။
×××××
အခုက ေရေပၚေလွ်ာက္ေနသံ ၾကားရၿပီ။
ေဟာ... အေမ တစ္ခုခုေပၚ တက္ထိုင္လိုက္ၿပီ။
ဘုရားသခင္ကုိ အေမ တသေနၿပီ။
ေနေရာင္မရိွတာ အပထား...
လေရာင္ေလးေတာင္ ပိတ္ပိတ္ေပ်ာက္ေနတယ္။
အေမေရ ...
ဘာေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္ကုိဦးတည္သြားေနတာလဲ
ဟစ္ေအာ္ ေမးလိုက္တ့ဲအခါေပါ့
အေမက --
သူ႔သားျမတ္အစုံ ဖုံးအုပ္ထားတဲ့ အဝတ္ကုိ ဟေပးခ့ဲတယ္
သူ႔သားေလး ႏို႔ငတ္ေနတယ္မ်ား ထင္ခ့ဲတာလား။
သားငုိသံကုိ အေမ ဘာသာ မျပန္တတ္ခ့ဲတာ
ဒီတစ္ခါ ပထမဆုံး အႀကိမ္ပါပဲ။
ေဟာ ... အေမ မဟုတ္တဲ့ လူစိမ္းေတြရဲ႕အသံ
မၾကားခ်င္းဘဲ သား နားထဲ ဆူဆူညံညံ။
အေမတိုက္တဲ့ ႏို႔ပူပူ တစ္ေအာင့္စုပ္ၿပီးေနာက္
အေမရဲ႕ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးထဲမွာ သားအိပ္ေပ်ာ္သြားေလၿပီ။
×××××
" ဒုိင္း... ဒုိင္း ... ဒုိင္း ဒုိင္း ..."
အဆက္မျပတ္ ေပါက္ကြဲသံမ်ား
သား ႏိုးေနခ်ိန္ ...
အေမရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ မဟုတ္ေတာ့
ေရငန္ေတြ သားပါးစပ္ထဲသုိ႔ ဒလေဟာ စီးဝင္လုိ႔။
သားကုိ ေရငန္မတိုက္ပါနဲ႔လား
ခုနက အေမတိုက္တဲ့ ႏို႔ပူပူ ေသာက္ခ့ဲတာေလ။
အေမေရ ...သားကုိ ခ်န္ရစ္လို႔ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ
သားကုိ ေရငန္ အတင္း တိုက္ေနတာ
သား ဝမ္းေတာင္ ေပါက္ကြဲလုမတတ္ ျဖစ္ေနၿပီ။
အေမေရ...သားေနသာတဲ့ အေမရဲ႕ရင္ခြင္ ဘယ္မွာလဲ။
××××
"ရက္စက္လိုက္တာဗ်ာ..."
"လူ႔စိတ္မရိွလိုက္တာဗ်ာ..."
"ဒီကေလးမွာ ဘာအျပစ္ရိွလို႔လဲ..."
"သနားလိုက္တာဗ် ..."
လူစိမ္းေတြ... သားမသိတဲ့ လူေတြ။
ဒီလူေတြ ဘာေျပာေနတာပါလိ္မ့္။
ဘယ္သူက ရက္စက္တာလဲ
ဘယ္သူက လူ႔စိတ္မရိွတာလဲ
သားက ဘာအျပစ္က်ဴးလြန္လို႔ အျပစ္ရိွရမွာလဲ
ဘယ္သူက သနားစရာ ျဖစ္ေနတာလဲ
သား ... နားကုိမလည္ဘူး။
အိပ္ရာကုိ လက္နဲ႔စမ္းေနမွေတာ့
အေမရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္အစား
ေအးစက္တဲ့ ရႊံ႕ေျမေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးပဲ ေတြ႔မိ။
ဟာ!!! ဒီလူေတြ...
သားကုိ ဘယ္ဆီ ခ်ီယူသြားေနတာလဲ
အေမရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ လက္ေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။
ဟာ!!! ပိတ္စျဖဴ ...
သားကုိ ဘာလို႔ ဝတ္ေပးတာလဲ။
ဟာ!!! ေျမတြင္းတစ္ခု ...
ဟာ!!! သားကုိ ထည့္ေပးၿပီ ...
ဟာ!!! ေျမဖို႔ ေပးေနၿပီ ...
အေမေရ ... သားကုိ လာကယ္ပါဦးလား။
ဘာအျပစ္က်ဴးလြန္လို႔ ေျမျမဳပ္ေနတာလဲ။
ဟြန္႔... ဒီလူေတြ ဘယ္သူမွ မေျဖဘူး။
ဪ...သားကုိ ဒင္းတို႔ ဘယ္သူမွ မလိုေတာ့မွ
သားလည္း ေျမႀကီးေအာက္ သြားေနပါရေစ။
အ့ဲဒီအရပ္မွာ--
သားနဲ႔ ပုံပန္းသ႑ာန္တူတဲ့
ဆီးရီးယားက အီလန္ကူရ္ဒီနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔လို႔ေနေတာ့မယ္။
×××××
ဒါေပမယ့္--
ေမာပန္းလို႔ ႐ွဴထုတ္တဲ့
အေမရဲ႕ ပင့္သက္ပူပူ အေၾကာင္း...
ရင္ဘတ္ေပါက္ထြက္လုမတတ္ ဆူညံခ့ဲတဲ့
အေမရဲ႕ ပန္းနာေပါက္ခ့ဲမႈ အေၾကာင္း ...
အေမ က်မိတဲ့ မ်က္ရည္စက္ပူပူေတြ အေၾကာင္း....
"ဒုိင္း...ဒိုင္း" အသံေၾကာင့္
အေမနဲ႔ခြဲကြာခ့ဲရတ့ဲ အေၾကာင္း...
သား ဝမ္းေပါက္ထြက္ေလာက္ေအာင္
ေရငန္ အတင္းတိုက္ေကြၽးခ့ဲတဲ့ အေၾကာင္း...
အရာရာကုိ... အေသးစိတ္...တစ္ခုမက်န္
ဘုရားသခင္ကုိ သား ... တိုင္ေျပာျပမယ္။
သား... ဧကန္ တိုင္ေျပာျပမယ္။
ယ်ာတင္(႐ိုဟင္းသား)
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ား၊ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကုိ မခံႏိုင္၍ ေလွျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ ဘဂၤလားေဒ႐ွ္႕သုိ႔ သြားေနစဥ္ ဒီဇင္ဘာလ (၄)ရက္ေန႔၌ ပင္လယ္အလယ္တြင္ ေရတပ္၏ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေလွျမဳပ္ခ့ဲ၍ အသက္ဆုံးသြားခ့ဲ႐ွာသူ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ကေလးငယ္မ်ားအေၾကာင္းကုိပံုေဖာ္ၿပီး ခံစားေရးဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အ့ဲဒီအရပ္မွာ--
သားနဲ႔ ပုံပန္းသ႑ာန္တူတဲ့
ဆီးရီးယားက အီလန္ကူရ္ဒီနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔လို႔ေနေတာ့မယ္။
×××××
ဒါေပမယ့္--
ေမာပန္းလို႔ ႐ွဴထုတ္တဲ့
အေမရဲ႕ ပင့္သက္ပူပူ အေၾကာင္း...
ရင္ဘတ္ေပါက္ထြက္လုမတတ္ ဆူညံခ့ဲတဲ့
အေမရဲ႕ ပန္းနာေပါက္ခ့ဲမႈ အေၾကာင္း ...
အေမ က်မိတဲ့ မ်က္ရည္စက္ပူပူေတြ အေၾကာင္း....
"ဒုိင္း...ဒိုင္း" အသံေၾကာင့္
အေမနဲ႔ခြဲကြာခ့ဲရတ့ဲ အေၾကာင္း...
