အစၥလာမ္ႏွင့္ လူ႔အခြင့္ အေရး အပုိင္း (၂)
တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သည္ အစၥလာမ္ သာသနာကုိ ကနဦး စတင္ ေဟာၾကား ခ်ိန္၌မကၠဟ္ၿမိဳ႕ သားမ်ား သည္ ေၾကာက္အား လန္႔အား ႀကီးစြာျဖင့္ အလြန္ အမင္း ျငင္းဆန္ ၾကေလသည္။ သူတုိ႔ ျငင္းဆန္ ရျခင္းမွာ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ရုပ္တု မ်ားကုိ ဗန္းျပကာ အက်ဳိး စီးပြားရွာ ေနေသာ ၎တုိ႔၏ လုပ္ငန္း ႀကီးမ်ား ထိခုိက္ သြားမည္ကုိ စုိးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔သည္ နည္းမ်ဳိး စုံျဖင့္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ ၏ သာသနာ ေဟာၾကားမႈကုိ တားဆီး ေသာ္လည္း မရခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ရက္စက္ ၾကမ္းႀကဳတ္မႈ မ်ားျဖင့္ တ မန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္ လူနည္းစုအား ေနလုိ႔ မရေအာင္ ဒုကၡေပး ေလေတာ့သည္။ ၎တုိ႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ္ သာသနာ၀င္ အခ်ဳိ႕ ရက္စက္စြာ အသတ္ခံ ရရုံမက တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ ကုိယ္ေတာ္ တုိင္ပင္ ၎တုိ႔၏ ဒုကၡေပးမႈ မ်ားအား အလူး အလဲ ခံစားခဲ့ ရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဖန္ဆင္း ရွင္၏ အမိန္႔ျဖင့္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္မ်ား မဒီနဟ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ထြက္ခြာ သြားေလသည္။ သုိ ႔တုိင္ေအာင္ မကၠဟ္ၿမိဳ႕သား ရုပ္တု ကုိးကြယ္သူ မ်ားမွာ မုစ္လင္မ္တုိ႔၏ က်န္ရွိ ခဲ့ေသာ အုိးအိမ္မ်ား ဖ်က္ ဆီးျခင္း၊ စည္းစိမ္မ်ား အဓမၼ သိမ္းပုိက္ျခင္း တုိ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ ၾကျပန္သည္။
အမွန္ တရား ေပၚထြက္ ဖုိ႔အတြက္ အနစ္နာ ခံေပးဆပ္မႈ တုိ႔ျဖင့္ နိဒါန္း ပ်ဳိးရ သည္ကား ေလာက ဓမၼတာ ပင္။ မဒီနဟ္ ၿမိဳ႕သုိ႔ ဧည့္သည္ အျဖစ္ ေရာက္ရွိ သြားေသာ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ဟာ ႏွစ္အခ်ဳိ႕ ၾကာၿပီး တဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ မဒီနဟ္ ၿမိဳ႕၏ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး သဖြယ္ ျဖစ္လာၿပီး တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ ၏ ေဟာ ၾကား ပုိ႕ခ်ခ်က္ မ်ားသည္လည္း မဒီနဟ္ ၿမိဳ႕သား မ်ားကုိ မုစ္လင္မ္ ျဖစ္သြား ေစခဲ့ရုံ မက အာ ရပ္ ေဒသ အေတာ္ မ်ားမ်ားထံ ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ၾကားကာလ မ်ားတြင္ မဒီနဟ္ အထိ လာေရာက္ ေႏွာက္ ယွက္ ေနသည့္ မကၠဟ္ ၿမိဳ႕သား မ်ားႏွင့္ စစ္ပဲြ အခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပြား ခဲ့ေပမယ့္ စစ္ပဲြတုိင္းမွာ မုစ္လင္မ္ ေတြဖက္မွ သြားေရာက္ စိန္ေခၚ တုိက္ခုိက္တာ မ်ဳိးလုံး၀ မရွိတဲ့ အျပင္ စစ္ပြဲ တုိင္းမွာ မုစ္လင္မ္ ေတြဖက္က လက္နက္ေကာ လူအင္အားပါ အလြန္႔ အလြန္ အားနည္း ခ်ဳိ႕တဲ့ ခဲ့ရသည္။ ဖန္ဆင္း ရွင္၏ ေဖးမ မႈျဖင့္ စစ္ပဲြ အခ်ဳိ႕ အႏုိင္ရ ခဲ့ေသာ္လည္း ရႈံးခဲ့ ရသည့္ စစ္ပဲြလည္း ရွိခဲ့သည္။ စစ္ပဲြ မ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ ခဲ့သည့္ မုစ္လင္မ္ မ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကလည္း ရန္သူ ေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ကုိ ခုခံ ကာကြယ္ရန္ သာျဖစ္ၿပီး အစၥလာမ္ သာသနာ ျပန္႔ပြားဖုိ႔ ဆုိတဲ့က႑ လုံး၀ မပါ၀င္ ခဲ့ေၾကာင္းကုိ နယ္ပယ္စုံမွ ဘာသာျခား သမုိင္း ပညာရွင္မ်ား ကပင္ ေထာက္ခံ ထားသည္။