သား ဝမ္းေပါက္ထြက္ေလာက္ေအာင္
ေရငန္ အတင္းတိုက္ေကြၽးခ့ဲတဲ့ အေၾကာင္း...
အရာရာကုိ... အေသးစိတ္...တစ္ခုမက်န္
ဘုရားသခင္ကုိ သား ... တိုင္ေျပာျပမယ္။
သား... ဧကန္ တိုင္ေျပာျပမယ္။
ယ်ာတင္(႐ိုဟင္းသား)
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ား၊ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကုိ မခံႏိုင္၍ ေလွျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ ဘဂၤလားေဒ႐ွ္႕သုိ႔ သြားေနစဥ္ ဒီဇင္ဘာလ (၄)ရက္ေန႔၌ ပင္လယ္အလယ္တြင္ ေရတပ္၏ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေလွျမဳပ္ခ့ဲ၍ အသက္ဆုံးသြားခ့ဲ႐ွာသူ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ကေလးငယ္မ်ားအေၾကာင္းကုိပံုေဖာ္ၿပီး ခံစားေရးဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
"မငုိပါနဲ႔ သားေလး"
ေရးသားသူ - ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB News
18.11.2016
သားေလးေရ...
အိမ္ေတြလည္း မရိွေတာ့ၿပီ။
ခႏၶာမွာပါတဲ့ အဝတ္ကလြဲၿပီး ဘာဆိုဘာမွ မရိွေတာ့တာပါ သား။
သားအေဖလည္း မနက္က အဖမ္းခံရေလၿပီ။
ဒါေပမယ့္ မငုိပါနဲ႔ သားေလး။
သားကုိ တိုက္ႏိုင္တဲ့ သားျမတ္တစ္စုံ
အေမ့မွာ ယခုထိ ရိွႏွင့္ေနတုန္းပဲေလ။
သားေလးေရ...
ဒီဇင္ဘာလ နီးလာေတာ့ ခ်မ္းခိုက္လာတာ မဆန္းပါဘူး။
သဘာဝတရားကုိ အေမတို႔ မလြန္ဆန္ ႏိုင္ဘူးေလ။
ခ်မ္းမယ့္အခ်ိန္မွာ ခ်မ္းမွာပဲ။
ခ်မ္းလြန္းလို႔ သားေလး ခႏၶာကုိ ခ်ဴံးလိုက္တာေတာ့
အေမ့ရင္ထဲ နာက်င္ေစတာေပါ့ သား။
သားကုိ ျခံဳရတဲ့ အဝတ္စုပ္ေတြေတာင္
မီးစားခံဘဝေရာက္ခ့ဲရတာေလ။
ဒါေပမယ့္ မငုိပါနဲ႔ သားေလး။
သားကုိ အေႏြးဓာတ္ေပးႏိုင္တဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခု
အေမ့မွာ ယခုထိ ရိွႏွင့္ေနတုန္းပဲေလ။
သားေလးေရ...
သားေလးကုိ လႊဲတဲ့ ပုခက္ကေလးလား။
သားေလးကစားေဖာ္ အ႐ုပ္ေတြလား။
အ့ဲဒါေတြလည္း မီးကုိ မိတ္ဖြဲ႔ရခ့ဲၿပီ။
ဒါေပမယ့္ မငုိပါနဲ႔ သားေလး။
သားကုိ လႊဲႏိုင္တဲ့ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္
အေမ့မွာ ယခုထိ ရိွႏွင့္ေနတုန္းပဲေလ။
သားေလးေရ...
သားေလးႀကီးလာရင္ အေဖကုိ လိုက္မ႐ွာပါနဲ႔။
သားအေဖက ျပန္လာခြင့္မရတဲ့
မရဏခရီးကုိ ေရာက္ခ့ဲရၿပီ။
သားေလးႀကီးလာရင္ အေမကုိလည္း လိုက္မ႐ွာပါနဲ႔။
အေမလည္း မၾကာခင္
ေလာကႀကီးမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရလိမ့္မယ္။
မုဒိမ္းက်င့္ခံရတုန္း ဘာလို႔ မတုန္ျပန္ခ့ဲတာလဲ ဆိုၿပီး
သားသာ ခဏခဏ ေမးျဖစ္ခ့ဲရင္
အေမ့မွာ သားကုိ ေျဖစရာ မရိွ ျဖစ္ေနမွာေလ။
သားကုိကယ္ဖို႔ အေမ ေပးဆပ္ရတာ သားရယ္လို႔ေျပာရင္
အ့ဲဒီ အခ်ိန္ သား ဘယ္လိုခံစားေနမလဲ။
အေမ ကုိယ္ခ်င္းစားတတ္တယ္ သား။
တကယ္ေတာ့ အေမ့အတြက္
သားထက္ ဘယ္အရာကမွ မပုိပါဘူး။
တစ္ခုပဲ အေမမွာပါရေစ သား။
သားကုိ အေမ ကယ္ေပးတာ တန္ရေအာင္
အေမတို႔ မတရားခံခ့ဲရတာေတြအတြက္
တရားမွ်တမႈ ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္ဖို႔
တရားသျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားပါေလ။
အငုိ တိတ္ပါေတာ့ သားေလး။
သားေလးေရ...
အိမ္ေတြလည္း မရိွေတာ့ၿပီ။
ခႏၶာမွာပါတဲ့ အဝတ္ကလြဲၿပီး ဘာဆိုဘာမွ မရိွေတာ့တာပါ သား။
သားအေဖလည္း မနက္က အဖမ္းခံရေလၿပီ။
ဒါေပမယ့္ မငုိပါနဲ႔ သားေလး။
သားကုိ တိုက္ႏိုင္တဲ့ သားျမတ္တစ္စုံ
အေမ့မွာ ယခုထိ ရိွႏွင့္ေနတုန္းပဲေလ။
သားေလးေရ...
ဒီဇင္ဘာလ နီးလာေတာ့ ခ်မ္းခိုက္လာတာ မဆန္းပါဘူး။
သဘာဝတရားကုိ အေမတို႔ မလြန္ဆန္ ႏိုင္ဘူးေလ။
ခ်မ္းမယ့္အခ်ိန္မွာ ခ်မ္းမွာပဲ။
ခ်မ္းလြန္းလို႔ သားေလး ခႏၶာကုိ ခ်ဴံးလိုက္တာေတာ့
အေမ့ရင္ထဲ နာက်င္ေစတာေပါ့ သား။
သားကုိ ျခံဳရတဲ့ အဝတ္စုပ္ေတြေတာင္
မီးစားခံဘဝေရာက္ခ့ဲရတာေလ။
ဒါေပမယ့္ မငုိပါနဲ႔ သားေလး။
သားကုိ အေႏြးဓာတ္ေပးႏိုင္တဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခု
အေမ့မွာ ယခုထိ ရိွႏွင့္ေနတုန္းပဲေလ။
သားေလးေရ...
သားေလးကုိ လႊဲတဲ့ ပုခက္ကေလးလား။
သားေလးကစားေဖာ္ အ႐ုပ္ေတြလား။
အ့ဲဒါေတြလည္း မီးကုိ မိတ္ဖြဲ႔ရခ့ဲၿပီ။
ဒါေပမယ့္ မငုိပါနဲ႔ သားေလး။
သားကုိ လႊဲႏိုင္တဲ့ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္
အေမ့မွာ ယခုထိ ရိွႏွင့္ေနတုန္းပဲေလ။
သားေလးေရ...