ေနာက္ပုိင္းမွာ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သည္ မကၠဟ္ ၿမိဳ႕သား ေတြႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးစာခ်ဳပ္ တစ္ခု ခ်ဳပ္ဆုိ ခဲ့သည္။ ၎စာခ်ဳပ္ ကုိလည္း မကၠဟ္ ၿမိဳ႕သား ေတြဖက္မွ စတင္ ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး မုစ္လင္မ္ ေတြကုိ က်ဴးေက်ာ္ တုိက္ခုိက္ ခဲ့ျပန္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ဟာ မိမိရဲ႕ေမြးရပ္ ဌာေန ျဖစ္ေသာ၊ မုစ္လင္မ္တုိ႔ အထြတ္ အျမတ္ ထားရာ ကအ္ဗဟ္ ေက်ာင္းေတာ္ တည္ရွိေသာ မကၠဟ္ၿမိဳ႕ကုိ သိမ္းပုိက္ ရယူရန္ ျပင္ပါ ေတာ့သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၇ ႏွစ္ ကာလက တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္ မ်ားအား ဒုကၡေပး ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့ ၾကေသာ မကၠဟ္ ၿမိဳ႕သား မ်ား၏ ရင္ထဲ၌ ယခု အခ်ိန္တြင္ ခုခံလုိ စိတ္ထက္ ေၾကာက္ စိတ္ လန္႔စိတ္ မ်ားက စုိးမုိး ေနလ်က္ ရွိေပသည္။ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ ဦးေဆာင္ေသာ အဖဲြ႔မွာ မည္သည့္ တုိက္ခုိက္ မႈမွွ ႀကီးႀကီး မားမား မႀကဳံလုိက္ ရဘဲ မကၠဟ္ ၿမိဳ႕အား ေအာင္ႏုိင္ သြားေလ ေတာ့သည္။ မကၠဟ္ ၿမိဳ႕သားမ်ားမွာ မိမိတုိ႔၏ အျပစ္မ်ား အေပၚအေရးယူ ခံရမွာကုိ စုိးေၾကာက္ရင္း အိမ္ထဲမွာပင္ ပုန္းေအာင္း ေနေတာ့သည္။သုိ႔ေသာ္တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္မွာခြင့္လႊတ္လုိ႔မရႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ ျပစ္မႈႀကီး မားေသာ ၁၂ ဦးမွ လဲြ၍ က်န္ သူမ်ား အားလုံး ကုိ ခြင့္ လႊတ္ ခ်မ္း သာေပးရုံ မက ၎တုိ႔ မ တရား သိမ္း ပုိက္ ထားေသာ မုစ္လင္မ္ တုိ႔၏ ပစၥည္း မ်ား ကုိပင္ ျပန္လည္ ရယူျခင္း မရွိခဲ့ေပ။
တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္ မ်ားသည္ မကၠဟ္ ၿမိဳ႔တြင္ လူနည္းစု အျဖစ္ ရွိခဲ့စဥ္ ကလည္း လူမ်ားစု ဘာသာျခား မ်ားအား တစ္စုံတရာ အႏၱရာယ္ မျပဳခဲ့သည့္ အျပင္ လူမ်ားစုျဖင့္ မကၠဟ္ၿမိဳ႕ သုိ႔တစ္ေၾကာ့ တဖန္ ၿပန္လည္ ေရာက္ရွိ လာခ်ိန္ မွာလည္း ႏုိင္ထက္ စီးနင္းမႈ လုံး၀ မျပဳခဲ့ေပ။ ဤသည္ကား အစၥလာမ္၏ သင္ၾကားမႈ ပင္ျဖစ္ေပသည္။ အစၥလာမ္ သာသနာ ၀င္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ သာသနာကုိ ေဟာၾကား ပုိ႔ခ်မႈႏွင့္ လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံ ၿပသမႈ တုိ႔ျဖင့္သာ သာသနာျပဳ ခဲ့ၾကသည္။ အစၥလာမ့္ သမုိင္းတြင္ မည္သည့္ သာသနာ့ ေခါင္းေဆာင္ ကမွ သာသနာ ျပန္႔ပြားေရး ဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စစ္မက္ တုိက္ခုိက္ ျခင္းလုံး၀ မရွိခဲ့ သလုိ သာသနာကုိ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ဟုဆုိကာ ဘာသာျခား မ်ားအား သုတ္သင္ ရွင္းလင္း ျခင္းမ်ဳိး လုံး၀ မရွိခဲ့ေပ။