သားေလးႀကီးလာရင္ အေဖကုိ လိုက္မ႐ွာပါနဲ႔။
သားအေဖက ျပန္လာခြင့္မရတဲ့
မရဏခရီးကုိ ေရာက္ခ့ဲရၿပီ။
သားေလးႀကီးလာရင္ အေမကုိလည္း လိုက္မ႐ွာပါနဲ႔။
အေမလည္း မၾကာခင္
ေလာကႀကီးမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရလိမ့္မယ္။
မုဒိမ္းက်င့္ခံရတုန္း ဘာလို႔ မတုန္ျပန္ခ့ဲတာလဲ ဆိုၿပီး
သားသာ ခဏခဏ ေမးျဖစ္ခ့ဲရင္
အေမ့မွာ သားကုိ ေျဖစရာ မရိွ ျဖစ္ေနမွာေလ။
သားကုိကယ္ဖို႔ အေမ ေပးဆပ္ရတာ သားရယ္လို႔ေျပာရင္
အ့ဲဒီ အခ်ိန္ သား ဘယ္လိုခံစားေနမလဲ။
အေမ ကုိယ္ခ်င္းစားတတ္တယ္ သား။
တကယ္ေတာ့ အေမ့အတြက္
သားထက္ ဘယ္အရာကမွ မပုိပါဘူး။
တစ္ခုပဲ အေမမွာပါရေစ သား။
သားကုိ အေမ ကယ္ေပးတာ တန္ရေအာင္
အေမတို႔ မတရားခံခ့ဲရတာေတြအတြက္
တရားမွ်တမႈ ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္ဖို႔
တရားသျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားပါေလ။
အငုိ တိတ္ပါေတာ့ သားေလး။
"ႏွလုံးသားေတြ မီးတင္ရိႈ႕ေနတာ ရပ္တန္႔ပါ"
ေရးသားသူ - ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB News
November 17, 2016
ေနအိမ္ဆိုတာ-
ေႏြးေထြးမႈေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့
လွပၿပီး ခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းတဲ့
အမိုးအကာနဲ႔ ေနစရာေလး တစ္ခုပါ။
မိသားစုဆိုတာ-
ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့
လွပတဲ့ အစုအဖြဲ႔ေလးတစ္ခုပါ။
မိသားစုဝင္ေတြ-
တစ္စုတစ္ဖြဲ႔ ထမင္း ဝုိင္းစားတာတို႔ ....
သားငယ္ေလးက အေမ့ အေပြ႔အပိုက္ထဲ
အိပ္ေမာရင္း ခ်မ္းေျမ့မႈ စည္းစိမ္ ခံစားတာတို႔ ...
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ စေနာက္ေပ်ာ္ပါးတာတို႔ ...
ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အခ်င္းခ်င္း
ခ်စ္စႏိုး ရန္ျဖစ္ရင္း ေမတၱာပြားတာတို႔ ...
အေဖက ႐ိုက္ရင္ အေမ ရင္ထဲတိုးဝင္တာတို႔ ...
အေမက႐ိုက္ရင္ အေဖ့ရင္ထဲ ေျပးဝင္ခိုတာတို႔က
မိသားစု ဝင္ေတြရဲ႕ လုပ္ေနက် သင္ခန္းစာေတြပါပဲ။
အခုေတာ့-
အ့ဲလို ေနအိမ္ေတြကုိ အၿငိဳးႀကီးစြာ မီးတင္ရိႈ႕ေနေတာ့
အ့ဲလို ေမတၱာအသုိက္အျမံဳထဲ ေနေနတဲ့ မိသားစုလည္း
တကြဲတျပား ျဖစ္ေနရတာေပါ့ဟ။
အ့ဲဒီ ေနအိမ္ေတြ မီးရိႈ႕ခံရတာနဲ႔ အတူတူ
မိသားစု ေမတၱာအသုိက္အျမံဳလည္း ျပာက်သြားတယ္
ခ်မ္းေျမ့မႈ အလုံစံုလည္း ျပာက်သြားတယ္
မ်က္ရည္ေတြ က်လြန္းလို႔ ခႏၶာထဲ ေ႐ဓာတ္ခမ္းသြားတယ္။
ၾကည့္ေလ-
အေဖ့ကုိ ႐ိုက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးကာ လက္ထိပ္ခတ္၍ ေခၚသြား
အေမက အမ်ဳိးအိမ္တစ္အိမ္မွာ သြားခိုလႈံေနရ
အစ္ကုိက ထြက္ေျပးတိမ္းေ႐ွာင္ေနရ
အစ္မက မုဒိမ္းက်င့္ခံရလို႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ စီရင္သြား
ႏို႔စုိ႔ကေလး ညီေမာင္ကုိ အေမ့အေပြ႕ထဲက လုယူၿပီး
တကြၽမ္းကြၽမ္း ေလာင္ေနတဲ့ မီးထဲ ပစ္ခ်
က်ေနာ္ကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ စပါးစုိက္ခင္းထဲမွာ
အစာေရစာမ့ဲ မ်က္ရည္မွာ အရည့္ျပည့္
ႏွလုံးသားမွာ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲေနတာေလ။
ဒီလို တကြဲတျပားျဖစ္ခ့ဲရျခင္း ေနာက္ဆက္တြဲဟာ-
အရယ္အေမာ အစား အငုိအေႂကြး
အခ်မ္းအေျမ့ အစား အပူအပန္
စည္းစိမ္မႈ အစား ဒုကၡခံေနရမႈ
စေသာ ေျပာမဆုံးတဲ့ ေသာကေရာက္မႈ ဝမ္းနည္းရမႈေတြ
နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ခံစားေနရတာပဲေလ။
ဒီမွာ-
ငါတို႔ရဲ႕ ေမတၱာ အသုိက္အျမံဳေလး
ငါတို႔ရဲ႕ မိုးကာ ခ်မ္းကာ ေနအိမ္ေလး
ငါတို႔ရဲ႕ မိသားစု ခိုစရာေလးကုိ မီးတင္ရိႈ႕ေနတာေတြ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဆက္လက္မက်ဴးလြန္ပါနဲ႔ဟ။
အ့ဲဒီ ေနအိမ္ေတြနဲ႔ မီးရိႈ႕ခံရတာနဲ႔ အတူတူ
ငါတို႔ ႏွလုံးသားေတြလည္း အတူတူ ေလာင္ကြၽမ္းသြားလို႔ပါ။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး-
ငါတို႔အိမ္ေတြ ... ငါတို႔ ႏွလုံးသားေတြကုိ
အၿငိဳးတႀကီး မီးတင္ရိႈ႕ေနတာေတြ
ရပ္-တန္႔-က ရပ္-တန္႔-ပါ-ေတာ့။
သင္တို႔ လူသားဆန္ရင္ေပါ့ေလ။
 |
| (ဓါတ္ပုံ - စုိးေဇယ်ာထြန္း / ရုိက္တာ) |
ငါတို႔အေပၚ ျဖတ္သန္းသြားခ့ဲၿပီ
ေမာင္ဇာနည္ (MYARF)
RB ကဗ်ာ
30.10.2016
နာမည္ေတာင္ မမွည့္ရေသးတဲ့ ႏို႔စို႔ကေလးကုိ
မိခင္ရင္အုံထဲက ဆတ္ခနဲ လုယူၿပီး
တဝုန္းဝုန္း ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ မီးလွ်ံထဲ ပစ္ခ်ေတာ့
အၿငိဳးႀကီးစြာ ေလာင္ကြ်မ္းျခင္းခံလုိက္ရတယ္။
ထိုက့ဲသုိ႔ေသာ အခ်ိန္အခါလည္း
ငါတို႔အေပၚ ျဖတ္သန္းသြားခ့ဲၿပီ။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အစာေရစာျပတ္လပ္လို႔
ေဘးမကင္းတာကုိ သိရက္သားနဲ႔
ဘဝဆိုးက လြတ္ေျမာက္ဖို႔အေရး
မခိုင္ခန္႔တဲ့ စက္ေလွေပၚတက္လိုက္ရေပမယ့္
ေနာက္ဆံုး မီွခိုရာကမ္းကို မေရာက္ႏိုင္ဘဲ
တစ္မိသားစုလုံး ပင္လယ္ထဲနစ္ျမဳပ္ခံလိုက္ရတယ္။
ထိုက့ဲသုိ႔ေသာ အခ်ိန္အခါလည္း
ငါတို႔အေပၚ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၿပီ။
ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ သုံးလတာ ကာလ
အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးဟာ
စစ္သားေတြရဲ႕အုပ္စုဖြဲ႔ တျပံဳးျပံဳး တဏွာေျဖခ့ဲမႈေအာက္
ေသြးတသြင္သြင္ျဖင့္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခံလိုက္ရတယ္။
ထိုက့ဲသုိ႔ေသာ အခ်ိန္အခါလည္း
ငါတို႔အေပၚ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ျပီ။
ဘဝရဲ့ အခ်ဳိအခါးေတာင္ မသိေသးတဲ့
ခ်စ္စရာ ခုႏွစ္တန္းေက်ာင္းသားကေလး
စစ္သားေတြရဲ႕ အနီးကပ္ ပစ္ခတ္ခံရၿပီး
အေၾကာင္းမ့ဲ အသက္႐ံႈးဆံုးခံလိုက္ရတယ္။
ထိုက့ဲသုိ႔ေသာ အခ်ိန္အခါလည္း
ငါတို႔အေပၚ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၿပီ။
မိမိ ခိုစရာအိမ္ေလး မီးရိႈ႕ခံရလို႔
အိုးမ့ဲအိမ္မဲ့ေနတဲ့ အပ်ဳိစင္မိန္းကေလး
နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ဳိး ေနအိမ္ကုိ ေျပးခိုလံႈခ်ိန္
စီးနင္းဝင္လာတဲ့ စစ္သားေတြရဲ႕
အၾကိမ္ၾကိမ္အုပ္စုဖြဲ႕ မုဒိမ္းက်င့္ခံရကာ
ေဆးကုသမႈ ခံယူခြင့္မသာခ့ဲတဲ့ေနာက္
ေလာကႀကီးကုိ ေက်ာခိုင္းသြားခ့ဲရတယ္။
ထိုက့ဲသုိ႔ေသာ အခ်ိန္အခါလည္း
ငါတို႔အေပၚ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၿပီ။
ရြာလံုးကြၽတ္ မီး႐ိႈ႕ခံရစဥ္
အိုမင္းမစြမ္း ျဖစ္ေနတဲ့ အဘိုးအဘြားေတြ
႐ုန္းထြက္လာႏိုင္ျခင္း မတတ္နိုင္႐ွာတဲ့အခါ
မီးေတာင္အလား ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ မီးထဲ
ျပာက်သြားခ့ဲ ရတယ္။
ထိုက့ဲသုိ႔ေသာ အခ်ိန္အခါလည္း
ငါတို႔အေပၚ ျဖတ္သန္းသြားခ့ဲၿပီ။
ဪ... ငါတို႔အေပၚ
ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖတ္သန္းသြားခ့ဲျပီလား။
ညွဥ္းပန္းႏိွပ္စက္ခံရမႈမွာ နိႈင္းစရာဆိုလို႔
ေဟာဒီက ငါတို႔နဲ႔ငါတို႔သာ ရိွမယ္ထင္တယ္။
ဒါေပမယ့္...
ျဖစ္ခ့ဲျပီးသမွ် အရာရာကုိ
ေလာကဓံရဲ႕စမ္းသပ္မႈလို႔ မွတ္ယူရင္း
ခံစားခ်က္ခါးခါးေလးေတြကို
သည္းခံမႈနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ရင္း
ဘဝကုိ အသက္ဆက္ေနရတဲ့ ငါတို႔ကုိ
အၾကမ္းဖက္သမား သမုတ္ေနတာကေတာ့
ခင္ဗ်ားတို႔ သိပ္လြန္လြန္းပါတယ္ဗ်။
႐ုိ-ဘဝ ျပကၡဒိန္
ေရးသားသူ - ရုိဟင္းစုိးမုိး၀င္း
RB ကဗ်ာ
23.10.2016
( ၁ )
ဘဝ ႕ ႕ ႕
႐ုိဟင္ဂ်ာ့ဘဝတဲ႔ ႕ ႕ ႕
ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ျပည္တြင္းစစ္မွာ
ႏွိပ္စက္မွဳဒဏ္အလီလီကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္လာခဲ႔ရ
ခ်ဳိးျဖဴ ငွက္ရဲ႕ ကူသံသာကုိ
နားစြင့္ဖုိ႔ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔။
( ၂ )
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဖန္တီးထားတဲ႔ သံဆူးစက္ကြင္းထဲ
ရံဖန္ရံခါ ေဝ႔လည္ကာျဖင့္
တစ္ဘဝစာ ေသြးနဲ႔ေခြ်းနဲ႔ ရင္းခဲ့တဲ့
ဘဝစုိက္ခင္းၾကီးဟာ
အျမစ္ျပဳတ္မတတ္ နင္းေခ်ခံရျပီ ။
( ၃ )
အိပ္ေရးမဝတဲ႔ စကၡဳ အလႊာထဲ
ေခြးေသဝက္ေသ ေသၾကရတဲ့
ငါ့လူမ်ဳိးရဲ႕ အနိ႒ာ႐ုံျမင္ကြင္းၾကီးဟာ
ေဟာလီးဝုဒ္ ဇတ္ကားေကာင္းတစ္ကားလုိ
ဘဝ ႕ ႕ ႕
႐ုိဟင္ဂ်ာ့ဘဝတဲ႔ ႕ ႕ ႕
ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ျပည္တြင္းစစ္မွာ
ႏွိပ္စက္မွဳဒဏ္အလီလီကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္လာခဲ႔ရ
ခ်ဳိးျဖဴ ငွက္ရဲ႕ ကူသံသာကုိ
နားစြင့္ဖုိ႔ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔။
( ၂ )
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဖန္တီးထားတဲ႔ သံဆူးစက္ကြင္းထဲ
ရံဖန္ရံခါ ေဝ႔လည္ကာျဖင့္
တစ္ဘဝစာ ေသြးနဲ႔ေခြ်းနဲ႔ ရင္းခဲ့တဲ့
ဘဝစုိက္ခင္းၾကီးဟာ
အျမစ္ျပဳတ္မတတ္ နင္းေခ်ခံရျပီ ။
( ၃ )
အိပ္ေရးမဝတဲ႔ စကၡဳ အလႊာထဲ
ေခြးေသဝက္ေသ ေသၾကရတဲ့
ငါ့လူမ်ဳိးရဲ႕ အနိ႒ာ႐ုံျမင္ကြင္းၾကီးဟာ
ေဟာလီးဝုဒ္ ဇတ္ကားေကာင္းတစ္ကားလုိ
ၾကည့္႐ွဳရ ရသေျမွာက္ရဲ႕လားလုိ႕
ရင္နာေၾကကြဲစြာ စစ္တမ္းေကာက္ခ်င္မိပါရဲ႕ ။
( ၄ )
ငွက္ကေလးေတြေတာင္
ေနဝင္ခ်ိန္ဆုိ အိပ္တန္းတက္ဝံ႔ျပီ
လိေမၼာ္ေရာင္ျဖာက်တဲ႔ ဆည္းဆာမွာ
ငါ့လူမ်ဳိးေတြဟာ ႕ ႕ ႕
သားပုိက္ေကာင္တစ္ေကာင္လုိ