မေလးရွား ႏုိင္ငံတြင္ အစၥလာမ္ သာသနာ၀င္ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ခန္႔သာ ရွိၿပီး ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိသည္။ မေလး လူမ်ဳိး မ်ားသည္ ၎တုိ႔ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ေပ်ာက္ကြယ္ မွာကုိ ေၾကာက္ ၿပီး ႏုိင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္း မရွိ ရုံမက ျမန္မာျပည္မွ တရား၀င္ ႏွင့္တရား မ၀င္ ေနထုိင္ စီးပြားရွာ ေနေသာ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ ၆ သိန္း ခန္႔ကုိ ထပ္မံ လက္ခံကာ ေအးခ်မ္းစြာ လုပ္ကုိင္ ခြင့္ေပး ထားသည္။ ထုိနည္းတူ အာရပ္ ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္ေသာ ယူေအအီး ႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၅ %၊ ကာတာ ႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ ၅ %၊ ကူ၀ိတ္ ႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၄ % ၊ ေဆာ္ဒီ အာေရဗ် ႏုိင္ငံ တြင္ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ ၁.၅ %၊ တုိ႔မွာလည္း အာရပ္ မုစ္လင္မ္ မ်ားႏွင့္ တဲြဖက္ကာ ၿငိမ္းေအးစြာ ေနထုိင္ ေန လ်က္ ရွိသည္။ ၎အာရပ္ ႏုိင္ငံမ်ားရွိ မုစ္လင္မ္ မ်ားသည္ ယေန႔ ၉၆၉ ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ားကဲ့သုိ႔ လူမ်ဳိး မတူ ဘာသာ မတူသူ မ်ားအား ခဲြျခား ဆက္ဆံျခင္း လုံး၀ မရွိ သလုိ မည္သည့္ဘာသာေရး အထိက ရုဏ္းျဖစ္ သံလည္း ၾကားဖူး လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ အကယ္၍ ထုိသုိ႕ ရွိခဲ့ မည္ဆုိလ်င္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶ ဘာသာ ၀င္ မ်ား အဘယ္ ကဲ့သုိ႔ ခံစား ရမည္နည္း။ အာရပ္ ႏုိင္ငံ မ်ားႏွင့္ မေလး ႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶ ဘာသာ ၀င္မ်ားသည္ ၎ႏုိင္ငံ မ်ားရွိ မုစ္လင္မ္ မ်ားႏွင့္ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးစြာ ေနထုိင္ ေနၾက ခ်ိန္တြင္ ယေန႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ မ်ား၏ လုပ္ရပ္ကား အဘယ္မွ် မ်က္ႏွာ ပူစရာ ျဖစ္မည္နည္း။
ယေန႔ ၿမန္မာ ျပည္၌ ၀ါဒျဖန္႔ ေနသလုိ မုစ္လင္မ္မ်ား အင္အားႀကီး လာလွ်င္ ဘာသာျခား မ်ားအား တုိက္ ခုိက္ သတ္ျဖတ္ၿပီး အစၥလာမ္ထဲ သြပ္သြင္း သည္မွန္လွ်င္ ယေန႔ ၎ႏုိင္ငံ မ်ားတြင္ ဗုဒၶ ဘာသာ ၀င္မ်ား ဘယ္လုိ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရွိႏုိင္ မည္နည္း။ ၂၁ ရာစုမွာ တစ္ကမာၻလုံး အစၥလာမ္ ျဖစ္ရမယ္ ဆုိၿပီး မည္ သည့္ အစၥလာမ့္ က်မ္းစာ၊ သမုိင္း၊ စာေပ မ်ားတြင္မွ မရွိသလုိ ကမာ ၻအ၀ွမ္းရွိ မည္သည့္ အစၥ လာမ္ ဘာ သာေရး ေခါင္းေဆာင္ ၊ တစ္ဦး တစ္ေယာက္က မွလည္း ေဟာၾကား ထားျခင္းမ ရွိေပ။ ေဟာ ၾကားေန သူ မ်ား မွာ ျမန္မာ ႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶ ဘာသာ ဘုန္းႀကီး အခ်ဳိ႕သာ ျဖစ္သည္။ အေထာက္ အထား လုံး၀ မရွိဘဲ မိမိတုိ႔ စိတ္ကူးျဖင့္ ၀ါဒမႈိင္း တုိက္ေပး ေနျခင္း သာျဖစ္သည္။ ကမာၻ အ၀ွမ္းရွိ ခရစ္ယာန္၊ ဟိႏၵဴ ႏွင့္ အျခား ေသာ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား အၾကားတြင္လည္း ဤသုိ႔ ေျပာဆုိ ျခင္းမ်ဳိး လုံး၀ မရွိ ပါ။ ထုိ ႔ေၾကာင့္ သံ သ ယ ျဖစ္စရာ ကိစၥ မ်ားကုိ ပြင့္လင္းစြာ ႏွစ္ ဦးႏွစ္ဖက္ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာရင္း ၀ါဒမႈိင္း မ်ား ကုိ တြန္းလွန္ သြား ၾက ေစလုိပါေၾကာင္း တင္ျပ အပ္ပါသည္။