ရင္ေသြးေလးေတြကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္ကာျဖင့္
အသက္လု စြန္႔ေျပးၾကရတဲ႔ ေခတ္ေရစီးက
ပသာဒဂုဏ္ေျမွာက္ပါရဲ႕ဟင္! ။
( ၅ )
မင္ရည္က်ဲသြားရမယ့္ ဒုိင္ယာရီမွာ
ရင့္ေနတဲ႔အနာေတြက တသြင္သြင္စီးလာေနက်
ေသြးစြန္းေတြနဲ႕ ျခစ္ရာထင္ခဲ႔ျပီ ။
( ၆ )
ကုိးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲလုိ ရသမေျမွာက္တဲ႕
ရင္နင့္ဖြယ္ ႐ုိ_ဇာတ္လမ္းေတြ
မွ်ေဝခ်င္တာက တပုံၾကီး႐ွိျငားလဲ
ထိမိေအာင္ ခ်ျပဖုိ႔
စကားလုံးက ႐ွာရခက္ေသးရဲ႕ ။
( ၇ )
စာနာစိတ္ညႊန္းကိန္း ေမတၱာဓာတ္ထိန္း ၊
လူသားစိတ္တည္ အမုန္းဓာတ္ျပယ္တဲ႕
ျပကၡဒိန္တစ္ခုကုိ
ေသငယ္ေဇာေမ်ာေနစဥ္ခဏဝယ္
ေတြ႕ျမင္ရပါေစသား ႕ ႕ ႕ ။
ရင္နာေၾကကြဲစြာ စစ္တမ္းေကာက္ခ်င္မိပါရဲ႕ ။
( ၄ )
ငွက္ကေလးေတြေတာင္
ေနဝင္ခ်ိန္ဆုိ အိပ္တန္းတက္ဝံ႔ျပီ
လိေမၼာ္ေရာင္ျဖာက်တဲ႔ ဆည္းဆာမွာ
ငါ့လူမ်ဳိးေတြဟာ ႕ ႕ ႕
သားပုိက္ေကာင္တစ္ေကာင္လုိ
ရင္ေသြးေလးေတြကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္ကာျဖင့္
အသက္လု စြန္႔ေျပးၾကရတဲ႔ ေခတ္ေရစီးက
ပသာဒဂုဏ္ေျမွာက္ပါရဲ႕ဟင္! ။
( ၅ )
မင္ရည္က်ဲသြားရမယ့္ ဒုိင္ယာရီမွာ
ရင့္ေနတဲ႔အနာေတြက တသြင္သြင္စီးလာေနက်
ေသြးစြန္းေတြနဲ႕ ျခစ္ရာထင္ခဲ႔ျပီ ။
( ၆ )
ကုိးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲလုိ ရသမေျမွာက္တဲ႕
ရင္နင့္ဖြယ္ ႐ုိ_ဇာတ္လမ္းေတြ
မွ်ေဝခ်င္တာက တပုံၾကီး႐ွိျငားလဲ
ထိမိေအာင္ ခ်ျပဖုိ႔
စကားလုံးက ႐ွာရခက္ေသးရဲ႕ ။
( ၇ )
စာနာစိတ္ညႊန္းကိန္း ေမတၱာဓာတ္ထိန္း ၊
လူသားစိတ္တည္ အမုန္းဓာတ္ျပယ္တဲ႕
ျပကၡဒိန္တစ္ခုကုိ
ေသငယ္ေဇာေမ်ာေနစဥ္ခဏဝယ္
ေတြ႕ျမင္ရပါေစသား ႕ ႕ ႕ ။
အသတ္ခံ သားႏွစ္ေယာက္ မိခင္၏ အျဖစ္
ေရးသားသူ - ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB ကဗ်ာ
14.10.2016
ထိုေန႔မနက္က မိုးေတြ တဖြဲ႔ဖြဲ႔ရြာလို႔
ေနမင္းကလည္း ပုံမွန္ပဲ အေ႐ွ႕ရပ္ဝန္းမွထြက္လာခ့ဲၿပီ။
ပုံမွန္မဟုတ္တာ တစ္ခုလည္း က်မတို႔အတြက္ ျဖစ္ခ့ဲသည္။
က်မတို႔ရြာေလးကုိ စစ္သားေတြက ဝုိင္းလိုက္တာေလ။
ဒီေတာ့--
အိမ္နီးနားခ်င္းလို က်မမိသားစုလည္း အိမ္ထဲမွာ ေနၾကရတာေပါ့။
အျပင္ဘယ္သူ ထြက္ရဲမွာေလေနာ္။
စစ္သားေတြ ေနရာယူထားပုံက တတိယကမာၻစစ္ ဆင္ႏႊဲမည့္ သ႑ာန္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္--
သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အလည္ေရာက္လာတဲ့ သားမက္ အတြက္ မနက္စာအျဖစ္
မေန႔ညက ႂကြင္းက်န္ခ့ဲတဲ့ ထမင္းကုိ
က်မ ေၾကာ္ေနခ့ဲသည္။
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရဲ႕ တီးတိုးသံေတြ
က်မနားထဲ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဝင္လာခ့ဲတာကုိ နားစြင့္ေနရင္းေပါ့။
"စစ္သားေတြ မ်ားလိုက္တာ
ဘာလုပ္မလဲ မသိဘူးေနာ္တဲ့"။
က်မ စုိးရိမ္ခ့ဲေပမယ့္ လြန္ကဲျခင္း အလ်ဥ္းမရိွ။
စစ္သားေတြ အိမ္ကုိလာဝင္စစ္လည္း စိတ္ပူစရာမရိွဘူး။
က်မတို႔ အိမ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အက်ဳိးယုတ္မယ့္ ဘာဆိုဘာမွ မရိွ။
အေျခအေနကုိ နားစြင့္ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း
မိသားစုအတြက္ မနက္စာကုိ က်မျပင္ဆင္ေနဆဲပါ။
ေနာက္ နာရီတစ္ခ်ဳိ႕စာ အနာဂါတ္ကုိပဲ
က်မ ႀကိဳတင္သိရိွ ခ့ဲလွ်င္။
၉ ရက္ေန႔ညမွာ ျဖစ္ပြားခ့ဲတဲ့ ေနရာနဲ႔ က်မတို႔ရြာက
၆ မိုင္ေတာင္ ေဝးေနသည္ကုိး။
က်မတို႔ရြာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။
စစ္သားက စစ္ေဆးေရးဝင္လုပ္လည္း က်မစိတ္မပူဘူး။
ေတြးမိတုန္း အသံတစ္ခုထက္ေပၚလို႔လား
အသံထြက္လာရာကုိ လွည့္ၾကည့္ေတာ့
က်မတို႔အိမ္ေ႐ွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚ စစ္သားတစ္စု
က်မၾကက္သီးေတြ ျဖန္းခနဲ ထလို႔။
ေၾကာက္ရြံ႕မႈက အသည္းႏွလုံးကုိ ေအးခနဲျဖစ္ေစလို႔။
ေၾကာ္ေနတဲ့ ထမင္းကုိ ေမႊေနတဲ့ ေယာက္မ
က်မလက္ထဲက ျပဳတ္က်သြားခ့ဲၿပီ။
က်မ ခႏၶာက ဘာလို႔တုန္လာခ့ဲသလဲ။
နႈတ္ဖ်ားကလည္း အသံမထြက္လာဘူးေလ။
ဆံြ႔အ ျဖစ္ေနခ်ိန္ကာလ
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ကုိ
စစ္သားေတြက အိမ္ကေခၚထုတ္ၿပီး ေခၚသြားၿပီ။
စစ္သားေခၚရာ လိုက္ေနတဲ့
သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔သားမက္ေနာက္ လိုက္ရမလား။
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္မွာ
ဘာအျပစ္ရိွလို႔ပါလိမ့္လို႔ စစ္သားေတြကုိ ေမးရမလား။
အေတြးက ေခါင္းထဲ သေႏၶတည္လာခ်ိန္မွာပဲ
သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္တို႔က မနီးမေဝးသုိ႔ေရာက္ေလၿပီ။
ေ႐ွ႕နဲ႔ေနာက္က စစ္သားေတြရဲ႕ အလယ္မွာ
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ပါ။
အသိတရားေခါင္းထဲ ေရာက္လာခ်ိန္
က်မ သားနဲ႔ သားမက္ေနာက္ ေျပးသြားဖို႔ ဟန္ျပင္သည္။
ေနမင္းကလည္း ပုံမွန္ပဲ အေ႐ွ႕ရပ္ဝန္းမွထြက္လာခ့ဲၿပီ။
ပုံမွန္မဟုတ္တာ တစ္ခုလည္း က်မတို႔အတြက္ ျဖစ္ခ့ဲသည္။
က်မတို႔ရြာေလးကုိ စစ္သားေတြက ဝုိင္းလိုက္တာေလ။
ဒီေတာ့--
အိမ္နီးနားခ်င္းလို က်မမိသားစုလည္း အိမ္ထဲမွာ ေနၾကရတာေပါ့။
အျပင္ဘယ္သူ ထြက္ရဲမွာေလေနာ္။
စစ္သားေတြ ေနရာယူထားပုံက တတိယကမာၻစစ္ ဆင္ႏႊဲမည့္ သ႑ာန္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္--
သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အလည္ေရာက္လာတဲ့ သားမက္ အတြက္ မနက္စာအျဖစ္
မေန႔ညက ႂကြင္းက်န္ခ့ဲတဲ့ ထမင္းကုိ
က်မ ေၾကာ္ေနခ့ဲသည္။
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရဲ႕ တီးတိုးသံေတြ
က်မနားထဲ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဝင္လာခ့ဲတာကုိ နားစြင့္ေနရင္းေပါ့။
"စစ္သားေတြ မ်ားလိုက္တာ
ဘာလုပ္မလဲ မသိဘူးေနာ္တဲ့"။
က်မ စုိးရိမ္ခ့ဲေပမယ့္ လြန္ကဲျခင္း အလ်ဥ္းမရိွ။
စစ္သားေတြ အိမ္ကုိလာဝင္စစ္လည္း စိတ္ပူစရာမရိွဘူး။
က်မတို႔ အိမ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အက်ဳိးယုတ္မယ့္ ဘာဆိုဘာမွ မရိွ။
အေျခအေနကုိ နားစြင့္ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း
မိသားစုအတြက္ မနက္စာကုိ က်မျပင္ဆင္ေနဆဲပါ။
ေနာက္ နာရီတစ္ခ်ဳိ႕စာ အနာဂါတ္ကုိပဲ
က်မ ႀကိဳတင္သိရိွ ခ့ဲလွ်င္။
၉ ရက္ေန႔ညမွာ ျဖစ္ပြားခ့ဲတဲ့ ေနရာနဲ႔ က်မတို႔ရြာက
၆ မိုင္ေတာင္ ေဝးေနသည္ကုိး။
က်မတို႔ရြာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။
စစ္သားက စစ္ေဆးေရးဝင္လုပ္လည္း က်မစိတ္မပူဘူး။
ေတြးမိတုန္း အသံတစ္ခုထက္ေပၚလို႔လား
အသံထြက္လာရာကုိ လွည့္ၾကည့္ေတာ့
က်မတို႔အိမ္ေ႐ွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚ စစ္သားတစ္စု
က်မၾကက္သီးေတြ ျဖန္းခနဲ ထလို႔။
ေၾကာက္ရြံ႕မႈက အသည္းႏွလုံးကုိ ေအးခနဲျဖစ္ေစလို႔။
ေၾကာ္ေနတဲ့ ထမင္းကုိ ေမႊေနတဲ့ ေယာက္မ
က်မလက္ထဲက ျပဳတ္က်သြားခ့ဲၿပီ။
က်မ ခႏၶာက ဘာလို႔တုန္လာခ့ဲသလဲ။
နႈတ္ဖ်ားကလည္း အသံမထြက္လာဘူးေလ။
ဆံြ႔အ ျဖစ္ေနခ်ိန္ကာလ
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ကုိ
စစ္သားေတြက အိမ္ကေခၚထုတ္ၿပီး ေခၚသြားၿပီ။
စစ္သားေခၚရာ လိုက္ေနတဲ့
သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔သားမက္ေနာက္ လိုက္ရမလား။
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္မွာ
ဘာအျပစ္ရိွလို႔ပါလိမ့္လို႔ စစ္သားေတြကုိ ေမးရမလား။
အေတြးက ေခါင္းထဲ သေႏၶတည္လာခ်ိန္မွာပဲ
သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္တို႔က မနီးမေဝးသုိ႔ေရာက္ေလၿပီ။
ေ႐ွ႕နဲ႔ေနာက္က စစ္သားေတြရဲ႕ အလယ္မွာ
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ပါ။
အသိတရားေခါင္းထဲ ေရာက္လာခ်ိန္
က်မ သားနဲ႔ သားမက္ေနာက္ ေျပးသြားဖို႔ ဟန္ျပင္သည္။
မိုးႀကိဳးပစ္သံအလား အသံတစ္သံ
က်မ နားထဲသုိ႔ တစ္ခ်ိန္တည္း ဝင္လာခ့ဲသည္။
က်မ ဒူးေတြ တုန္လြန္းေနၿပီး
ေျခလွမ္းေတြ ရပ္သြားခ့ဲၿပီ။
က်မ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဗုန္းဗုန္း လဲက်သြားေလၿပီ။
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ေတြ ဘယ္မွာလဲ။
အားယူကာ စဥ္းစားတုန္းေပါ့
ဒုတိယေျမာက္ ေသနတ္ပစ္သံ
က်မနားထဲသုိ႔ ခါးသီးစြာ ဝင္ေရာက္လာခ့ဲၿပီ။
က်မ အသိတရားေတြလည္း
ဒုတိယေျမာက္ ေသနတ္ပစ္သံနဲ႔အတူ တံုးသြားခ့ဲၿပီေလ။
အခ်ိန္က မနက္ ၉ နာရီခြဲခန္႔
က်မ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးဘီဝဲယာကုိ စမ္းကုိင္မိ။
စိုစြတ္ေနတာက က်မ အဝတ္အစားမ်ား
ေခါင္းေပၚက ဆံေကသာမ်ား
မ်က္စိကုိ အားယူဖြင့္မိခ်ိန္
သမီးက ကတိုက္ကရ ေမးလာသည္
"အေမသတိရၿပီးလားတဲ့"။
က်မ ဘယ္မွာလဲ
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ ဘယ္မွာလဲ
စစ္သားေတြေရာ ဘယ္မွာလဲ။
က်မ ေဘးနားက သမီးရဲ႕မ်က္လုံးေတြေတာ့
ေရကန္ ျဖစ္ေနၿပီ။
ေျမးေလးေတြကလည္း ငုိေနသည္။
က်မ အိမ္မွာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
က်မ ေသခ်ာ စဥ္းစားရခက္ေန၏။
အသံေတြ ဗေလာင္ဆူေနၿပီ။
က်မ မၾကားခ်င္ဆုံး အသံမ်ား က်မနားထဲ တိုးေဖာက္လာသည္။
"သား ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ရဲ႕ အေလာင္းေတြ
ေျမႀကီးေပၚ လဲေလ်ာင္းေနၿပီ"တဲ့။
"ဘာ!!!"
က်မ ထလာခ့ဲသည္။
လူေတြ က်မကုိ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထား၏။
က်မ ဟစ္ငုိခြင့္ရခ်င္လည္း
လူတစ္ေယာက္က က်မပါးစပ္ကုိ သူ႔လက္နဲ႔ အတင္း ပိတ္ထားလိုက္သည္။
အသံထြက္ရင္ ျပန္ေရာက္လာမယ္တဲ့။
"က်မ သားေတြနဲ႔ သားမက္ကုိ ယူလာေပးပါ"
က်မ ေတာင္းဆိုခ်က္ ဘယ္သူမွ ျဖည့္ဆည္းမေပး။
ဘယ္သူမွ အိမ္ျပင္ မထြက္ရဲဘူးေျပာသည္။
က်မ အရာရာကုိ နားလည္လာခ့ဲၿပီ။
ၿပီးလွ်င္ က်မ အိပ္ေမာက်သြားတာလား
ဒုတိယအႀကိမ္ သတိလစ္သြားတာလား
က်မ ဘယ္သိမလဲ။
က်မ ႏိုးလာခ်ိန္မွာ
က်မ ေၾကာ္ထားတဲ့ ထမင္းၾကာ္ကုိေတြ႕သည္
အ့ဲဒီထမင္းေၾကာ္ကုိ ေကြၽးမယ့္ က်မသားေတြနဲ႔ သားမက္ကုိေတာ့
က်မ မေတြ႔ခ့ဲရပါ။
"အေလာင္းကုိ စစ္သားေတြ ကားေပၚတင္ၿပီး ယူသြားတယ္"
ထိုစကားတစ္စြန္႔တစ္ပဲ က်မနားထဲ
ယေန႔ထိ တစ္ရစ္ရစ္ က်န္ေနဆဲပါ။
က်မသားေတြနဲ႔ သားမက္ကုိေတြ႔ရင္
အိမ္ျပန္လာၾကဖို႔ ေျပာေပးပါ။
က်မ သူတို႔ကုိ--
ျပင္းျပင္းျပျပ သတိရေနတယ္လို႔လည္း
ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာေပးပါေနာ္။
* ေအာက္တိုဘာလ (၁၀) ရက္ေန႔၌ စစ္သားမ်ားက အိမ္မွေခၚထုတ္ၿပီး အနီးကပ္ ေသနတ္ပစ္ သတ္ျဖတ္လိုက္သည့္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ႏွင့္ ၂၀ ႏွစ္အရြယ္ အျပစ္မ့ဲ ကေလးမ်ား၏ မိခင္ေနရာကုိ ဝင္ခံစားၿပီးေရးဖြဲ႔ပါသည္။
က်မ နားထဲသုိ႔ တစ္ခ်ိန္တည္း ဝင္လာခ့ဲသည္။
က်မ ဒူးေတြ တုန္လြန္းေနၿပီး
ေျခလွမ္းေတြ ရပ္သြားခ့ဲၿပီ။
က်မ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဗုန္းဗုန္း လဲက်သြားေလၿပီ။
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ေတြ ဘယ္မွာလဲ။
အားယူကာ စဥ္းစားတုန္းေပါ့
ဒုတိယေျမာက္ ေသနတ္ပစ္သံ
က်မနားထဲသုိ႔ ခါးသီးစြာ ဝင္ေရာက္လာခ့ဲၿပီ။
က်မ အသိတရားေတြလည္း
ဒုတိယေျမာက္ ေသနတ္ပစ္သံနဲ႔အတူ တံုးသြားခ့ဲၿပီေလ။
အခ်ိန္က မနက္ ၉ နာရီခြဲခန္႔
က်မ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးဘီဝဲယာကုိ စမ္းကုိင္မိ။
စိုစြတ္ေနတာက က်မ အဝတ္အစားမ်ား
ေခါင္းေပၚက ဆံေကသာမ်ား
မ်က္စိကုိ အားယူဖြင့္မိခ်ိန္
သမီးက ကတိုက္ကရ ေမးလာသည္
"အေမသတိရၿပီးလားတဲ့"။
က်မ ဘယ္မွာလဲ
က်မ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ ဘယ္မွာလဲ
စစ္သားေတြေရာ ဘယ္မွာလဲ။
က်မ ေဘးနားက သမီးရဲ႕မ်က္လုံးေတြေတာ့
ေရကန္ ျဖစ္ေနၿပီ။
ေျမးေလးေတြကလည္း ငုိေနသည္။
က်မ အိမ္မွာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
က်မ ေသခ်ာ စဥ္းစားရခက္ေန၏။
အသံေတြ ဗေလာင္ဆူေနၿပီ။
က်မ မၾကားခ်င္ဆုံး အသံမ်ား က်မနားထဲ တိုးေဖာက္လာသည္။
"သား ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သားမက္ရဲ႕ အေလာင္းေတြ
ေျမႀကီးေပၚ လဲေလ်ာင္းေနၿပီ"တဲ့။
"ဘာ!!!"
က်မ ထလာခ့ဲသည္။
လူေတြ က်မကုိ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထား၏။
က်မ ဟစ္ငုိခြင့္ရခ်င္လည္း
လူတစ္ေယာက္က က်မပါးစပ္ကုိ သူ႔လက္နဲ႔ အတင္း ပိတ္ထားလိုက္သည္။
အသံထြက္ရင္ ျပန္ေရာက္လာမယ္တဲ့။
"က်မ သားေတြနဲ႔ သားမက္ကုိ ယူလာေပးပါ"
က်မ ေတာင္းဆိုခ်က္ ဘယ္သူမွ ျဖည့္ဆည္းမေပး။
ဘယ္သူမွ အိမ္ျပင္ မထြက္ရဲဘူးေျပာသည္။
က်မ အရာရာကုိ နားလည္လာခ့ဲၿပီ။
ၿပီးလွ်င္ က်မ အိပ္ေမာက်သြားတာလား
ဒုတိယအႀကိမ္ သတိလစ္သြားတာလား
က်မ ဘယ္သိမလဲ။
က်မ ႏိုးလာခ်ိန္မွာ
က်မ ေၾကာ္ထားတဲ့ ထမင္းၾကာ္ကုိေတြ႕သည္
အ့ဲဒီထမင္းေၾကာ္ကုိ ေကြၽးမယ့္ က်မသားေတြနဲ႔ သားမက္ကုိေတာ့
က်မ မေတြ႔ခ့ဲရပါ။
"အေလာင္းကုိ စစ္သားေတြ ကားေပၚတင္ၿပီး ယူသြားတယ္"
ထိုစကားတစ္စြန္႔တစ္ပဲ က်မနားထဲ
ယေန႔ထိ တစ္ရစ္ရစ္ က်န္ေနဆဲပါ။
က်မသားေတြနဲ႔ သားမက္ကုိေတြ႔ရင္
အိမ္ျပန္လာၾကဖို႔ ေျပာေပးပါ။
က်မ သူတို႔ကုိ--
ျပင္းျပင္းျပျပ သတိရေနတယ္လို႔လည္း
ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာေပးပါေနာ္။
* ေအာက္တိုဘာလ (၁၀) ရက္ေန႔၌ စစ္သားမ်ားက အိမ္မွေခၚထုတ္ၿပီး အနီးကပ္ ေသနတ္ပစ္ သတ္ျဖတ္လိုက္သည့္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ႏွင့္ ၂၀ ႏွစ္အရြယ္ အျပစ္မ့ဲ ကေလးမ်ား၏ မိခင္ေနရာကုိ ဝင္ခံစားၿပီးေရးဖြဲ႔ပါသည္။
"RSO အၾကမ္းဖက္သမားလားဟင္"
ေရးသားသူ - ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB ကဗ်ာ
13.10.2016
13.10.2016
အႏွစ္ႏွစ္ အလလေပါ့
ေသြးစက္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္းၿပီး
ေဆာက္ခ့ဲတဲ့ အိမ္ကေလးမွာ
ငါတို႔မိသားစုေတြ ျပံဳးတူ ငုိတူ
ေအးတူ ပူအမွ် ေအးခ်မ္းစြာ ေနခ့ဲဖူးတယ္။
အခုေတာ့ေလ ...
ထိုအိမ္ကုိ သူတို႔တစ္ေတြက
ရယ္လ်က္ေမာလ်က္ မီးတင္ရိႈ႕ေနေလၿပီ။
ငါတို႔ရဲ႕အိမ္နန္းေတာ္ကုိ
မီးကတျမံဳျမံဳ ၿမိဳခ်ေနခ်ိန္ ....
သူတို႔တစ္ေတြက ေအာင္ပြဲခံအခမ္းအနားေတြ
သုိက္သုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ က်င္းပေနေလၿပီ။
ညီေလးကုိ ဘယ္ဖက္ပခုံးေပၚ
ညီမေလးကုိ ညာဖက္ပခုံးေပၚ
ထမ္းပိုးလို႔ ငါတို႔ ထြက္ေျပးေနရၿပီေလ။
အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနတဲ့ အေမအတြက္
ေသျခင္းတရားဟာ
သူတို႔ပစ္လႊတ္တဲ့ အၿငိဳးျပည့္ခ်ည္ဆံနဲ႔အတူ
ေရာက္လာခ့ဲတာက ကံၾကမၼာ လားဟင္။
"အေမအတြက္ မစုိးရိမ္ပါနဲ႔ ...
သာတို႔ပဲ လြတ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ"
အေမေျပာခ့ဲတဲ့ ေနာက္ဆုံး မွားတမ္းစကား
ငါတို႔နားထဲ ထပ္ခါတေလေလ ပဲ့ထင္ဟပ္လို႔ေန။
လြတ္ေျမာက္မႈတစ္ခုက ငါတို႔ေ႐ွ႕မွာ ရိွေနပါအံ့ ...
ခိုစရာ လံႈစရာ ေနရာေလးတစ္ခု
ငါတို႔နဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ရိွေကာင္းပါအံ့ ...
ယုိင္ေတာ့မယ့္ ငါတို႔ ေျခလွမ္းေတြရဲ႕အဆုံးမွာေပါ့ဟ။
ေတြ႔ၿပီ ... ခ်ဳံပုတ္တစ္ခု ....
ခဏတာ နားပါရေစ ...
ေတြးမိတုန္းေပါ့ဟ
"ေဟ့ေကာင္ေတြ မေျပးနဲ႔တဲ့"
အသံနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္
ငါ့ပခုံးႏွစ္ဖက္က ညီ၊ ညီမေလးမ်ား
သူတို႔ရဲ႕ ဘုတ္ဖိနပ္ဝတ္ ေျခေထာက္ေအာက္သုိ႔။
သူတို႔နႈတ္ဖ်ားမွာက
"ေဟ့ ကုလား လက္နက္ကုိင္ အၾကမ္းဖက္သမား"တဲ့။
အ့ဲခ်ိန္တုန္းက ျပန္ေျပာခြင့္မသာခ့ဲဘူး
ငါ့ပါးစပ္မွာ ပါးခ်ဳပ္ပါခ့ဲတာလည္း မဟုတ္ရဘူး
"လက္"ႏွစ္ဖက္ပဲ ရိွတာ
"နက္" ဆိုတာ မရိွဘူး
ဘယ္ကလာခ့ဲသလဲ "လက္နက္ကုိင္" စကား။
ေသြးေတြ ခႏၶာေပၚေပက်ံလ်က္
အာရံုေတြ မႈန္ဝါးလာခ်ိန္
သဲ့သဲ့ေလး ျမင္ခ့ဲရၿပီေလ
သူတို႔နဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ ကင္မရာသမားဟာ
သတင္းေထာက္မ်ားလား
ဖုန္းထဲမွာ အေရးတယူ ေျပာေနတဲ့
သူ႔သတင္းစကားက
"အၾကမ္းဖက္သုံးေယာက္ အေသဖမ္းမိရ" သတ့ဲဗ်ာ။
ငါ့နားနဲ႔ ငါၾကားလိုက္တာ
မယုုံရင္ မနက္ျဖန္ ထြက္လာမယ့္ သတင္းစာထဲမွာ
႐ွာဖတ္ၾကေပါ့ဗ်ာ။
ငါ ရယ္ ... ငါးႏွစ္သား ညီေလးရယ္ ... ေလးႏွစ္သား ညီမ ရယ္ ...
"ငါတို႔ RSO အၾကမ္းဖက္သမား ျဖစ္သြားပါေရာ့လား''
အမုန္းတရားနဲ႔ အမွားတရား
ဘယ္ေတာ့မ်ား ဆုံးခန္းတိုင္မွာပါလိမ့္။
#ယ်ာတင္_႐ိုဟင္းသား#
* ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ေမာင္ေတာ ေျမာက္ပိုင္းတြင္၊ ျမန္မာစစ္တပ္က အျပစ္မ့ဲ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္၊ အိမ္ေတြ မီးရိႈးၿပီး မဟုတ္မမွန္ အျပန္စြပ္စြဲေနျခင္းကုိ ခံစားၿပီး ေရးဖြဲ႔ထားသည္။
ရိုဟင္ဂ်ာတို႔ရဲ႕အိပ္မက္မ်ား
ေရးသားသူ - ယ်ာတင္ (ရုိဟင္းသား)
RB ကဗ်ာ
18.9.2016
က်ေနာ္တို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြက-
အာဏာ႐ွင္ေတြ လုယူလိုက္တဲ့
႐ိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕မူလ အခြင့္အေရးကုိ ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြက-
အာဏာ႐ွင္ေတြ လုယူလိုက္တဲ့
႐ိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕မူလ အခြင့္အေရးကုိ ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ-
တစ္ဌာေနေန ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ
ရခိုင္ေတြရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔
အဖက္ဖက္က ဆုတ္ယုတ္လာတဲ့
စီးပြားေရးေတြ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ၊
ပညာေရးေတြ၊ လူမႈဘဝေတြ
အရာရာ တိုးတက္လာဖို႔ ဆႏၵရိွတယ္။
တစ္ဌာေနေန ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ
ရခိုင္ေတြရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔
အဖက္ဖက္က ဆုတ္ယုတ္လာတဲ့
စီးပြားေရးေတြ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ၊
ပညာေရးေတြ၊ လူမႈဘဝေတြ
အရာရာ တိုးတက္လာဖို႔ ဆႏၵရိွတယ္။
ထို႔အတူပဲ-
ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးက ျပည္သူျပည္သားတိုင္းလည္း
ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘဝတိုတိုေလးကုိ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔၊
လုံလုံျခံဳျခံဳနဲ႔၊
လူ႔အခြင့္အေရးအျပည့္အဝနဲ႔၊
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔၊
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔
ေနထိုင္ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔၊
လုံလုံျခံဳျခံဳနဲ႔၊
လူ႔အခြင့္အေရးအျပည့္အဝနဲ႔၊
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔၊
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔
ေနထိုင္ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ထို႔အျပင္-
အမိျမန္မာႏိုင္ငံကုိလည္း
လူမ်ဳိးဘာသာ၊ အသားအေရာင္၊ လိင္အဂၤါ၊
ေနရာေဒသ မခြဲမျခားတ့ဲ၊
တန္းတူညီမွ်တဲ့၊
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဝေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္
ကမာၻ႔အလယ္မွာ တင့္တယ္ေစခ်င္တယ္။
အမိျမန္မာႏိုင္ငံကုိလည္း
လူမ်ဳိးဘာသာ၊ အသားအေရာင္၊ လိင္အဂၤါ၊
ေနရာေဒသ မခြဲမျခားတ့ဲ၊
တန္းတူညီမွ်တဲ့၊
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဝေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္
ကမာၻ႔အလယ္မွာ တင့္တယ္ေစခ်င္တယ္။
